Θεωρώντας τα πάντα καλώς καμωμένα, και εντός της Ν.Ε. και στις σχέσεις με τους βουλευτές του κόμματος, τα δύο παλιά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε λίγο, ούτε πολύ αποδίδουν το όποιο πρόβλημα σε «ισχυρισμούς των δημοσιογράφων». Αναλυτικά στην επιστολή τους σημειώνουν: «Η ανάδειξη του συντονιστή και της αναπληρώτριας συντονιστή έγινε με δημοκρατική εκλογική διαδικασία, όπως προβλέπει το καταστατικό του κόμματος. Το σώμα των 25 μελών επέλεξε προφανώς με βάση τη συγκρότηση των υποψηφίων. Η συμπλήρωση της Γραμματείας με 5 μέλη έγινε ομόφωνα, χωρίς εκλογική διαδικασία. Η όποια καθυστέρηση της διαδικασίας δεν οφειλόταν σε «ατέρμονες συζητήσεις για το φύλο των αγγέλων», αλλά σε πιστή εφαρμογή των κανόνων που εξασφαλίζουν την απόλυτα δημοκρατική έκφραση του σώματος. Συνεπώς, οι ισχυρισμοί ότι υπάρχουν στη Νομαρχιακή Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ Λάρισας αντίπαλες ομάδες που διαγκωνίζονται για το μοίρασμα της κομματικής εξουσίας τοπικά, δεν τεκμηριώνονται και δεν θεμελιώνονται με τις εκλογικές ψηφοφορίες. Άλλωστε, ο καταλογισμός των μελών της Ν.Ε. στη μία ή την άλλη, υποτιθέμενη, ομάδα και ο δήθεν συσχετισμός δυνάμεων 6 προς 1, είναι αυθαίρετος, εφόσον οι ψηφοφορίες ήταν μυστικές και η αποδοχή του οργάνου ομόφωνη.
Όσο για τη σχέση του τοπικού ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ με τους βουλευτές, αυτή υπαγορεύεται από τους διακριτούς τους ρόλους στην κοινωνία, στο πλαίσιο του κοινοβουλευτισμού. Είναι ρόλοι συμπληρωματικοί, δεν διαπλέκονται, δεν αλληλοεπικαλύπτονται και στοχεύουν στην προώθηση λύσεων στα προβλήματα της κοινωνίας, με βάση τις θέσεις και το πρόγραμμα του κόμματος.
Οι επικρίσεις για παραγκωνισμό των αγροτών – μελών της Νομαρχιακής Επιτροπής από τον συντονιστή δεν ευσταθούν. Μπορεί η αξιολόγηση των αιτημάτων των πληγέντων αμυγδαλοπαραγωγών και η υποστήριξη του αγώνα τους να αποτελεί αντικείμενο συζήτησης στο αγροτικό τμήμα, ως συμβουλευτική επιτροπή της οργάνωσης, αλλά η προώθηση των αιτημάτων προς την Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματος είναι έργο του συντονιστή, που προΐσταται της Νομαρχιακής Επιτροπής. Εν κατακλείδι, ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ Λάρισας έχει πολιτική ενότητα στις γραμμές του, ενιαία στρατηγική και στοχεύσεις, στις οποίες συγκλίνουν οι επί μέρους προσεγγίσεις σε ζητήματα ιδεολογίας και τακτικής, πράγμα φυσικό για ένα πολυσυλλεκτικό κόμμα εξουσίας. Βεβαίως, δεν αμφισβητούμε το δικαίωμα του Τύπου να σχολιάζει και την εσωκομματική λειτουργία των κομμάτων, ωστόσο πιστεύουμε ότι η κοινωνία ενδιαφέρεται πρωτίστως για τα προγράμματα, τη δράση τους και τα συμφέροντα που αυτά υπηρετούν».