«Όχι, δεν θέλουμε να βγάλετε εμάς φωτογραφίες, τα πλημμυρισμένα μας χωράφια και την κατάσταση που επικρατεί θέλουμε να βγάλετε και να αποτυπώσετε» και ο φακός του Βασίλη Αγοραστού δεν αστοχεί. Τα χωράφια που πλημμύρισαν στις πλημμύρες του περασμένου Σεπτεμβρίου εκεί στην Κάρλα, είναι ακόμη σκεπασμένα από τα νερά, κι όσα δεν είναι, δεν θα καλλιεργηθούν.
Τα καρύδια από το βαμβάκι που ήταν έτοιμα να ανοίξουν και να δώσουν τον καρπό τους, έχουν σχηματίσει στρώματα στο χώμα, τα καλαμπόκια λες και έχουν απολιθωθεί-μάρτυρας της καταστροφής, μελισσοκομικές κυψέλες, άγνωστο από πού, ήρθαν μέσα στα πλημμυρισμένα χωράφια, σωλήνες και λάστιχα που τα παρέσυραν με βίαιο τρόπο τα νερά: εικόνες που αποτυπώνουν με τον πιο εναργή τρόπο την τεράστια καταστροφή και την αδιέξοδη επόμενη μέρα για τους ανθρώπους που έχασαν σε λίγες ώρες ό,τι έχτιζαν μια ζωή.
«Είχα πάει να δω το πρωί το βαμβάκι με το αγροτικό και περνούσε λίγο νεράκι δίπλα από το χωράφι. Άι τυχεροί ήμασταν, τη γλιτώσαμε» θα πει ο κ. Χρήστος, αγρότης μια ζωή και κάτοικος Αχιλλείου, διηγούμενος το πώς είδε τα χωράφια του να πλημμυρίζουν, «πάω που λέτε το απόγευμα γιατί ακούγαμε ότι έρχεται νερό μπόλικο από τη Γυρτώνη και δεν πίστευα στα μάτια μου! Χείμαρρος ορμητικός το νερό, είχε πατήσει ήδη το χωράφι και όδευε για Κάρλα! Φοβήθηκα, λέω πάει, άμα με κλουριάσει το νερό και μου κόψει την έξοδο θα με βρουν στο Στεφανοβίκειο» θα πει γελώντας. Και τα χωράφια τον ρωτάμε, «ποια χωράφια με ρωτάς παλικάρι μου», θα απαντήσει. «Πάνε τα χωράφια, πάει κι η σοδειά κι όσα έξοδα είχαμε κάνει, πάνε και τα μηχανήματα. Κοίτα να δεις τη μηχανή ποτίσματος εδώ δίπλα: Της ανέβηκαν καβάλα λάστιχα, ανάθεμα κι αν ξέρουμε τίνος είναι... Και μιλάμε για λεφτά ε; Ξέρεις πόσα ευρώ χρειάζεται για να πάρεις νέα λάστιχα; Χιλιάδες... Και να ήταν μόνο αυτά. Βάλε τον κόσμο που έχασε τρακτέρ, καρούλια, μοτέρ, γκράβερ, σωλήνες, μηχανήματα.
Ανυπολόγιστη καταστροφή. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά δεν μπορούμε να καλλιεργήσουμε τα χωράφια μας για να κερδίσουμε τα προς το ζην».
ΠΟΛΙΤΕΣ ΔΥΟ ΚΑΤΗΓΟΡΙΩΝ
Ο κ. Θανάσης είναι από το δυο φορές πλημμυρισμένο Σωτήριο. Γεωπόνος και καλός παραγωγός, κατάφερε να αβγατίσει την περιουσία που του άφησε ο πατέρας του, μα τώρα όλα τα χωράφια του είναι σκεπασμένα από το νερό. «Μου έμειναν απ’ έξω λίγα στρέμματα, ίσα-ίσα για να έχω να ασχολούμαι και να διώχνω την απόγνωση από τον νου» θα πει. «Είχαμε τη φύση που μας στέρησε μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα σπίτι και χωράφια, έχουμε και το κράτος τώρα που παίρνει στρεβλές αποφάσεις» θα πει, και όταν τον ρωτάμε τι εννοεί, θα απαντήσει: «Μα το ίδιο το κράτος, δημιουργεί πολίτες δύο κατηγοριών: α’ και β’. Τους μεν πρώτους που ήταν κατά κύριο επάγγελμα αγρότες, τους αποζημιώνει με όλο το ποσό, τους δε δεύτερους, που είχαν έστω και μια άλλη απασχόληση και συμπλήρωναν τα εισοδήματά τους από τις καλλιέργειές τους, τους αποζημιώνει με το μισό ποσό! Αν δεν είναι αυτό διάκριση, πες μου εσύ ποια είναι...». Κι αφού κατάγεται από το πολύπαθο Σωτήριο, του ζητήσαμε να μας μιλήσει και για το χωριό και για τα σπίτια: «Πάει ερήμωσε το Σωτήριο, έφυγαν οι περισσότεροι και τα σπίτια πέρασαν 7 μήνες και ακόμη στάζουν από την υγρασία. Αν θέλουν να μείνει ο κόσμος στα χωριά όπως λένε, πρέπει να σχεδιαστεί ένα πρόγραμμα τύπου «Εξοικονομώ» που θα μας χρηματοδοτήσει για να φτιάξουμε τα σπίτια μας. Κι αυτό θα έχει διπλό όφελος: Και το ενεργειακό αποτύπωμα των νέων χωριών θα είναι πολύ μικρότερο και θα ξαναζωντανέψουν τα χωριά, και εν προκειμένω το Σωτήριο». «Από κουβέντες έχουμε χορτάσει, έργα χρειαζόμαστε ώστε του χρόνου να καταφέρουμε να σπείρουμε και να μην πάει άλλη μια χρονιά χαμένη» λέει ο κ. Βασίλης, και όλοι στην ομήγυρη νεύουν το κεφάλι συμφωνώντας.