Όπως χαρακτηριστικά είπε: «Υπάρχει ένα βιβλίο, ενός Σκωτσέζου περιηγητή, Ουίλιαμ Νταρίμπλ, που στα τέλη του περασμένου αιώνα, κάνει ένα ταξίδι, σε όλους αυτούς τα ιερούς τόπους, με βάση το Λειμωνάριο του 6ου αιώνα, και το ονομάζει «Ταξίδι στη σκιά του Βυζαντίου». Αλλά και ένας άλλος σπουδαίος διανοούμενος, γνωστός στους Ρώσους φίλους μας, ο Λέβ Γκουμιλιώφ, συμπεριλαμβάνει στον βυζαντινό κόσμο όλους τους Χριστιανούς της Ανατολής, σε όποιο δόγμα κι αν ανήκουν.
Αυτός ο κόσμος είναι που σήμερα βρίσκεται σε μέγιστο κίνδυνο. Η ενίσχυση ακραίων και μισαλλόδοξων δυνάμεων σε χώρες όπως η Συρία και το Ιράκ, έχει προκαλέσει την εξόντωση ή την εκδίωξη εκατοντάδων χιλιάδων συνανθρώπων μας και μεταξύ αυτών την πλειοψηφία των Χριστιανών. Αλλά και σε άλλες χώρες, ο χριστιανικός πληθυσμός ζει υπό τον φόβο των βάρβαρων τρομοκρατικών επιθέσεων, όπως στην Αίγυπτο.
Να παραμείνουν οι χριστιανοί στις εστίες τους
Το χρέος, λοιπόν, όλων όσοι συμμετέχουμε σ’ αυτό το συνεχώς αναβαθμιζόμενο θεσμό, της ΔΣΟ, είναι να σταθούμε δίπλα στους αδελφούς μας Χριστιανούς στη μαστιζόμενη από την πόλεμο και την τρομοκρατία Μέση Ανατολή. Με έναν κύριο και θα έλεγα ιερό σκοπό: Να παραμείνουν οι Χριστιανοί στις εστίες τους αλλά και να επιστρέψουν όσοι, εκατοντάδες χιλιάδες, έφυγαν ως πρόσφυγες. Να λειτουργούν χωρίς τον φόβο της τρομοκρατίας στην Αίγυπτο, στον Λίβανο ακόμη και στη Λιβύη.
Από μεριάς μας χρειάζεται ενεργοποίηση προς την κατεύθυνση ανάληψης πρωτοβουλιών από τις χώρες που εκπροσωπούμε στη ΔΣΟ. Αναφέρω μερικές σκέψεις, ως γενικό πλαίσιο προτάσεων που απαιτεί τον εμπλουτισμό και τη συμβολή όλων μας:
* Την εκπόνηση ενός προγράμματος υποτροφιών για χριστιανούς φοιτητές και μαθητές, που επιστρέφοντας στην πατρίδα τους θα μπορούν να συνεισφέρουν στην ανύψωση του πνευματικού και υλικού επιπέδου των συμπατριωτών τους.
* Τη φιλοξενία σε κατασκηνώσεις νέων από τις εμπόλεμες χώρες ή από τις περιοχές που διαβιούν ως πρόσφυγες.
* Την οικονομικο-τεχνική ενίσχυση των τοπικών Εκκλησιών με σκοπό την αρωγή του ποιμνίου τους.
* Τη συμβολή στην ανοικοδόμηση των κατεστραμμένων ναών και μονών, στις περιοχές που είναι δυνατόν να υπάρξουν τέτοια προγράμματα.
Η οικονομική κρίση που ταλανίζει πολλές από τις χώρες μας αποτελεί οπωσδήποτε τροχοπέδη σε πιο μεγάλες παρεμβάσεις, και σίγουρα μακράν των πραγματικών μας επιθυμιών.
Ως εισηγητής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, θεωρώ ότι θα πρέπει να εξετάσουμε το ενδεχόμενο να παρεμβαίνουμε με πιο συντονισμένο τρόπο σε ζητήματα παραβίασης των δικαιωμάτων των χριστιανών. Όπως για παράδειγμα οι τρομοκρατικές επιθέσεις στην Αίγυπτο, η ανάγκη αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Χριστιανών της Ανατολής από το τουρκικό κράτος αλλά και η μετατροπή εκκλησιών στην Τουρκία σε τεμένη. Καθ’ αυτόν τον τρόπο η φωνή μας θα γίνεται σταδιακά πιο ισχυρή, ιδιαιτέρως αν απευθύνεται σε θεσμούς όπως ο ΟΗΕ, το Ευρωκοινοβούλιο, ο ΟΑΣΕ, οι παρεμβάσεις μας είναι βέβαιο ότι τότε θα είναι πιο αποτελεσματικές».
Μόνο ως FYROM τα Σκόπια στη ΔΣΟ
Αναφορικά με τις εξελίξεις στα Σκόπια, ο κ. Χαρακόπουλος σημείωσε με νόημα: «Ελπίζω τώρα να συνειδητοποιήσουν την αξία της φιλίας και καλής γειτονίας με την Ελλάδα, που είναι προϋπόθεση εισόδου τους στους ευρωατλαντικούς θεσμούς. Και προϋπόθεση φιλίας και καλής γειτονίας για την Ελλάδα είναι ο σεβασμός της ιστορικής αλήθειας και όχι ο σφετερισμός της όπως γίνεται από τη FYROM. Δεν είναι δυνατόν να αποδεχθούμε ποτέ οι εμφανισθέντες, αιώνες μετά Χριστόν, Σλάβοι στη βαλκανική είναι Μακεδόνες, απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Αυτό είναι ύβρις την οποία επ’ ουδενί δεν δεχόμαστε. Ορθώς η οικουμενική ορθοδοξία, όλες οι κατά τόπους ορθόδοξες εκκλησίες, δεν αναγνωρίζουν την αυτοαποκαλούμενη “Εκκλησία της Μακεδονίας”, που είναι κανονικό έδαφος του πατριαρχείου της Σερβίας. Κατά τα λοιπά, τα Σκόπια είναι καλοδεχούμενα στη ΔΣΟ με τη διεθνή τους ονομασία».
