Τον περασμένο Νοέμβριο όμως όλα άλλαξαν μέσα σε μια βραδιά. Αποφάσισε να δώσει Πανελλαδικές και να μπει στο Πανεπιστήμιο. Οι μήνες που πέρασαν δεν ήταν καθόλου εύκολοι, καθώς έπρεπε να τα μάθει όλα από την αρχή. Είχε όμως πολύτιμους συμπαραστάτες τα παιδιά της και ιδιαίτερα την κόρη της που προετοιμάζεται και εκείνη για Πανελλαδικές του χρόνου και πολλές φορές χρειάστηκε να αναλάβει τον ρόλο της καθηγήτριας.
Μιλώντας στην «Ε» για την απόφασή της αυτήν η Έλενα Καρέλια εξομολογείται ότι η λύση του γάμου της ήταν ένας από τους λόγους που την έκαναν να αναθεωρήσει πολλά πράγματα. «Μια ζωή βρισκόμουν στην επιχείρηση του πατέρα μου ή του συζύγου. Πριν από 2 χρόνια, γίναμε μονογονεϊκή οικογένεια και βρέθηκα στα 49 μου να ψάχνω δουλειά. Σύντομα διαπίστωσα ότι τα πράγματα δεν είναι καθόλου εύκολα. Έκανα τα χαρτιά μου παντού και δεν το έβαλα κάτω. Αυτό το διάστημα εργάζομαι με 2μηνη σύμβαση στα διόδια. Θέλω όμως κάτι παραπάνω. Ήταν όνειρό μου να σπουδάσω ψυχολογία και ελπίζω να καταφέρω να μπω. Εξάλλου, πιστεύω ότι ένα πτυχίο θα μου δώσει μεγαλύτερη ώθηση στον εργασιακό στίβο» αναφέρει χαρακτηριστικά.
Η παραμονή στο σπίτι στη διάρκεια της καραντίνας βοήθησε πάρα πολύ την Έλενα για να συγκεντρωθεί στον στόχο της. Γράφτηκε στο 2ο ΓΕΛ και άρχισε να παρακολουθεί μαθήματα. Από την άνοιξη και μετά διάβαζε ολημερίς. Η ανακοίνωση των βαθμολογιών έφερε χαμόγελα ευτυχίας στο σπίτι της, αφού τα πήγε εξαιρετικά και το αποτέλεσμα τη δικαίωσε… 17.116 μόρια. Τώρα μένει να ανακοινωθούν οι βάσεις για να δει αν καταφέρει να εισαχθεί στη σχολή Ψυχολογίας που ονειρεύεται, ένα όνειρο που το μοιράζεται με την κόρη της, αφού και εκείνη επιθυμεί να σπουδάσει ψυχολογία.
«Σε γάμο ή χωρίς η ζωή μας αναγκάζει να συνειδητοποιήσουμε ότι έχουμε την ευθύνη του εαυτού μας. Για τις άνεργες διαζευγμένες μάνες Ελληνίδες η συνειδητοποίηση γίνεται με τον δύσκολο τρόπο. Γι’ αυτό η κύρια ευθύνη μας ως μάνες είναι να δείξουμε στα παιδιά μας τον δρόμο και τον τρόπο να στηρίζονται στις δικές τους δυνάμεις και να κυνηγάνε τα όνειρά τους με δικά τους εφόδια. Η αγάπη και ο σεβασμός προς τους άλλους είναι αυτονόητος όταν μπορούμε να αγαπήσουμε αρχικά τον εαυτό μας και τις επιλογές μας. Και τα παιδιά ακολουθούν και μιμούνται πράξεις, όχι θεωρίες. Δεν μπορείς να λες σε ένα παιδί τι να κάνει όταν εσύ δεν κάνεις αυτά που του ζητάς. Όταν καπνίζεις δεν μιλάς για καρκίνο, όταν δεν ονειρεύεσαι δεν μιλάς για όνειρα, όταν φοβάσαι δεν μιλάς για θάρρος, όταν παραιτείσαι δεν μιλάς για διεκδίκηση. Τη ζωή τη ζούμε, δεν τη διδάσκουμε. Για μένα η απόφαση να συμμετέχω στις Πανελλαδικές ήταν μια διεκδίκηση της ζωής που θέλω να ζήσω -ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα- και ένας τρόπος να γίνω καλύτερη μαμά» είναι το μήνυμα της Έλενας προς όλες τις γυναίκες. Έτσι απλά γιατί η ζωή είναι καλύτερη όταν μπορείς να κάνεις όνειρα και να παλεύεις γι’ αυτά.

Της Νατάσας Πολυγένη