Η σημερινή μέρα, όμως, δεν πρέπει να έχει μόνο επετειακό χαρακτήρα. Δεν αρκεί η θύμηση και η μνημόνευση του αγώνα τους. Είναι επιτακτικό το αίτημα να κάνουμε ένα βήμα μπροστά.
Σε αυτήν τη δύσκολη συγκυρία για τους αγρότες πρέπει όλοι να αναλάβουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν και να συνδράμουμε έτσι ώστε ο αγροτικός κόσμος να αντιμετωπίσει τα προβλήματά του και να προχωρήσει κι άλλο.
Το οφείλουμε στους Θεσσαλούς που ξεσηκώθηκαν ενάντια στην αδικία στις 6 του Μάρτη του 1910. Το οφείλουμε στον Μαρίνο Αντύπα, ο οποίος άφησε την πατρίδα του, την Κεφαλονιά, και τις σπουδές του στη Νομική Σχολή Αθηνών για να έρθει στον τόπο μας και να αγωνιστεί για το δίκαιο των εργατών της γης. Το οφείλουμε στους νεκρούς της εξέγερσης του Κιλελέρ, που, και αυτοί, όπως ο Αντύπας έδωσαν το αίμα τους για να έχουν οι κολίγοι μια καλύτερη θέση κάτω από τον ήλιο.
114 χρόνια μετά βρισκόμαστε εδώ για να θυμίσουμε, κυρίως στη νέα γενιά, τα πόσα οφείλει σε αυτούς που εξεγέρθηκαν ενάντια στην αδικία. Τα γεγονότα στο Κιλελέρ στις 6 Μαρτίου 1910 δεν εμφανίστηκαν από το πουθενά. Ήρθαν ως φυσικό επακόλουθο των άθλιων συνθηκών διαβίωσης των κολίγων και της απάνθρωπης μεταχείρισης που είχαν από τους γαιοκτήμονες. Ο σπόρος που έσπειρε ο Αντύπας είχε καρποφορήσει. Έστω κι αν χρειάστηκε αγρότες να πέσουν νεκροί διεκδικώντας τα δίκαια αιτήματά τους…».