Ιερουργούντος του ιερέως, πρωτοπρεσβύτερου π. Ρίζου Κομήτσα, οι λίγες δεκάδες πιστών, που βρέθηκαν στο πλάτωμα, και επισκέφθηκαν και το ασκηταριό, προσκύνησαν και προσευχήθηκαν με ευλάβεια σ’ αυτήν την «ὀπή τῆς γῆς», όπως χαρακτηριστικά λένε οι γραφές (Eβρ. 11, 37-38), για έναν Άγιο «οὗ οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος».
Η μνήμη του τιμάται κυρίως στις 14 Φεβρουαρίου, στην καρδιά του χειμώνα, η τοπική, ωστόσο, παράδοση ορίζει και τη θερινή πανήγυρη του Αγίου στον κυρίως τόπο της ασκήσεώς του.
Στη χθεσινή πανήγυρη, λοιπόν, παρευρέθηκε ο αντιδήμαρχος Αγιάς Σελιτσανιώτης Αστέριος Τσιώνης, ο πρόεδρος της Ανατολής Αχιλλέας Καραφέριας και φυσικά μέλη του Συλλόγου Ανατολιτών «Ιωάννης ο Πρόδρομος», ο οποίος Σύλλογος ήταν αυτός που οργάνωσε την όλη εκδήλωση, κατά άψογο μάλιστα τρόπο.
Ο π. Ρίζος Κομήτσας στο κήρυγμά του μίλησε για τη ζωή του Οσίου Δαμιανού, το πλούσιο ποιμαντικό και πνευματικό του έργο, όπως και για το τραγικό τέλος του. Ευχαρίστησε τον Σύλλογο Ανατολιτών για τα όσα έκανε ώστε να πραγματοποιηθεί η γιορτή, εξήρε την πλούσια πολιτιστική δράση του και κάλεσε τους Ανατολίτες να στηρίζουν τις εκδηλώσεις που γίνονται. Δεν παρέλειψε, επίσης, να ευχαριστήσει και τον κ. Καραφέρια για τη βοήθεια που προσφέρει ως κοινοτάρχης γενικότερα.
Ανακοίνωσε, επίσης, το πρόγραμμα των θρησκευτικών πανηγύρεων στο χωριό ως τα τέλη Αυγούστου. Στις 20 Ιουλίου του Προφήτη Ηλία στην κορυφή του Κισσάβου, στις 26 της Αγίας Παρασκευής, στις 27 του Αγίου Παντελεήμονα, στις 6 Αυγούστου του Σωτήρος με θρησκευτική γιορτή στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου, τον Δεκαπενταύγουστο το μεγάλο πανηγύρι του χωριού για την Κοίμηση της Θεοτόκου, στις 24 του Αγίου Κοσμά και στις 29 Αυγούστου το πανηγύρι στο Μοναστήρι του Τιμίου Προδρόμου. Ιδιαίτερα στάθηκε στην καθιέρωση από φέτος και για κάθε χρονιά από δω και στο εξής, στις 10 Αυγούστου, του εορτασμού της μνήμης του Αγίου Καλλινίκου Εδέσσης, που λείψανό του φυλάσσεται από πέρυσι στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου.
Τέλος, ο π. Ρίζος αναφέρθηκε, με εμφανή την ικανοποίηση στο πρόσωπό του, στην κατάθεση στο Υπουργείου Πολιτισμού της μελέτης συντήρησης αγιογραφιών του 1600 μ.Χ. στους ναούς της Παναγίας και του Αγίου Αθανασίου, σημαντικό έργο προϋπολογισμού 270.000 ευρώ, το οποίο και θα χρηματοδοτηθεί από το Υπουργείο.
Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΔΑΜΙΑΝΟΥ
Ο Άγιος Δαμιανός γεννήθηκε στο χωριό Μυρίχοβο Καρδίτσας, σημερινή Αγία Τριάδα, από ευσεβείς γονείς, το 1510 περίπου, και από τη νεαρή του ηλικία ακόμη θέλησε να γίνει μοναχός. Έτσι, άφησε την ιδιαίτερη πατρίδα του και μετέβη στο Άγιο Όρος και συγκεκριμένα στην Ιερά Μονή Φιλόθεου. Από ‘κει οδηγήθηκε σε ασκητήριο για να αφιερωθεί περισσότερο στην προσευχή, κοντά στον ασκητή Δομέτιο. Έμεινε μαζί του σχεδόν τρία χρόνια και στη συνέχεια πήγε στην περιοχή του Ολύμπου.
Εκεί κήρυττε τον λόγο του Θεού για την ειρήνη, παρακινούσε τους Χριστιανούς να μετανοήσουν, να αποφεύγουν τις αδικίες και τις κακίες, και τους προέτρεπε να εφαρμόζουν τις εντολές του Θεού. Ο λόγος του, όμως, δεν άρεσε σε ορισμένους θεοσεβείς και υποκριτές χριστιανούς, οι όποιοι τον κατηγόρησαν ότι είναι λαοπλάνος και απατεώνας. Ο Δαμιανός έφυγε από την περιοχή και πήγε στην περιοχή της Λάρισας και του Κισσάβου. Δυστυχώς, όμως, τα ίδια συνάντησε κι εκεί. Κακία, μιζέρια, φθόνο, υστεροβουλία. Αναγκάστηκε να φύγει και να πάει στην περιοχή των Αγράφων, συνεχίζοντας πάντοτε το φλογερό του κήρυγμα. Η διδαχή του Αγίου ήταν πάντοτε η ίδια στερεά πίστη και η τήρηση των εντολών του Κυρίου.
Ο Άγιος θεωρείται ως ο κτήτωρ της Μονής της Παναγίας Πελεκητής στην Καρύτσα Δολόπων, ορμητήριό του για την ιεραποστολική του δράση. Ο Άγιος ανακαίνισε σε μεγάλο βαθμό την Μονή που ενδεχομένως είχε υποστεί σημαντικές φθορές, συνέχισε και ολοκλήρωσε την κατασκευή της. Έτσι, πέρασε στη συνείδηση του λαού της περιοχής να εμφανίζεται ως ο κτήτωρ της Μονής και να απεικονίζεται σε δύο τοιχογραφίες της Μονής με τον τίτλο του κτήτορος 86 μόλις χρόνια μετά το μαρτυρικό του τέλος (η μία τοιχογραφία είναι του 1654 και η δεύτερη του 1666).
Όμως, εκεί στα Άγραφα που τόσο αγάπησε, ο διάβολος τον κυνήγησε. Ανευλαβείς κάτοικοι της περιοχής και αθεόφοβοι τον συκοφάντησαν και τον κυνήγησαν από τα Άγραφα κατηγορώντας τον ως λαοπλάνο και ψευτοκαλόγηρο. Έτσι, πήγε στον Κίσσαβο και εκεί δίπλα από την Ανατολή έχτισε ένα νέο μοναστήρι, προς τιμήν του Τιμίου Προδρόμου. Έζησε μαζί με άλλους μοναχούς προσευχόμενος υπέρ της άνωθεν ειρήνης και της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου. Πλήθος πιστών ανθρώπων της περιοχής πήγαιναν στο μοναστήρι για να ακούσουν το φλογερό κήρυγμά του.
Κάποια στιγμή ο Δαμιανός πήγε για δουλειές της Μονής στη Βουλγαρινή, σημερινή Έλαφος, απέναντι από τον Κίσσαβο, στο Μαυροβούνι. Εκεί συνελήφθη από Αγαρηνούς και οδηγήθηκε στον Τούρκο διοικητή της Λάρισας, με την κατηγορία ότι παρεμπόδιζε την αγοραπωλησία των εμπορευμάτων την Κυριακή και παρακινούσε τους Γραικούς να μείνουν στέρεοι στην πίστη τους.
Επί 15 ήμερες βασανίστηκε σκληρά, χτυπήθηκε με μανία, του έδεσαν τα πόδια και τον τράχηλο με βαριές αλυσίδες, τον φοβέριζαν και τον απειλούσαν για τη ζωή του. Μάταια όμως, ο Άγιος δεν λύγισε και τότε ο Τούρκος δυνάστης πρόσταξε να θανατωθεί πρώτα με τη φούρκα και μετά να ριχθεί στη φωτιά.
Τον πήραν οι δήμιοι, τον κρέμασαν και τότε ένας δήμιος τον χτύπησε δυνατά στο κεφάλι με έναν πέλεκυ. Όμως, κόπηκε το σκοινί και ο Άγιος μισοπεθαμένος έπεσε κάτω στο έδαφος. Οι δήμιοι τότε τον πήραν και τον έριξαν όπως ήταν στη φωτιά, ενώ μετά έριξαν τη στάχτη του στον Πηνειό ποταμό. Έτσι, ο Οσιομάρτυρας Δαμιανός έλαβε τον στέφανο του Μαρτυρίου στις 14 Φεβρουαρίου του 1568.
ΑΓΙΑ (Γραφείο «Ε»)
Του Νίκου Γουργιώτη
