«Μέχρι τον θάνατό της το 1990, η Γκάρμπο έζησε μόνη στο Μανχάταν, χωρίς να παντρευτεί ποτέ ή να αποκτήσει παιδί. Αρνήθηκε τις συνεντεύξεις, τα αυτόγραφα, τις πρεμιέρες, τα γράμματα των θαυμαστών σε όλη τη διάρκεια της ζωής της», εξηγεί ο Σόθμπις στην ιστοσελίδα του. Αντίθετα λάτρευε να γράφει επιστολές, προσθέτει ο Σόθμπις που βγάζει στο σφυρί 36 γράμματά της που δεν φέρουν την υπογραφή της και απευθύνονται στη σουηδέζα κόμισσα Χέρκε Βάχτμαϊστερ, την οποία επισκεπτόταν η Γκάρμπο όταν επέστρεφε στη γενέτειράτης, τη Σουηδία.
Στη φίλη της, η Γκάρμπο αφηγείται, μέσα από 100 και πλέον σελίδες, γραμμένες κυρίως στα σουηδικά, τη μοναξιά και τη μελαγχολία που τη διακατείχε, όπως και την επιθυμία της να δραπετεύσει από την κινηματογραφική βιομηχανία και τη διασημότητα που είχε αποκτήσει.
«Είμαι σχεδόν πάντα μόνη και μιλώ στον εαυτό μου. Πηγαίνω μέχρι την παραλία για περίπατο και αυτό είναι πάντα υπέροχο. Αλλά αυτό είναι όλο», έγραφε το 1939 από το Μπέβερλι Χιλς στην Καλιφόρνια όπου διέμενε τότε.