Κλείνει βρετανική βάση στην Ανταρκτική

ΕΚΚΕΝΩΣΗ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΕΙΜΩΝΑ ΛΟΓΩ ΡΩΓΜΩΝ ΣΤΟΝ ΠΑΓΟ

ΛΟΝΔΙΝΟ
Λόγω μιας ρωγμής που εξαπλωνόταν ανησυχητικά στον θαλάσσιο πάγο, η Βρετανία αναγκάστηκε να μετακινήσει τη φουτουριστική βάση Χάλεϊ στην Ανταρκτική. Μόνο που μια δεύτερη ρωγμή εμφανίστηκε κοντά στη νέα τοποθεσία, οδηγώντας στην απόφαση για εκκένωση της εγκατάστασης με το τέλος του ανταρκτικού καλοκαιριού.

Ο Ερευνητικός Σταθμός Χάλεϊ, όπως είναι η πλήρης ονομασία του, βρίσκεται πάνω στην Κρηπίδα Μπρουντ, μια γιγάντια πλάκα πάγου που επιπλέει στη θάλασσα ακριβώς έξω από την ακτή. Η παγοκρηπίδα τροφοδοτείται από παγετώνες στην ενδοχώρα και σταδιακά κινείται προς τη θάλασσα, απειλώντας να αφήσει τον σταθμό απομονωμένο σε ένα νέο παγόβουνο.
Μια ανησυχητική ρωγμή που εμφανίστηκε στα δυτικά της βάσης ανάγκασε τη βρετανική αποστολή στην Ανταρκτική να μετακινήσει ολόκληρο τον σταθμό σε νέα θέση, 23 χιλιόμετρα από την προηγούμενη.
Ο ερευνητικός σταθμός αποτελείται από μια σειρά υπομονάδων υψηλής τεχνολογίας, οι οποίες στηρίζονται σε μεγάλα μεταλλικά πόδια που μπορούν να ανασηκώνονται με υδραυλικούς γρύλους και να κυλούν στον πάγο με γιγάντια πέδιλα του σκι.
Η επιχείρηση έχει σχεδόν ολοκληρωθεί και μόνο μία υπομονάδα απομένει να μεταφερθεί στη νέα θέση.
Ωστόσο ο σταθμός δεν είναι ασφαλής: περίπου 17 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της νέας θέσης του σταθμού εμφανίστηκε μια νέα ρωγμή στον πάγο. Αν η ρωγμή επεκταθεί, το κομμάτι πάγου όπου βρίσκεται ο σταθμός Χάλεϊ θα χαθεί στη θάλασσα.
H παλιά (Α) και η νέα (Δ) θέση του σταθμού σε γράφημα της βρετανικής αποστολής στην ΑνταρκτικήΛόγω της αβεβαιότητας για την εξέλιξη της ρωγμής, η βρετανική αποστολή στην Ανταρκτική αποφάσισε να εκκενώσει τον σταθμό τον Μάρτιο, πριν αρχίσει ο βαρύς ανταρκτικός χειμώνας. Κανονικά η βάση απασχολεί περίπου 70 άτομα το καλοκαίρι και 20 το χειμώνα.Το προσωπικό προγραμματίζεται να επιστρέψει με τον ερχομό της άνοιξης τον Νοέμβριο.Οι υπεύθυνοι ελπίζουν ότι η βάση Χάλεϊ θα παραμένει ακόμα στη θέση της.Ο ερευνητικός σταθμός συλλέγει πολύτιμες μετρήσεις για την ηλιακή δραστηριότητα και έπαιξε κρίσιμο ρόλο στην ανακάλυψη της «τρύπας του όζοντος» το 1985.Επιμέλεια: Βαγγέλης ΠρατικάκηςNewsroom ΔΟΛ