Όπως αναφέρει στην ερώτησή της "Είναι γνωστό ότι βρίσκεται σε εξέλιξη η χρηματοδότηση έργων απομάκρυνσης, διαχείρισης και αντικατάστασης προϊόντων αμιάντου από Μονάδες του Στρατού Ξηράς, με συνολικό προϋπολογισμό 4.473.300,71 €, μέσω ΕΣΠΑ. Από δημοσιεύματα, ωστόσο, διαπιστώνεται ότι η συγκεκριμένη χρηματοδότηση, αφορά μόνο έργα σε Μονάδες της 1ης Στρατιάς, της ΑΣΔΕΝ και του Δ΄ ΣΣ, ενώ απουσιάζει πλήρως η ΑΣΔΥΣ, στην οποία υπάγεται το 303 Προκεχωρημένο Εργοστάσιο Βάσεως (ΠΕΒ), το οποίο εδρεύει στη Λάρισα και στις εγκαταστάσεις του οποίου εξακολουθούν να υπάρχουν αμιαντοσκεπές σε 10 κτίρια, συνολικής στεγασμένης επιφάνειας 10.120 m2.

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι ανωτέρω χώροι, οι οποίοι καλύπτονται από αμιαντοσκεπές, δεν αποτελούν απλώς βοηθητικούς χώρους (αποθήκες, υπόστεγα στάθμευσης οχημάτων κ.λπ.) αλλά παραγωγικά συνεργεία, στα οποία εργάζονται καθημερινά περί τα 300 άτομα, Πολιτικό και Στρατιωτικό Προσωπικό, αλλά και μαθητευόμενοι σχολών ΟΑΕΔ και ΕΠΑΛ. Αυτό σημαίνει ότι το προαναφερθέν προσωπικό εργάζεται καθημερινά κάτω από το απαγορευμένο και καρκινογόνο υλικό, το οποίο λόγω της παλαιότητάς του εμφανίζει φθορές (θρυμματισμό – ξεφλούδισμα) με αποτέλεσμα να απελευθερώνονται ίνες αμιάντου, οι οποίες εισπνέονται από το προσωπικό των συνεργείων.

Παρά το γεγονός ότι η αντικατάσταση του συνόλου των αμιαντοσκεπών έχει αποτελέσει πάγιο αίτημα τόσο του Συλλόγου Υπαλλήλων ΥΕΘΑ ΓΕΣ ν. Λάρισας, όσο και των εκάστοτε Διοικήσεων του Εργοστασίου, οι οποίες μάλιστα έχουν κατά καιρούς υποβάλει τις αντίστοιχες Τεχνοοικονομικές μελέτες, από 1/1/2005 ακόμη, οπότε και απαγορεύτηκε οριστικά η χρήση του αμιάντου, σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Νομοθεσία, δυστυχώς όλοι κωφεύουν.

Όμως, πλέον δεν υπάρχει καμία δικαιολογία, από τη στιγμή που υπάρχουν χρηματοδοτικά εργαλεία όπως τα προγράμματα ΕΣΠΑ, τα οποία διατίθενται και για τέτοιες ζωτικής σημασίας ενέργειες απορρύπανσης των εργασιακών χώρων, είναι αδικαιολόγητη" καταλήγει η κα Λιακούλη.