Η Βενετία έχει πέσει θύμα τόσο της ομορφιάς της όσο και της ιδιαίτερης μορφολογίας της. Στις βασικές διαδρομές της πόλης παρευλάνει νυχθημερόν μία ατελείωτη πομπή τουριστών με κάμερες και σελφοκόνταρα, ενώ κάθε σχεδόν οικονομική δραστηριότητα (από την εστίαση και το λιανικό εμπόριο μέχρι την στεγαστική αγορά) περιστρέφεται όλο και περισσότερο γύρω από τους ξένους επισκέπτες.
Αυτό προστίθεται στην ιδιαιτερότητα του βενετσιάνικου αστικού ιστού: Σε μία πόλη στην οποία το οποιοδήποτε τροχοφόρο αναγκαστικά σταματά μόνο στις παρυφές της Πιατσάλε Ρόμα, ακόμη και η συντήρηση κτιρίων συνιστά πρόκληση -η «φυσιολογική» εξέλιξη του αστικού της ιστού στη σύγχρονη εποχή γινόταν πάντοτε υπό ιδιαίτερους όρους και υπό περιορισμούς, όσο κι αν ανέκαθεν η Βενετία είχε μάθει να θεωρεί το νερό δρόμο.
Η διαμαρτυρία του Σαββάτου είχε διοργανωθεί από ομάδα κατοίκων με συνθήματα εναντίον του «αδειάσματος» της πόλης από τους μόνιμους κατοίκους της. «Εγώ αντιστέκομαι», «δεν εγκαταλείπουμε τη Βενετία» έγραφαν τα πλακάτ, με παρόντα μέλη του δημοτικού συμβουλίου -όχι όμως τον δήμαρχο, Λουίτζι Μπρουνιάρο, κάτι που προκάλεσε επίσης δυσφορία στους συμμετέχοντες.
Η συγκέντρωση ξεκίνησε από δύο σημεία, από το κάμπο Σαν Μπαρτολομέο και τη γέφυρα του Ριάλτο, και το παρών έδωσαν σύμφωνα με το ιταλικό πρακτορείο Ansa πάνω από 500 κάτοικοι. Στην εμβληματική γέφυρα στο Γκραν Κανάλ είχε κρεμαστεί πανό με τη λέξη «Venexodus» -η «έξοδος των Βενετσιάνων» υπήρχε επίσης σε πολλά πλακάτ.
Οι συγκεντρωμένοι είχαν έρθει είτε με πραγματικές είτε με ψεύτικες βαλίτσες που είχαν κατασκευάσει για την κινητοποίηση. Στην κορυφή τής συγκέντρωσης είχε τεθεί ένα μεγάλο χάρτινο ομοίωμα βαλίτσας, δίπλα σε έναν διαδηλωτή ντυμένο δόγη, ο οποίος και αποχώρησε με γόνδολα.
