«Με τη συμπλήρωση τριών χρόνων από την ανάληψη των καθηκόντων της σημερινής Δημοτικής Αρχής, η εικόνα που παρουσιάζει η πόλη μας είναι άκρως θλιβερή. Καθημερινά οι πολίτες έρχονται αντιμέτωποι με τη σκληρή πραγματικότητα. Πεζοδρόμια διαλυμένα, λακκούβες στους δρόμους, δένδρα σπασμένα, άλλα ξεραμένα στα πεζοδρόμια, όγκοι από κλαδιά εμποδίζουν τους περαστικούς ακόμα και στο διάβα τους.

Η αδιαφορία ρέει διάχυτη, με τους πολίτες να διαμαρτύρονται για την κατάσταση που επικρατεί στην πόλη. Προ ημερών μάλιστα, έγινα δέκτης παραπόνων για το Άλσος Χατζηχαλάρ. Ένα έργο που κατασκευάστηκε από την προηγούμενη Δημοτική Αρχή το 2013, ένα έργο πολλών εκατομμυρίων ευρώ ( 3,2 εκ. ευρώ ), ένα έργο κόσμημα για τη Λάρισα. Σκοπός του ήταν να δώσει μια ανάσα ζωής και ν’ αποτελέσει έναν χώρο αναψυχής και πρασίνου για όλους τους Λαρισαίους, ιδιαίτερα για τους κατοίκους των νοτίων συνοικιών της πόλης μας.

Μετά την παραχώρηση των 130 στρεμμάτων από τη 1η Στρατιά στο νότιο τμήμα της πόλης μας προς τη Νεάπολη (Όπου δημιουργήθηκε η επέκταση της Εχεκρατίδα, τώρα οδός Ιωάννου Λάτσιου που συνδέει τη Νέα Πολιτεία με τη Νεάπολη - Φιλιππούπολη στο ύψος του GAIA έγινε και η δενδροφύτευση ενός μεγάλου χώρου μεταξύ των οδών Ιλάρχου - Σαρίμβεη - Γιάγκου πριν το Γηροκομείο – Πατέρα και Ιωάννου Λάτσιου στις παρυφές της Νεάπολης (το δυτικό άκρο του αγγίζει το Φυτώριο του Δήμου Λαρισαίων). Το περίφημο Άλσος του Χατζηχαλάρ.

Σήμερα και τέσσερα χρόνια μετά την κατασκευή του, το Άλσος δεν θυμίζει σε τίποτα τον χώρο καθημερινής αναψυχής και ποιοτικής διαβίωσης, τον πνεύμονα πρασίνου που τόσο έχουμε ανάγκη, το πολύτιμο περιβαλλοντικό κομμάτι της πόλης μας. Η σημερινή του κατάσταση είναι απογοητευτική για όλους. Δένδρα ξεραμένα, δένδρα λυγισμένα χωρίς υποστηρίγματα (πασσάλους), άλλα άδετα, με κάποια να έχουν ευδοκιμήσει και δυναμώσει ωστόσο να είναι ακόμη δεμένα από τότε που φυτεύτηκαν με τους πασσάλους.

Το σύστημα ποτίσματος πλήρως καταστραμμένο χωρίς κανείς να έχει φροντίσει για την αποκατάστασή του, (ρωτήστε τους κατοίκους της οδού Γιάγκου να σας ενημερώσουν πώς και ποιοι το καταστρέφουν). Για του λόγου το αληθές οι φωτογραφίες απεικονίζουν τη σκληρή πραγματικότητα του Άλσους.

Είναι απορίας άξιο, ποιος είναι ο λόγος που οδηγήθηκε το άλσος σε αυτή την κατάσταση; Γιατί κανείς δεν ασχολήθηκε προκειμένου ν’ αποκατασταθούν οι ζημιές; Είναι δυνατόν να μην γνωρίζει ο Δήμος ότι τα έργα έχουν φυσικές φθορές και χρήζουν συντήρησης; Γιατί άφησαν επομένως, ένα έργο τόσων εκατομμυρίων ευρώ στο έλεος του;

Η Δημοτική Αρχή έχει στη διάθεσή της, τις υπηρεσίες και το προσωπικό του Δήμου ώστε να αλλάξει την εικόνα αυτή προς το καλύτερο. Ένα συνεργείο δύο – τριών ατόμων για λίγες μόνο ημέρες θα ήταν αρκετό για να αποκαταστήσει όλες τις ζημιές, να προβεί στις αντικαταστάσεις των δένδρων, των στηρίξεων, των δεσιμάτων των πασσάλων.

Αν είχαν ενδιαφερθεί για τον ευπρεπισμό του άλσους, δεν θα είχε μετατραπεί σε έναν χώρο συγκέντρωσης απορριμμάτων, αλλά θα είχε επιστρέψει στην πρωτυτέρα του κατάσταση, κάτι που λείπει σήμερα από τους Λαρισαίους. Το μόνο που χρειάζεται είναι σωστός προγραμματισμός και σωστός συντονισμός. Δεν της μένει τίποτα άλλο παρά μόνο να το πράξει!

Ο δήμαρχος πολύ συχνά επαίρεται για το έργο του στην πόλη. Δυστυχώς όμως δεν είναι σε θέση να συντηρήσει ούτε τα ήδη υπάρχοντα και έργα που δεν συντηρούνται, πολύ απλά καταστρέφονται. Η Δημοτική Αρχή δεν μπορεί να απαξιώνει με τόση ευκολία, ούτε το έργο των προηγούμενων δημοτικών αρχών, αλλά ούτε και τα χρήματα των Λαρισαίων πολιτών.

Εξ αφορμής του άλσους, θα κάνω και μια μικρή αναφορά στο πράσινο της πόλης μας. Όταν κατασκευάστηκαν τα νέα πεζοδρόμια και τα κράσπεδα με ράμπες, δενδροφυτεύτηκαν τα πεζοδρόμια, (Παπαναστασίου – Καρδίτσης – Ιωαννίνων - Μεγάλου Αλεξάνδρου - Σαρίμβεη και σε άλλες οδούς ) με νέα δένδρα και μπήκαν γύρω τους προστατευτικά σιδερένια κάγκελα .

Από τότε τα μικρά δενδρύλλια γίνανε σήμερα μεγάλα δένδρα και πλέον δεν χρειάζονται τα κάγκελα και θα έπρεπε να έχουν αφαιρεθεί και τοποθετηθεί στα μικρά δένδρα που χρήζουν προστασίας. Σε άλλα σημεία συναντά κανείς δένδρα μόνο κορμοί κομμένοι, προστατευτικά κάγκελα χωρίς δένδρα…

Μια κατάσταση πραγματικά χαώδης τόσο στο κέντρο της πόλης όσο και στα χωριά του Δήμου μας. Εκατομμύρια των Λαρισαίων πολιτών χάθηκαν στο πέρασμα του χρόνου, από την αδιαφορία της δημοτικής αρχής. Το πάρκο Χατζηχαλάρ είναι ένα έργο πνοής, το οποίο σε συνάρτηση με το πάρκο του Αλκαζάρ, θα αποτελούσε ένα σημαντικό δίκτυο πρασίνου στον κεντρικό ιστό της πόλης μας.

Οι εικόνες όμως, υποβαθμίζουν την πόλη και συνθέτουν ένα σκηνικό που σε καμία περίπτωση δεν αρμόζει σε μία σύγχρονη ευρωπαϊκή πόλη, σε ένα «πράσινο», φιλικό προς το περιβάλλον αστικό κέντρο.

Επιτέλους κ. Δήμαρχε, μετά από τρία χρόνια προγραμματίστε το έργο των υπηρεσιών σας κι ασχοληθείτε με την καθημερινότητα και αλλάξτε την εικόνα της πόλης μας προς το καλύτερο. Το οφείλετε στους Λαρισαίους πολίτες!

Με λύπη μου λοιπόν διαπιστώνω, ότι η Δημοτική Αρχή διακατέχεται από την αλαζονεία της δύναμης, λόγω άσκησης εξουσίας. Θα έπρεπε όμως να γνωρίζει και την αδυναμία της αλαζονείας, την οποία και θα πληρώσει στις επερχόμενες δημοτικές εκλογές!» καταλήγει ο κ. Γεωργάκης.