Η «Ε» συνομιλεί με δέκα ανθρώπους καταγράφοντας τις απόψεις τους στο εξής ερώτημα: Γιατί οι επιχειρήσεις δεν βρίσκουν προσωπικό;

ΟΛΓΑ ΤΣΙΟΥΡΒΑ - ΔΥΠΑ

«Αναντιστοιχία ανάμεσα σε προσόντα και απαιτήσεις»

«Τα τελευταία χρόνια γίνεται όλο και πιο φανερό στην εγχώρια αγορά ότι οι επιχειρήσεις αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην εύρεση προσωπικού, τόσο σε θέσεις με μεγάλη εξειδίκευση όσο και σε θέσεις ανειδίκευτης εργασίας. Ταυτόχρονα, στα μητρώα της ΔΥΠΑ, παρά την καταγεγραμμένη μείωση, παραμένουν εγγεγραμμένοι 927.793 άνεργοι» αναφέρει στην «Ε» η περιφερειακή διευθύντρια της ΔΥΠΑ (πρώην ΟΑΕΔ) Θεσσαλίας κ. Όλγα Τσιούρβα επικαλούμενη τα στοιχεία του Απριλίου 2023. Τονίζει μάλιστα πως η διαπίστωση αυτού του φαινομένου προκαλεί έκπληξη και εύλογο προβληματισμό.
«Η αναντιστοιχία ανάμεσα στα προσόντα και την ειδίκευση των ανέργων και σε αυτά που απαιτούνται για την κάλυψη των κενών θέσεων (σ.σ. το φαινόμενο δηλαδή της διαρθρωτικής ανεργίας) είναι μία από τις αιτίες αυτής της κατάστασης. Μέρος του προβλήματος είναι επίσης η αδήλωτη εργασία που εγκλωβίζει τους ανθρώπους σε χαμηλόμισθες και ανειδίκευτες θέσεις και αναπαράγει την παραοικονομία και τις δυσλειτουργίες της αγοράς εργασίας. Το δημογραφικό και η συνεπαγόμενη συνεχής μείωση οικονομικά ενεργών πολιτών, επιβαρύνει χρόνο με τον χρόνο την υπάρχουσα κατάσταση. Το ίδιο και η μη αξιοποίηση μεγάλου μέρους του εργατικού δυναμικού, όπως οι γυναίκες, που οι ευθύνες της φροντίδας παιδιών και ηλικιωμένων τις κρατούν συχνά σε μακροχρόνια ανεργία. Και βέβαια τα χαμηλά κίνητρα εργασίας, όπως η επισφάλεια των θέσεων, οι κακές συνθήκες εργασίας και οι μη ικανοποιητικές αμοιβές που πλήττουν κυρίως τους νέους».
Οι αιτίες, σύμφωνα με την κ. Τσιούρβα, είναι πολλές και σύνθετες, και για την αντιμετώπισή τους απαιτείται να είναι το ίδιο πολύπλευρη και να στοχεύει σε αλλαγές σε επίπεδο εκπαίδευσης, οικονομίας, αλλά και προτεραιοτήτων, αξιών και στάσεων της ίδιας της κοινωνίας.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΡΟΥΠΑΚΙΑΣ - ΣΘΕΒ

«Brain drain, δημογραφικό και χάσμα»

Το πρόβλημα της εξεύρεσης προσωπικού είναι πολυπαραγοντικό, λέει στην «Ε», ο πρόεδρος του ΣΘΕΒ κ. Γιώργος Ρουπακιάς και αφορά το σύνολο της οικονομίας και συνοψίζεται στους εξής παράγοντες σύμφωνα με τον ίδιο: το brain drain, το δημογραφικό πρόβλημα της Ελλάδος, καθώς και το χάσμα μεταξύ εκπαίδευσης και αγοράς εργασίας.
«Το brain - drain», εξηγεί, «αφορά τους ανθρώπους που βρίσκονται σε παραγωγική ηλικία με υψηλή εκπαίδευση και έχουν μεταναστεύσει λόγω των απανωτών κρίσεων που δεν είναι αποκλειστικά αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης. Αντανακλά και τις ευρύτερες παραγωγικές και διαρθρωτικές αδυναμίες της οικονομίας, που δυσκολεύουν τη δημιουργία ποιοτικών και καλά αμειβομένων θέσεων εργασίας υψηλής εξειδίκευσης. Σε αυτές, προστίθενται παράγοντες όπως η έλλειψη αξιοκρατίας, η διαφθορά, οι χαμηλής ποιότητας κοινωνικές παροχές και το ασταθές εργασιακό περιβάλλον σε αρκετές ελληνικές επιχειρήσεις. Όλα τα παραπάνω λειτουργούν αποτρεπτικά να παραμείνουν στην Ελλάδα, αλλά και να επιστρέψουν».
Υποστηρίζει ότι «το δημογραφικό που αργά, αλλά σταθερά, μειώνει το διαθέσιμο εργατικό δυναμικό παραμένει ένα σημαντικό θέμα».
Στέκεται στους θεσμούς που συνδέουν την εκπαίδευση με την παραγωγή και διευκολύνουν τη μετάβαση των νέων από την εκπαίδευση στην απασχόληση, όπως η τεχνική επαγγελματική εκπαίδευση, η μαθητεία και η πρακτική άσκηση, «δεν λειτουργούν ικανοποιητικά, ενώ λείπει ο επαγγελματικός προσανατολισμός από τους νέους, τις οικογένειές τους και από το εκπαιδευτικό σύστημα».
Τέλος, κάνει λόγο για την αναντιστοιχία μεταξύ των δεξιοτήτων που ζητάει η αγορά με αυτές που διαθέτουν οι απόφοιτοι των σχολών «με πιο έντονο το πρόβλημα να υφίσταται στα τεχνικά επαγγέλματα, όπου ναι μεν υπάρχει αυξανόμενη ζήτηση, αλλά το γνωσιακό υπόβαθρο των αποφοίτων δεν συμβαδίζει με τις ανάγκες των επιχειρήσεων και ειδικά της βιομηχανίας».
«Πολιτική μας», καταλήγει ο κ. Ρουπακιάς, «είναι η διασύνδεση των νέων με τις επιχειρήσεις μέσω δράσεων και ενεργών πρωτοβουλιών».

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΗΛΙΑΔΗΣ - ΠΑΡΑΛΙΑ ΛΑΡΙΣΑΣ

«Η αδράνεια και τα επιδόματα»

Ο Δημήτρης Ηλιάδης είναι πρόεδρος του Συλλόγου Καταστηματαρχών Παραλιών Νομού Λάρισας. Αυτήν την περίοδο προσπαθούν να ετοιμαστούν για τη μικρή τουριστική περίοδο της Λάρισας, όμως δεν βρίσκουν προσωπικό με ευκολία.
«Δύο είναι οι πιθανές εξηγήσεις που συμβαίνει αυτό. Η μία είναι το ότι υπήρξε μια μεγάλη περίοδος αδράνειας λόγω πανδημίας όλο αυτό το διάστημα. Οι σερβιτόροι, μα και γενικά οι άνθρωποι που εργάζονται στα παράλια σε διάφορους κλάδους αναγκάστηκαν να αλλάξουν επαγγελματική κατεύθυνση προσπαθώντας να βρούνε κάτι άλλο για να βιοποριστούν». Το δεύτερο σύμφωνα με τον κ. Ηλιάδη είναι πως «τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα υπάρχει έκρηξη επιδομάτων η οποία με τον τρόπο που γίνεται στερεί μεγάλο όγκο έμψυχου δυναμικού από την παραγωγική διαδικασία».

ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΤΖΗΣ - ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ

«Οι αδυναμίες του εκπαιδευτικού συστήματος»

Ο κ. Γιώργος Χατζής είναι πρόεδρος του Οικονομικού Επιμελητηρίου Λάρισας. Σε πρώτη προσέγγιση στέκεται στο ότι παρά το γεγονός ότι το ποσοστό ανεργίας στη χώρα μας κινείται σε υψηλά επίπεδα, ιδιαίτερα των νέων και των μακροχρόνια ανέργων, σχεδόν 8 στις 10 επιχειρήσεις, δηλώνουν ότι αναζητούν -μάταια- εργαζόμενους και υπάρχει μεγάλος βαθμός δυσκολίας για την κάλυψη των αναγκών τους σε εξειδικευμένα και καταρτισμένα στελέχη, κυρίως τεχνικών ειδικοτήτων, στους τομείς της Πληροφορικής, της Ενέργειας, των κατασκευών, της Υγείας και των Βιο-επιστημών, των μεταφορών και της εφοδιαστικής αλυσίδας. Εξηγεί πως αυτό οφείλεται, κατά κύριο λόγο, στις αδυναμίες του εκπαιδευτικού συστήματος της χώρας, «που δυστυχώς δεν ανταποκρίνεται στις σύγχρονες απαιτήσεις και τις ανάγκες της αγοράς εργασίας και των επιχειρήσεων. Παρέχει γενικές θεωρητικές γνώσεις χωρίς εξειδίκευση και στην εποχή της 4ης βιομηχανικής επανάστασης και της τεχνητής νοημοσύνης, των ραγδαίων αλλαγών των επαγγελμάτων, στην Ελλάδα.
Εξακολουθούμε να «παράγουμε» πολύ περισσότερους απόφοιτους σε κλάδους με περιορισμένο ή ανύπαρκτο αντικείμενο απασχόλησης όπως φιλολόγους, δασκάλους. Καταργήσαμε τα Τ.Ε.Ι. και υποβαθμίσαμε την τεχνική εκπαίδευση, όχι μόνο ως κράτος, αλλά και ως κοινωνία ή οικογένεια. Η Τριτοβάθμια Εκπαίδευση δίνει γενικά πτυχία και πολλούς ανειδίκευτους πτυχιούχους, που ετερο-απασχολούνται, ενώ η τεχνολογική εκπαίδευση είναι ελλιπής. Οι θεσμοί που συνδέουν εκπαίδευση και παραγωγή και διευκολύνουν την απασχόληση των νέων, όπως η πρακτική άσκηση, η τεχνική επαγγελματική εκπαίδευση, η κατάρτιση και η επανα-κατάρτιση, η μαθητεία, δεν λειτουργούν ικανοποιητικά, ενώ λείπει ο επαγγελματικός προσανατολισμός από τους νέους και τις οικογένειές τους και από το εκπαιδευτικό σύστημα».
Ένας άλλος σημαντικός λόγος, σύμφωνα με τον κ. Χατζή, είναι «οι χαμηλές αμοιβές εργασίας στον χώρο μας, συγκριτικά με το υψηλό κόστος διαβίωσης και διαμονής, καθώς επίσης και η έλλειψη κινήτρων και παροχών, εξέλιξης και ποιότητας ζωής, των εργαζομένων».
Επίσης, στέκεται στην έλλειψη ταχύρρυθμων προγραμμάτων εξειδίκευσης, σε νέες επαγγελματικές ειδικότητες, σε συνεργασία με τα εκπαιδευτικά ιδρύματα, τις επιχειρήσεις και την Πολιτεία. «Τα επιδόματα ανεργίας πρέπει να αλλάζουν κατεύθυνση και να συνδυαστούν με ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης. Τέλος, το δημογραφικό πρόβλημα, η γήρανση του πληθυσμού και το brain - drain, έχουν μειώσει το παραγωγικό δυναμικό της χώρας». Καταλήγει στο ότι, εάν δεν αντιστραφεί αυτή η πορεία και δεν ληφθούν άμεσα μέτρα, θα υπάρξουν αρνητικές επιπτώσεις στις επιχειρήσεις και στην οικονομία της χώρας.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΚΟΚΑΣ - ΕΚΛ

«Χαμηλοί μισθοί, ανύπαρκτα δικαιώματα»

Για τον Γιάννη Σκόκα, που είναι πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Λάρισας, είναι ένα φαινόμενο των τελευταίων χρόνων για το οποίο μπορεί να δει κανείς διάφορες πλευρές. Όμως, μία από τις βασικότερες και πιο κρίσιμες που επιδρούν σε αυτό το φαινόμενο, είναι «προφανώς οι πάρα πολύ χαμηλοί μισθοί και τα ανύπαρκτα εργασιακά δικαιώματα. Δηλαδή ένας εργασιακός μεσαίωνας που έρχονται αντιμέτωποι οι εργαζόμενοι στους χώρους δουλειάς» λέει στην «Ε» και το εξηγεί. «Για παράδειγμα, ο κατώτερος μισθός και το ημερομίσθιο (σ.σ. μεικτά) στη χώρα μας είναι μόνο 30 ευρώ πάνω από εκείνον του 2011. Μόνο ένα 24% καλύπτεται από Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας στον ιδιωτικό τομέα κι επομένως η συντριπτική πλειοψηφία είναι χωρίς συγκροτημένα δικαιώματα, χωρίς π.χ. επιδόματα προϋπηρεσίας, δηλαδή τριετίες, γάμου κ.ά., που ενίσχυαν σημαντικά τον μισθό. Η πλειονότητα των νέων εργαζόμενων μέχρι 25 ετών αμείβονται με μισθούς μέχρι 500 ευρώ, ενώ αντίστοιχα η μεγάλη μάζα των νέων 25-34 ετών αμείβονται με μισθό μέχρι 800 ευρώ. Επίσης η αγοραστική δύναμη των μισθών λόγω της ακρίβειας έχει μειωθεί 40%.
Οι μισές σχεδόν από τις νέες θέσεις εργασίας που δημιουργούνται ετησίως τα τελευταία χρόνια είναι μερικής απασχόλησης και εκ περιτροπής εργασίας. Μόνο στον κλάδο του τουρισμού υπάρχουν 14 διαφορετικές ελαστικές μορφές απασχόλησης.
Χιλιάδες εργάζονται σε άθλιες συνθήκες υγιεινής κι ασφάλειας, χωρίς ουσιαστική προστασία της ζωής τους γιατί θεωρείται κόστος. Κάθε 5 ημέρες έχουν κι έναν νεκρό εργαζόμενο όπως ανέδειξε ξανά το δυστύχημα στο Πέραμα».
Συμπερασματικά, λοιπόν, σύμφωνα με τον κ. Σκόκα, «όλο αυτό το αποκρουστικό εργασιακό περιβάλλον δεν είναι αποτέλεσμα «στρεβλώσεων» της αγοράς εργασίας, αλλά απόρροια της πολιτικής των κυβερνήσεων, της ΕΕ για τη «μείωση του μισθολογικού και μη μισθολογικού κόστους» ως προϋπόθεση για τη δημιουργία όπως λένε «φιλικού επενδυτικού περιβάλλοντος», τη μεγέθυνση της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων. Αποδεικνύεται πως η καπιταλιστική ανάπτυξη δεν συμβαδίζει με καλούς μισθούς, ολοκληρωμένα εργασιακά δικαιώματα».
Καταλήγοντας σημειώνει πως είναι μια αντίφαση που για να λυθεί απαιτεί σύγκρουση με την πολιτική που την υπηρετεί, αλλά και συνολικότερες αλλαγές σε επίπεδο οικονομίας και κοινωνίας.

ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ - ΕΜΠΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ

«Η ειδίκευση, οι μισθοί και οι εισφορές»

Η εξεύρεση ανθρώπινου δυναμικού συνιστά μεγάλο πρόβλημα και προκαλεί ανησυχία και στις πολύ μικρές επιχειρήσεις της πόλης, τις οποίες και εκπροσωπεί ο Εμπορικός Σύλλογος Λάρισας. Ο πρόεδρος κ. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος εξηγεί πως «οι οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι πολύ μικρές επιχειρήσεις μετά τη 10ετή και πλέον κρίση και την πανδημία, σε συνδυασμό με τις υψηλές εργοδοτικές ασφαλιστικές εισφορές, αλλά και τη φορολογία αποτελούν ένα αγκάθι στην εξεύρεση ανθρώπινου δυναμικού, καθώς το αποτέλεσμα είναι οι μισθοί να αναγκάζονται να διατηρούνται χαμηλοί». Από την άλλη πλευρά, με αυτά τα δεδομένα, «οι εργαζόμενοι με περισσότερα προσόντα νιώθουν ότι υποτιμώνται και υποαμοίβονται και αυτό οδηγεί στην υποβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών που προσφέρει μια επιχείρηση».
Όπως παρατηρεί ο κ. Παπαδόπουλος, «είναι πολύ εκτεταμένη και η αδήλωτη εργασία όπως και ελλιπής σύνδεση μεταξύ εκπαίδευσης και επιχειρήσεων. Η Τριτοβάθμια Εκπαίδευση έχει αποδειχθεί ότι παράγει πτυχιούχους χωρίς ειδίκευση» λέει και προτείνει «προκειμένου να βοηθηθούν και οι επιχειρήσεις, αλλά και οι μελλοντικοί εργαζόμενοι, πρέπει η Pολιτεία να καταφέρει μια καλύτερη και πιο αποτελεσματική σύνδεση εκπαιδευτικών φορέων και επιχειρήσεων, αλλά και να ενισχύσει την τεχνική εκπαίδευση».
Υπογραμμίζει πως «δεν είναι τυχαίο ότι πολλές επιχειρήσεις της πόλης μας, που επικοινωνούν μαζί μας, δεν μπορούν να βρουν εργαζόμενους από τις δεξαμενές ανέργων του ΟΑΕΔ, ενώ τους έχουν εγκριθεί προγράμματα επιδότησης εργασίας, με αποτέλεσμα να χάνουν την ευκαιρία «ανάσας» στις δύσκολες αυτές, οικονομικά, εποχές που διανύουμε».
Ο κ. Παπαδόπουλος καταλήγει στο ότι «εάν δεν υπάρξει περιορισμός του μη μισθολογικού κόστους εργασίας, με κυριότερο τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, μαζί με σύνδεση της εκπαίδευσης και των επιχειρήσεων, με πραγματικά υλοποιήσιμη επιδότηση εργασίας και με προγράμματα πρακτικής άσκησης, το πρόβλημα δυστυχώς θα διογκωθεί με συνέπεια την ανεξέλεγκτη αδήλωτη εργασία».

ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΠΑΡΑΤΣΗ - ΣΙΚΑΕΛ

«Η ενημέρωση και το… χάσμα γενεών»

Τρεις λόγους εντοπίζει η πρόεδρος του Συνδέσμου Ιδιοκτητών Καταστημάτων Αναψυχής και Εστίασης Νομού Λάρισας, κ. Δήμητρα Μπαράτση. Ο πρώτος και κυριότερος προέρχεται από την περίοδο της καραντίνας. «Τότε πολλοί και μάλιστα καλοί εργαζόμενοι από τον χώρο της εστίασης έφυγαν για να βρούνε προφανώς διαφορετικές εργασίες που ίσως να φαίνονται λιγότερο ευάλωτες από υγειονομικές και άλλες κρίσεις».
Η δεύτερη αιτία είναι το ότι αρκετός κόσμος ψάχνει μια καλή ευκαιρία σ’ ένα νησί τους καλοκαιρινούς μήνες, «κάτι που ανατρέπει τα σχέδια των καταστημάτων στην περιοχή. Ωστόσο, αυτό που συναντούν στα νησιά κάνει αρκετούς να επιστρέφουν και πάλι να γίνεται αυτός ο φαύλος κύκλος της προσφοράς και της ζήτησης».  Ο τρίτος λόγος είναι λίγο πιο σύνθετος, σύμφωνα με την κ. Μπαράτση. Εντοπίζεται στις διαφορές των γενεών στο επάγγελμα. «Υπάρχουν αρκετοί επαγγελματίες που έχουν μάθει να λειτουργούν χωρίς πλαίσιο στο θέμα των εργαζομένων. Την ίδια ώρα οι περισσότεροι νέοι είναι ενημερωμένοι για όλα τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους. Αυτό οδηγεί σε αρκετές αντιδράσεις, προστριβές και διαφωνίες. Επί της ουσίας αποτελεί και λόγο για να έρχονται δύσκολα εργαζόμενοι στον χώρο».

ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΚΟΥΡΟΜΠΙΝΟΣ - ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΟΙ

«Οι σκληραγωγημένοι τσοπάνηδες και οι μετακλητοί»

Η κτηνοτροφία στη Λάρισα και γενικότερα στη Θεσσαλία είναι πολύ σημαντική για την οικονομία. Τα τελευταία χρόνια όμως λείπουν τα εργατικά χέρια. Ο κ. Γιάννης Γκουρομπίνος, ως πρόεδρος της Ομοσπονδίας Κτηνοτρόφων Θεσσαλίας, εξηγεί πως «παλιότερα οι ιδανικότεροι για τον δικό μας τομέα ήταν οι Αλβανοί που γνώριζαν τη δουλειά και ήταν σκληραγωγημένοι. Κυρίως για κοπάδια που βοσκούν έξω, όπως τα γίδια και τα γελάδια ελευθέρας βοσκής». Όμως τα χρόνια πέρασαν, οι σκληραγωγημένοι τσοπάνηδες λιγόστευαν χρόνο με τον χρόνο και στα χρόνια του κορονοϊού εξαφανίστηκαν σχεδόν.
«Οι νέοι πλέον δεν ξέρουν και δεν ασχολούνται. Στις σταυλισμένες μονάδες υπάρχει μια εναλλακτική με Νεπαλέζους και Πακιστανούς, αλλά και πάλι η κατάσταση είναι άσχημη» και τονίζει πως υπάρχουν προβλήματα περιστασιακά. «Όμως, το πρόβλημα με τα εργατικά χέρια είναι ό,τι χειρότερο. Είναι ταφόπλακα για την κτηνοτροφία». Ως λύση προτείνει την απλοποίηση της διαδικασίας των μετακλητών, ενώ τονίζει πως πρέπει να σταματήσει το αυστηρό πλαίσιο ελέγχων εργασίας στην κτηνοτροφία, καθώς αναρωτιέται «έχουν πενθήμερο τα πρόβατα;».

ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΣΙΤΣΙΡΙΓΚΟΣ - ΟΙΝΟΠΟΙΗΤΙΚΟΣ ΤΥΡΝΑΒΟΥ

«Η σημασία των αλλοδαπών»

Ο κ. Χρήστος Τσιτσιρίγκος είναι πρόεδρος του Αγροτικού Οινοποιητικού Συνεταιρισμού Τυρνάβου. Τον συναντήσαμε με δυσκολία, καθώς αυτόν τον καιρό έχουν πολλές εργασίες. Δεν τους λείπει η δουλειά, όμως αυτό που τους λείπει είναι τα εργατικά χέρια και μάλιστα έντονα. «Όταν ήρθαν οι πρώτοι εργάτες από την Αλβανία ήταν τότε 30άρηδες. Σκληραγωγημένοι εργάτες και παραγωγικοί. Δούλεψαν αρκετά, όμως τώρα είναι πλέον σχεδόν συνταξιούχοι» εξηγεί πως πέρασαν τα χρόνια. «Τα παιδιά τους δεν ασχολήθηκαν με τις αγροτικές εργασίες. Σπούδασαν και έφυγαν. Δεν υπήρξε δηλαδή κάποια συνέχεια».
Η άλλη σημαντική αιτία, σύμφωνα με τον κ. Τσιτσιρίγκο, είναι το γεγονός πως όταν άλλες χώρες της Ευρώπης, όπως Πολωνία, Αγγλία, Ισπανία, άρχισαν να προσφέρουν πληρωμή με την ώρα, άρα μεγαλύτερα έσοδα, σε σχέση με το ημερομίσθιο της Ελλάδας τότε πολλοί αλλοδαποί εργάτες έφυγαν ξανά, ενώ το γεγονός πως ήρθαν αρκετοί Βούλγαροι δεν αναπλήρωσε το κενό, καθώς έρχονταν μόνο για μερικά μεροκάματα για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Όσον αφορά τους Έλληνες, είναι ελάχιστοι και δεν καλύπτουν τις ανάγκες. «Πρέπει να μειωθεί η γραφειοκρατία με τους μετακλητούς για να λυθεί μεγάλο μέρος του προβλήματος» καταλήγει.

ΕΙΡΗΝΗ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ - ΞΕΝΟΔΟΧΟΙ

«Μικρή σεζόν και άδειες μόνιμου προσωπικού»

Η Λάρισα δεν φημίζεται ως τουριστικός προορισμός, όμως αρκετοί είναι εκείνοι που μένουν στην πόλη και την έχουν ως «ορμητήριο» για πολλά μέρη.
Η κ. Ειρήνη Παπαϊωάννου είναι πρόεδρος της Ένωσης Ξενοδόχων Λάρισας. Εξηγεί στην «Ε» πως «η γενική έλλειψη προσωπικού οφείλεται στο ότι έχουν δημιουργηθεί πολλές καινούργιες ξενοδοχειακές μονάδες, κυρίως στα νησιά και τους μεγάλους τουριστικούς προορισμούς. Το Airbnb επίσης απορροφά μεγάλο αριθμό εργαζομένων, κυρίως από την ειδικότητα του house kipping.
Επομένως, η ζήτηση για εργασία έχει αυξηθεί και δεν μπορεί να καλυφθεί από την προσφορά».
Στην περιοχή μας για τα παράλια, τονίζει πως «ανασταλτικός παράγοντας είναι η μικρή σεζόν. Από την άλλη στην πόλη λόγω του ότι δεν είναι τουριστικός προορισμός η ζήτηση εργασίας είναι μόνο για να καλυφθούν οι άδειες του μόνιμου προσωπικού».