Επιστρέφει στο σπίτι, παίζει λίγο με τα παιδιά του και μετά χάνεται στον ύπνο. Ο άλλος ιδιωτικός υπάλληλος, πίνει σχεδόν ασταμάτητα από την Παρασκευή το βράδυ ως και την Κυριακή το πρωί. Θέλει να είναι νηφάλιος τη Δευτέρα για τη δουλειά του. Χαμογελαστός με όλους, χωρίς να δίνει δικαίωμα. Κάποιος τεχνικός τα βράδια πίνει ουίσκι. Ξεκινάει με μερικά, αλλά χάνει το μέτρημα στο πέρασμα της ώρας. Θέλει να μην αργεί στη δουλειά του και νωρίτερα να βγάζει τον σκύλο του βόλτα.

Όλοι τους δείχνουν λειτουργικοί αλλά στο παρελθόν είχαν τουλάχιστον ένα ατύχημα με το αυτοκίνητό τους οδηγώντας υπό την επήρεια αλκοόλ. Μέση ηλικία, μέση τάξη. Κάποια στιγμή όμως συμβαίνει μια αλλαγή στη ζωή τους. Μια «αβαρία» συνήθως επαγγελματική που προκαλεί τριγμούς στην οικονομική τους κατάσταση. Τότε οι μπίρες αρχίζουν από πιο νωρίς και το παιχνίδι με τα παιδιά περιορίζεται. Τα Σαββατοκύριακα γεμίζουν τόσο πολύ με αλκοόλ που δεν «στραγγίζουν» ούτε τη Δευτέρα. Κόβονται τα χαμόγελα. Τα ουίσκι διπλασιάζονται για τον τεχνικό και τα παιδιά αργούν στην πρώτη ώρα του σχολείου.

Τρεις διαφορετικές ιστορίες που έχουν όμως έναν κοινό παρανομαστή. Κάποια στιγμή χτυπάει το καμπανάκι και ένα συγγενικό πρόσωπο, συνήθως η σύζυγος, ζητάει βοήθεια.

«Μέσα στο 2018 το Πρόγραμμα Προαγωγής Αυτοβοήθειας Λάρισας παρείχε υπηρεσίες υποστήριξης και εκπαίδευσης συνολικά σε 365 διαφορετικούς ανθρώπους» λέει στην «Ε» ο συντονιστής Προγραμμάτων, ψυχολόγος, Σωτήρης Λαϊνάς και εξηγεί πώς μοιράζονται οι αριθμοί.

Στο πρόγραμμα προσήλθαν 147 άνθρωποι με πρόβλημα εξάρτησης. Από αυτούς οι 79 ήταν νέες προσελεύσεις. «Ένα πρώτο σημαντικό στοιχείο που αξίζει να αναφερθεί είναι ότι από τα 79 νέα άτομα που ζήτησαν βοήθεια, το ποσοστό μοιράζεται σχεδόν με το 43% να αφορά προβλήματα με παράνομες ουσίες, ενώ το 44% με το αλκοόλ. Ένα ακόμη στοιχείο που έχει μεγάλο ενδιαφέρον είναι οι διαρκείς αλλαγές στο προφίλ των ανθρώπων που έλαβαν υπηρεσίες στο πρόγραμμα το 2018».

Πιο συγκεκριμένα από το σύνολο (147) των ανθρώπων:

-το 34% είχαν πρόβλημα με οπιούχα/οπιοειδή

-το 17% είχαν πρόβλημα με την ινδική κάνναβη

-το 8% είχαν πρόβλημα με την κοκαΐνη

-το 33% είχαν πρόβλημα με το αλκοόλ

-το 6% είχαν πρόβλημα με τυχερά παιχνίδια

-και το 2% με άλλες εξαρτήσεις.

«Από τα παραπάνω προκύπτει σημαντική αύξηση του ποσοστού των αιτημάτων αναφορικά με το αλκοόλ από το 24% κατά το 2017 στο 33% για το 2018» τονίζει ο κοινωνικός λειτουργός Κώστας Γκαϊφίλιας.

«Επιπλέον αυτό που θεωρείται ως πιο κλασικό προφίλ εξαρτημένου αποτελεί μόνο το 1/3 των ανθρώπων, που προσέγγισαν το Πρόγραμμα. Το υπόλοιπο ποσοστό αφορά σε ανθρώπους με άλλες ουσίες προτίμησης ή συμπεριφορικές εξαρτήσεις. Κύριο χαρακτηριστικό των ανθρώπων αυτών είναι το γεγονός ότι ενώ έχουν σοβαρά προβλήματα εξάρτησης ή κατάχρησης, διατηρούν μια λειτουργικότητα στη ζωή τους» προσθέτει ο ψυχολόγος Μανώλης Χαλεπούδης.

Όπως αναλύουν στην «Ε» αυτή η λειτουργικότητα σχετίζεται όχι μόνο με την ουσία προτίμησης αλλά και με τα ευρύτερα δημογραφικά χαρακτηριστικά της ζωής των ανθρώπων. Με μια πιο προσεκτική ματιά σ’ αυτά λοιπόν, παρατηρείται ότι αναφορικά με την εργασιακή τους κατάσταση, λιγότεροι από τους μισούς είναι άνεργοι (47%), ενώ το 41% έχει ένα σταθερό εισόδημα (εργαζόμενοι και συνταξιούχοι) και το 37% των ανθρώπων έχει σταθερή εργασιακή απασχόληση.

«Με βάση αυτό, η πρόταση του προγράμματος για εξατομικευμένη παρέμβαση έχει ιδιαίτερη αξία, καθώς φαίνεται ότι ένα μεγάλο μέρος των ανθρώπων χρειάζεται μια πιο ευέλικτη πρόταση υποστήριξης. Μια πρόταση που να συμπορεύεται με τις ανάγκες του και τη δομημένη ως ένα βαθμό ζωή του και να προσθέτει την υποστήριξη στις όποιες θετικές πλευρές υπάρχουν όπως εργασία, οικογένεια, χωρίς να τον αποκόπτει απ’ αυτές» καταλήγει ο Σωτήρης Λαϊνάς.

Του Κώστα Γκιάστα