Επιπλέον, επειδή η κατανομή του αερολύματος δεν είναι ομοιόμορφη μέσα σε έναν χώρο, οι ερευνητές εκτιμούν ότι οι πίσω γωνίες της τάξης είναι τα ασφαλέστερα σημεία (η «γαλαρία» επιτέλους δικαιώνεται…). Στα σημεία αυτά, τα οποία εκτιμάται ότι δέχονται δύο έως τρεις φορές λιγότερα σωματίδια σε σχέση με την υπόλοιπη τάξη, προτείνεται να κάθονται οι μαθητές που κινδυνεύουν περισσότερο από επιπλοκές, αν αρρωστήσουν από Covid-19.
Οι επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Νέου Μεξικού, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό φυσικής «Physics of Fluid», βασίστηκαν σε υπολογιστικές προσομοιώσεις για να αναπτύξουν ένα μοντέλο που εκτιμά την εξάπλωση των πιθανώς μολυσμένων σταγονιδίων στον αέρα υπό διαφορετικές συνθήκες, όταν κάποιος μαθητής αναπνέει, μιλάει, βήχει ή φταρνίζεται.
Υπολογίστηκε ότι το άνοιγμα των παραθύρων, και όταν είναι σε λειτουργία το σύστημα κλιματισμού, αυξάνει κατά 38% την ποσότητα των μικροσωματιδίων που βγαίνουν από μια τάξη. «Σχεδόν το 70% των εκπνεόμενων μικροσκοπικών σωματιδίων του ενός μικρομέτρου τελικά βγαίνουν από τον χώρο, όταν τα παράθυρα είναι ανοικτά, ενώ σχεδόν όλα τα μεγαλύτερα σωματίδια άνω των 20 μικρομέτρων καταλήγουν πάνω στις διάφορες επιφάνειες, όπως στα θρανία και στο πάτωμα», δήλωσε ο ερευνητής Χαλίντ Ταλαάτ.
Οι υπολογισμοί του μοντέλου δείχνουν ότι τα μικροσκοπικά σωματίδια που μπορεί να μεταφέρουν τον κορονοϊό, είναι δυνατόν να μεταφερθούν με τη ροή του αέρα σε απόσταση έως δυόμισι μέτρων περίπου, αλλά όταν τα παράθυρα είναι ανοικτά, μειώνεται έως κατά 80% η πιθανότητα μετάδοσης μεταξύ μαθητών.
Οι ερευνητές προτείνουν επίσης -στον βαθμό που αυτό είναι δυνατόν- την τοποθέτηση γυάλινων προστατευτικών παραπετασμάτων μπροστά από τα θρανία. Ακόμη τονίζουν την ανάγκη για συχνή αλλαγή των φίλτρων και καθαρισμό-αποστείρωση του συστήματος κλιματισμού, επειδή μια σημαντική ποσότητα σωματιδίων του αέρα καταλήγουν σε αυτό.