Το άρθρο του κ. Μίχαλου έχει ως εξής:
Η συμφωνία για το χρέος, που επιτεύχθηκε στην πρόσφατη συνεδρίαση του Eurogroup, δίνει την ευκαιρία στην Ελλάδα να κάνει ένα σημαντικό βήμα μπροστά. Τα θετικά σημεία είναι αρκετά και καθόλου αμελητέα, ξεκινώντας από το γεγονός ότι η χώρα δεν θα πληρώνει ως το 2033 τόκους και χρεολύσια για τα δάνεια ύψους 100 δισ. ευρώ, που έλαβε με το δεύτερο μνημόνιο.
Επιπλέον, δημιουργείται ένα «μαξιλάρι» ασφαλείας, το οποίο επαρκεί για να καλύψει τις χρηματοδοτικές ανάγκες της Ελλάδας ως και τα μέσα του 2020, ακόμη και αν η χώρα δεν αντλήσει πόρους από τις αγορές.
Προβλέπεται, επίσης, η απόδοση στην Ελλάδα των εσόδων από τα ομόλογα, αξίας περίπου 4,8 δισ. ευρώ, που διακρατούν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και οι κεντρικές τράπεζες των μελών της ευρωζώνης, σε οκτώ εξαμηνιαίες δόσεις μέχρι το 2022. Στα θετικά καταγράφεται και επ’ αόριστο αναστολή του αυξημένου επιτοκίου που χρεωνόταν η χώρα, για δάνειο του δευτέρου μνημονίου.
Με τα μέτρα αυτά το χρέος της Ελλάδας καθίσταται μεσοπρόθεσμα βιώσιμο. Η χώρα έχει μπροστά της δέκα χρόνια για να επιδιώξει την επίτευξη υψηλών ρυθμών ανάπτυξης, οι οποίοι θα καταστήσουν το χρέος βιώσιμο και μακροπρόθεσμα.
Ωστόσο, από τη συμφωνία δεν λείπουν και τα αρνητικά. Από τους εταίρους μας περιμέναμε σίγουρα πιο τολμηρές και γενναίες αποφάσεις, για το χρέος μιας χώρας της οποίας ο λαός χρειάστηκε να κάνει αιματηρές θυσίες τα προηγούμενα χρόνια. Περιμέναμε, επίσης, περισσότερο δημοσιονομικό χώρο, ώστε να στηριχθεί τόσο η αναπτυξιακή προσπάθεια της χώρας, όσο και η κοινωνική συνοχή και ιδιαίτερα οι πολίτες οι οποίοι βρέθηκαν να ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Οι στόχοι για υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα, στους οποίους δεσμεύθηκε η Ελλάδα ως το 2060, κάθε άλλο παρά υπηρετούν αυτό το στόχο.
Συμπερασματικά, η συμφωνία για το χρέος δεν δικαιολογεί ούτε καταστροφολογία, αλλά ούτε και πανηγυρισμούς. Μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια, η χώρα έχει την ευκαιρία να δημιουργήσει ένα βιώσιμο μέλλον. Είναι γι’ αυτό ευθύνη όλων των πολιτικών δυνάμεων του τόπου, να επεξεργαστούν και να εφαρμόσουν δημιουργικές προτάσεις, δράσεις και πολιτικές, προκειμένου να ενισχυθεί η ανάπτυξη, η εξωστρέφεια και η κοινωνική συνοχή στον τόπο μας. Πρόκειται για μια προσπάθεια που απαιτεί σοβαρότητα, περισσότερη συναίνεση και λιγότερη οξύτητα και διχασμό.
Για να ανασάνει η ελληνική οικονομία χρειάζεται μείωση των φορολογικών συντελεστών και των ασφαλιστικών εισφορών, ταυτόχρονα με την αποτελεσματικότερη πάταξη της φοροδιαφυγής και τη διεύρυνση της φορολογικής βάσης. Χρειάζεται άλματα βελτίωσης στη λειτουργία της Δημόσιας Διοίκησης, στην Παιδεία, στην Έρευνα και την Καινοτομία, στη διαδικασία απονομής της δικαιοσύνης.
Χρειάζεται, επιπλέον, βαθιές διαρθρωτικές αλλαγές, οι οποίες θα επιτρέψουν την προσέλκυση ξένων επενδύσεων, την ενίσχυση της εξωστρέφειας των ελληνικών επιχειρήσεων και την αύξηση της αξίας των ελληνικών εξαγωγών. Όλα αυτά, θα πρέπει να συνδυαστούν με μέτρα στήριξης των οικονομικά αδύναμων πολιτών, ώστε να αποκατασταθούν σταδιακά τα ρήγματα που δημιούργησε η κρίση στον κοινωνικό ιστό της χώρας.
Η πρόκληση είναι δύσκολη και η δουλειά που πρέπει να γίνει πολλή. Είναι ώρα, λοιπόν, να αρχίσουμε να κοιτάζουμε μπροστά και όχι πίσω.
