Το κυρίαρχο όργανο του ΠΟΥ, η Παγκόσμια Συνέλευση Υγείας, που θα συνέλθει το 2019, θα υιοθετήσει την 11η έκδοση της διεθνούς «Βίβλου» για την υγεία σε όλο τον κόσμο, της «Διεθνούς Στατιστικής Ταξινόμησης των Ασθενειών και Σχετικών Προβλημάτων Υγείας» (ICD-11). Για πρώτη φορά, αυτή η έκδοση θα περιλαμβάνει λεπτομέρειες για τις κατά τόπους παραδοσιακές ιατρικές και ιδίως για την κινεζική, που είναι η πιο διαδεδομένη.

Η εν λόγω έκδοση, που έχει μεγάλη διεθνή απήχηση ως οδηγός και σημείο αναφοράς για τους επαγγελματίες της υγείας, ταξινομεί χιλιάδες ασθένειες και διαγνώσεις, θέτοντας την ιατρική «ατζέντα» στις περισσότερες χώρες του κόσμου.

Επηρεάζει καθοριστικά πώς οι γιατροί κάνουν διαγνώσεις, αν και πώς οι ασφαλιστικές εταιρείες ασφαλίζουν τους ασθενείς, πώς και πού οι επιδημιολόγοι διεξάγουν τις έρευνές τους, πώς οι ειδικοί ερμηνεύουν τις στατιστικές της θνησιμότητας κ.α.

Το κεφάλαιο 26 της νέας έκδοσης θα περιέχει το πρώτο σύστημα ταξινόμησης για την παραδοσιακή ιατρική, κάτι που αναμένεται να έχει σημαντική επίδραση διεθνώς. Απλώς και μόνο η συμπερίληψη της κινεζικής και λοιπής παραδοσιακής ιατρικής στο πιο επίσημο κείμενο-μπούσουλα του ΠΟΥ, θα προσδώσει μια αύρα καταξίωσης στην εναλλακτική ιατρική και θα επιταχύνει την αποδοχή και εξάπλωσή της διεθνώς, ώστε τελικά να αποτελέσει ένα αποδεκτό και όχι «αιρετικό» τμήμα στο παγκόσμιο σύστημα παροχής υπηρεσιών υγείας.

Το κατά πόσο αυτό είναι καλό ή όχι, εξαρτάται από το ποιός κρίνει.

Για τους ηγέτες της Κίνας, αποτελεί θαυμάσιο νέο, καθώς η πανάρχαια ιατρική της χώρας θα κερδίσει έδαφος διεθνώς.

Ο ιστορικός κομμουνιστής ηγέτης της Κίνας, ο Μάο, δεν πίστευε ιδιαίτερα στην ΠΚΙ, αλλά τη θεωρούσε χρήσιμη για τους απομακρυσμένους και λιγότερο ανεπτυγμένους κατοίκους της χώρας του. Ο σημερινός πρόεδρος Σι είναι φανατικός υποστηρικτής της ΠΚΙ, στο πλαίσιο της ευρύτερης εθνικής στρατηγικής για ανάδειξη της Κίνας σε νέα παγκόσμια ηγέτιδα δύναμη.

Εδώ και λίγα χρόνια, η κινεζική ηγεσία κάνει ό,τι μπορεί για να προβάλει την ΠΚΙ στη διεθνή σκηνή.

Ήδη ο ιατρικός τουρισμός προς την Κίνα ανθεί, καθώς διάφορα κέντρα ΠΚΙ στη χώρα προσελκύουν κάθε χρόνο δεκάδες χιλιάδες ξένους (κυρίως Ρώσους), που θέλουν να δοκιμάσουν κάτι διαφορετικό από τη δυτική ιατρική. Η Κίνα έχει μάλιστα ανοίξει κατά την τελευταία τριετία τέτοια κέντρα ΠΚΙ σε πάνω από 20 πόλεις, μεταξύ άλλων στη Βαρκελώνη, στη Βουδαπέστη και στο Ντουμπάι.

Μία λειτουργία αυτών των κέντρων είναι να ενισχύουν τη ζήτηση από άλλες χώρες για να εισάγουν παραδοσιακά κινεζικά φάρμακα. Κάπως έτσι, οι διεθνείς πωλήσεις κινεζικών βοτάνων και άλλων προϊόντων ΠΚΙ αυξήθηκαν κατά 54% μεταξύ 2016-2017.

ΔΥΣΠΙΣΤΗ Η ΔΥΣΗ

Όμως, καθόλου δεν έχουν εξίσου ευμενή άποψη πολλοί δυτικοί γιατροί και εν γένει επιστήμονες του βιοϊατρικού τομέα, οι οποίοι μάλλον βλέπουν με βαθιά ανησυχία την κινεζική ιατρική να «σηκώνει κεφάλι» και να «μπαίνει στα χωράφια» τους.

Οι ουκ ολίγοι επικριτές της ΠΚΙ τη θεωρούν αντιεπιστημονική, μη υποστηριζόμενη από κλινικές μελέτες και μερικές φορές επικίνδυνη για τους ασθενείς. Μεταξύ άλλων, επισημαίνουν ότι η αρμόδια κινεζική εποπτική αρχή για τα φάρμακα λαμβάνει κάθε χρόνο πάνω από 230.000 αναφορές για παρενέργειες εναλλακτικών φαρμάκων της ΠΚΙ.

ΓΙΝ ΚΑΙ ΓΙΑΝΓΚ

Η ΠΚΙ βασίζεται θεωρητικά στην έννοια του «τσι», της ζωτικής ενέργειας που υποτίθεται ότι ρέει μέσα στο σώμα κατά μήκος καναλιών (των ‘μεσημβρινών').

H αποκατάσταση της ομαλής ροής του «τσι» (π.χ. με το βελονισμό σε κατάλληλα σημεία του δέρματος) θεωρείται ότι βοηθά στην επαναφορά της υγείας.

Από την άλλη, μια σειρά από παραδοσιακά βότανα υποτίθεται ότι επαναφέρουν την ισορροπία ανάμεσα τις δύο βασικές δυνάμεις του «γιν» και του «γιανγκ».

Η δυτική ιατρική αναζητά σαφείς αιτίες για τις αρρώστιες και εφαρμόζει φαρμακευτικές, γονιδιακές και άλλες θεραπείες, μόνο εφόσον αυτές έχουν δοκιμασθεί με επιτυχία μέσω κλινικών μελετών τυχαιοποιημένων και ελεγχόμενων (π.χ. με εικονικό φάρμακο ή πλασίμπο).

Από την άλλη, η ΠΚΙ δεν θεωρεί ότι είναι δυνατό να εξαχθούν συμπεράσματα από μελέτες σε ομάδες ασθενών, αλλά θέτει το πρόβλημα της υγείας και της αρρώστιας σε εξατομικευμένη βάση, ενώ δεν έχει καμιά ιδιαίτερη αγάπη στις κλινικές μελέτες.

Πάντως οι δύο ιατρικές «σχολές» βρίσκονται εδώ και καιρό σε φάση αλληλεπίδρασης.

Κατεστημένοι φορείς όπως τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας των ΗΠΑ έχουν δημιουργήσει μονάδες για τη μελέτη των παραδοσιακών ιατρικών πρακτικών και φαρμάκων, ενώ οι ειδικοί στην ΠΚΙ ολοένα συχνότερα δέχονται να κάνουν κλινικές μελέτες για να αποδείξουν ότι τα φάρμακα και οι πρακτικές τους (π.χ. ο βελονισμός) όντως «δουλεύουν».