Έκλεινε τους κεντρικούς δρόμους της Λάρισας και απαγόρευε την κίνηση των αυτοκινήτων, έστω και για μια μέρα, γιορτάζοντας την «Ημέρα Χωρίς Αυτοκίνητο», με σκοπό να ευαισθητοποιήσει τον κόσμο να αλλάξει τρόπο ζωής, μέσω αλλαγής τρόπου μετακινήσεών τους, που είναι πιο φιλικοί στο περιβάλλον.
Παράλληλα, και πάντα προς αυτή την κατεύθυνση, είχαν διοργανωθεί διαγωνισμοί με έπαθλα ποδήλατα, εκδηλώσεις για την προώθηση του ποδηλάτου στην πόλη και γενικά υπήρξε μια κινητοποίηση που σήμερα φαίνεται να πέτυχε τον σκοπό της.
Αυτό μαρτυρά τουλάχιστον η εικόνα στο κέντρο της Λάρισας, όπου η κίνηση ποδηλατών, είναι καθημερινά μεγάλη και συνεχής, σε κάθε σημείο της και ιδιαίτερα σε κεντρικούς πεζόδρομους και πλατείες.
Μικροί, μεγάλοι, και σταδιακά όλο και περισσότερα άτομα, αποφασίζουν να χρησιμοποιήσουν το δίτροχο μέσο, καθότι ανακάλυψαν ότι διευκολύνει την καθημερινότητά τους.
Αυτή όμως η αυξανόμενη προτίμηση στο ποδήλατο, αποκάλυψε μια αδυναμία που είχε η πόλη να τη στηρίξει, αλλά παράλληλα και την αδυναμία των πολιτών της να κυκλοφορήσουν σε αυτή, υπακούοντας στους κανόνες οδικής συμπεριφοράς.
Η αδυναμία της πόλης, εντοπίζεται στην έλλειψη των υποδομών που απαιτούνται, για να στηριχθεί χωρίς προβλήματα, ένας μεγάλος και διαρκώς αυξανόμενος αριθμός κυκλοφορίας ποδηλάτων.
Επιτεύχθηκε μεν η ευαισθητοποίηση των πολιτών, αλλά αποδείχθηκε
ότι υπήρξε έλλειψη στον προγραμματισμό της διαχείρισής της.
Αυτό μαρτυρούν οι ελάχιστοι πλέον χώροι στάθμευσης στο κέντρο της και αντίστοιχα οι ανύπαρκτοι στις συνοικίες της.
Ως εκ τούτου, παρατηρείται το φαινόμενο να μετατρέπεται σε σημείο στάθμευσης ποδηλάτων, κάθε μικρό δέντρο και κάθε κολόνα στην πόλη.
Κάποιες φορές δε, δεν υπάρχει στο κέντρο ούτε ένα δέντρο, που να μην είναι περικυκλωμένο από κλειδωμένα ποδήλατα, όπως αντίστοιχα και οι κολόνες. Μάλιστα γίνεται... μάχη μεταξύ των ποδηλατών, να προλάβουν το καλύτερο σκιερό σημείο, για να σταθμεύσουν το ποδήλατό τους!
Και βέβαια, ούτε λόγος ανησυχίας για το πού θα αφήσουν το ποδήλατο, αφού η δημοτική αστυνομία άλλωστε δεν «γράφει» παράνομο πάρκινγκ ποδηλάτων!
Απ’ την άλλη, η καθυστέρηση του προγραμματισμού δημιουργίας νέων ποδηλατόδρομων στην πόλη, εντείνει τα ήδη αυξημένα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ποδηλάτες, οι οποίοι μετακινούνται από τις συνοικίες προς το κέντρο και αντίθετα.
Διέρχονται μέσα από τις συμπληγάδες των αυτοκινητόδρομων, με φόβο ψυχής, μέχρι να φτάσουν στον προορισμό τους.
Στις μεγάλες διασταυρώσεις δε (λ.χ. Ηρώων Πολυτεχνείου με Καρδίτσης, οδοί Βόλου, Φαρσάλων κ.α.), όπως και στις εισόδους- εξόδους των συνοικιών από και προς το κέντρο, οι ποδηλάτες κινδυνεύουν.
Από την άλλη, όμως, μπορεί η πόλη να μην ήταν... έτοιμη για την ασφαλή μετακίνηση των ποδηλατών της, αλλά ούτε και οι ποδηλάτες ήταν έτοιμοι να κυκλοφορήσουν με κανόνες μέσα σε αυτή.
Έτσι: πολλοί κινούνται αντίθετα στους δρόμους. Αναπτύσσουν ταχύτητα στους πεζόδρομους (σε σχέση με την κίνηση των πεζών), χτυπούν ασταμάτητα το κουδούνι του ποδηλάτου για να κάνουν γνωστή την παρουσία τους στους πεζούς απ’ τους οποίους μάλιστα αρκετοί απαιτούν να παραμερίσουν στο πεζοδρόμιο (σαν να έχουν προτεραιότητα!) και βέβαια νευριάζουν όταν οι πεζοί δεν κάνουν στην άκρη!
Διαπιστώνεται, με λίγα λόγια, ότι οι ποδηλάτες συμπεριφέρονται στους πεζούς, όπως συμπεριφέρονται οι οδηγοί αυτοκινήτων στους ποδηλάτες. Συμπέρασμα; Μπορεί να μην χρειαζόμαστε μόνο μαθήματα οδικής συμπεριφοράς στην πόλη, αλλά και κοινωνικής!
