Αντιδράσεις για την απαγόρευση ξύλου στις στέγες

ΚΟΙΝΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΤΑΣΕΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ ΠΡΟΣ ΤΟ ΥΠΠΕ - Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΔΑΣΟΛΟΓΙΑΣ ΔΡ Γ. ΜΑΝΤΑΝΗΣ ΕΞΗΓΕΙ ΣΤΗΝ «Ε» ΤΑ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΩΣ ΔΟΜΙΚΟ ΥΛΙΚΟ

Σφοδρές αντιδράσεις έχει προκαλέσει η πρόταση του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας για τον νέο Κανονισμό Πυρασφάλειας, που απαγορεύει τη χρήση του ξύλου στις στέγες πλησίον και εντός των δασικών περιοχών.

Ο καθηγητής Επιστήμων ξύλου στο Τμήμα Δασολογίας, Επιστημών Ξύλου & Σχεδιασμού, Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, δρ Γεώργιος Μαντάνης κάνει λόγο για μια παράλογη πρόταση που δεν ευσταθεί και δεν ισχύει σε καμία ευρωπαϊκή χώρα. «Δεν υπάρχει λόγος να απαγορευτεί η χρήση του ξύλου, διότι το ξύλο με τις ανάλογες διαστάσεις για το R (Resistance, για την αντοχή σε συνθήκες φωτιάς), ή και με κατεργασίες εμποτισμού για πυραντοχή του, δύναται να παρέχει τη ζητούμενη πυρασφάλεια της κατοικίας. Αντί της απαγόρευσης του ξύλου, θα πρέπει να καθοριστούν οι δείκτες πυραντίστασης και αντίδρασης στη φωτιά για το κάθε δομικό υλικό. Οι πρόσφατες μεγάλες πυρκαγιές, ανά τον κόσμο, απέδειξαν περίτρανα ότι και τα υπόλοιπα δομικά υλικά, όπως λ.χ. χάλυβας και σκυρόδεμα, χωρίς προστασία, δεν θα αντέξουν τη φωτιά σε πλήρη ανάπτυξη, σε καμία των περιπτώσεων» αναφέρει χαρακτηριστικά στην «Ε».
Όπως υπογραμμίζει σε καμία περίπτωση το ξύλο δεν θα πρέπει να αντιμετωπιστεί διαφορετικά από τα άλλα δομικά υλικά, καθώς είναι το πιο οικολογικό υλικό δόμησης που υπάρχει, με μοναδικά πλεονεκτήματα ως προς την αειφορική ανάπτυξη.
Εν τω μεταξύ, με αφορμή αυτό το γεγονός, ο καθηγητής κ. Μαντάνης, αλλά και άλλοι τρεις ειδικοί επιστήμονες σε θέματα ξύλου, και συγκεκριμένα οι δρ. Λάζαρος Τσανταρίδης, ερευνητής Α’, ειδικός μηχανικός Πυραντίστασης Ξύλου Ερευνητικό Ινστιτούτο RISE, Σουηδία, δρ. Χάρης Σταματόπουλος, αναπλ. καθηγητής, πολ. μηχανικός με ειδίκευση στις Ξύλινες Κατασκευές, Τμ. Δομικής Μηχανικής, Norwegian Univ. of Science & Technology, Νορβηγία και δρ. Ελευθερία Τσακανίκα, επίκουρη καθηγήτρια, πολ. μηχανικός με ειδίκευση στις Ξύλινες Κατασκευές, Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (ΕΜΠ), απέστειλαν επιστολή διαμαρτυρίας προς τον υπουργό και υφυπουργό Περιβάλλοντος & Ενέργειας, εκφράζοντας τον έντονο προβληματισμό τους για το ν/σ του κανονισμού πυροπροστασίας, το οποίο απαγορεύει το ξύλο ως υλικό δόμησης σε στέγες και άλλες εφαρμογές ακινήτων, πλησίον των δασικών εκτάσεων, αναφέροντας, μεταξύ άλλων, ότι: «Με βάση την επιστημονική γνώση και τεχνολογική εμπειρία μας για το ξύλο, τη συμμετοχή μας σε ερευνητικά προγράμματα και διεθνείς επιτροπές, καθώς και τη συμμετοχή μας σε μελέτες και έργα που αφορούν ξύλινες κατασκευές, τα προτεινόμενα στο ν/σ «κινούνται» στον 20ό αιώνα και όχι, όπως θα έπρεπε, στον 21ο αιώνα που διανύουμε με βάση την παρούσα επιστημονική στάθμη διεθνώς (state of the art) για τις ξύλινες κατασκευές και την επιδεινούμενη κλιματική αλλαγή. Σήμερα για την πραγματική «πράσινη» ανάπτυξη στην πατρίδα μας, χρειαζόμαστε το ξύλο όσο ποτέ άλλοτε. Είναι το πιο οικολογικό υλικό δόμησης που υπάρχει, με μοναδικά πλεονεκτήματα ως προς την αειφορική ανάπτυξη και παράλληλα, όσο οξύμωρο και αν ακούγεται, η αύξηση της χρήσης του, έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση των δασών της Ευρώπης. Η Γαλλία με σχετικό νόμο υλοποιεί όλα τα ολυμπιακά έργα της με ξύλο και θεσμοθετεί την υποχρεωτική χρήση του ξύλου στα δημόσια κτίρια. Όντως, η φωτιά αποτελεί τον κυριότερο αβιοτικό «εχθρό» του ξύλου. Όμως, πολλαπλά μεγάλης κλίμακας πειράματα έχουν πιστοποιήσει ότι η συμπαγής ξυλεία και βιομηχανικά προϊόντα αυτής μεγάλων διατομών παρουσιάζουν σημαντική πυραντίσταση. Είναι χαρακτηριστικό ότι ασφαλιστικές εταιρείες, μπορεί να ασφαλίσουν με μικρότερα ασφάλιστρα, εγκαταστάσεις με ξύλινους φορείς (π.χ. πλαίσια από επικολλητή ξυλεία), από ό,τι αντίστοιχες εγκαταστάσεις, π.χ. με μεταλλικούς φορείς. Το θέμα όμως είναι ευρύτερο, με πολλές παραμέτρους και σχετίζεται και με την όλη πυρασφάλεια και τον σχεδιασμό του κάθε κτιρίου. Σε παγκόσμιο επίπεδο, πολλά ερευνητικά έργα σχετικά με τη συμπεριφορά των ξύλινων κατασκευών στη φωτιά έχουν εκπονηθεί τις τελευταίες δύο δεκαετίες (ΗΠΑ, Καναδάς, Αγγλία, Σουηδία, Φινλανδία, Γερμανία, Νορβηγία) και έχουν αναπτυχθεί νέες έννοιες και μοντέλα σχεδιασμού έναντι της πυρκαγιάς. Όπως γνωρίζετε, ειδικά σε αυτές τις χώρες, η πλειονότητα των κατοικιών είναι ξύλινες (το σύνολό τους, όχι μόνο η στέγη), είτε είναι δομημένες σε αστικό περιβάλλον είτε σε δασικές περιοχές. Σήμερα, το 2022, στη βόρεια και κεντρική Ευρώπη, στις ΗΠΑ – Καναδά, στην Αυστραλία «χτίζονται» εξ ολοκλήρου ξύλινες κατασκευές ύψους 100 m. Πώς είναι δυνατόν στην Ελλάδα να απαγορεύσουμε το ξύλο, έστω και για τις περιπτώσεις που αναφέρονται στο σχετικό νομοσχέδιο; Η υπάρχουσα τεχνογνωσία στον τομέα του σχεδιασμού ξύλινων και σύμμεικτων κατασκευών, σε συνδυασμό με τα σύγχρονα τεχνικά μέσα (χρήση ειδικών πυράντοχων βερνικιών, συστήματα καταιονισμού, ανίχνευσης του καπνού κλπ.), επιτρέπουν την ασφαλή χρήση της ξυλείας σε ένα ευρύ πεδίο εφαρμογών στη δόμηση. Εξάλλου, η σύγχρονη τάση στον σχεδιασμό κατασκευών έναντι της φωτιάς -όπως προβλέπεται και στους ευρωπαϊκούς κανονισμούς- βασίζεται στην αξιολόγηση της πυροπροστασίας δομικών στοιχείων βάσει υπολογισμού των δεικτών πυραντίστασης και όχι στην «επιλεκτική» διάκριση μεταξύ των δομικών υλικών».
Ν. ΠΟΛΥΓΕΝΗ