Σήμα κινδύνου εκπέμπει –για μια ακόμη φορά- ο κλάδος των περιπτερούχων στην Ελλάδα και φυσικά και στη Λάρισα, καθώς ο αθέμιτος ανταγωνισμός που υφίστανται από τα άλλα καταστήματα λιανικής πώλησης, αλλά και από το λαθρεμπόριο καπνού, τους έχει φτάσει στα όρια της επιβίωσης. Οι περισσότεροι αναγκάζονται για να μειώσουν τα λειτουργικά έξοδα να δουλεύουν μόνοι τους ατελείωτες ώρες, ενώ απόδειξη της κακής κατάστασης στην οποία βρίσκονται τα περίπτερα, αποτελεί η εικόνα κλειστών περιπτέρων ή οι συχνές αλλαγές των διαχειριστών.
Το τελευταίο διάστημα το Διοικητικό Συμβούλιο της Ένωσης Επαγγελματιών Περιπτερούχων-Καπνοπωλών Νομού Λάρισας έχει ξεκινήσει διαδοχικές επαφές με βουλευτές και άλλους τοπικούς φορείς προκειμένου να επιλυθούν τα οξυμένα προβλήματα του κλάδου, ενώ ουσιαστική παρέμβαση για το λαθρεμπόριο καπνού έκανε και στην πρόσφατη εκδήλωση της Περιφέρειας και της εταιρίας «Παπαστράτος».
Αυτή τη στιγμή στη Λάρισα δραστηριοποιούνται περίπου 80-85 περίπτερα, ενώ τα υπόλοιπα 15 αλλάζουν συνεχώς χέρια, κάποια ανοιγοκλείνουν και ορισμένα κατεβάζουν ρολά μόνιμα.
Το μεγάλο πρόβλημα των περιπτεράδων είναι τα πολύ χαμηλά ποσοστά κέρδους στα ευρείας κατανάλωσης προϊόντα. Δηλαδή 3% στα τσιγάρα και 2% στις κάρτες κινητής τηλεφωνίας. Όταν οι πωλήσεις των τσιγάρων, λόγω της διακίνησης χύμα καπνού μειώνονται συνεχώς, τότε το μέλλον του κλάδου δεν μπορεί να είναι ευοίωνο. Εφόσον ο πελάτης δεν πάει στο περίπτερο για να αγοράσει τσιγάρα, τότε δεν θα πουληθούν και τα παρελκόμενα, όπως αναψυκτικά, σνακ, γαριδάκια κλπ, στα οποία το ποσοστό κέρδους είναι σαφώς μεγαλύτερο. Την ίδια ώρα τα ενοίκια δεν μειώνονται, ενώ οι επιλογές που έχουν οι περιπτεράδες για να βρούνε κάποια άλλη δουλειά ολοένα και μειώνονται.
ΛΑΘΡΕΜΠΟΡΙΟ ΚΑΠΝΟΥ
Σύμφωνα με τον πρόεδρο της Ένωσης Επαγγελματιών Περιπτερούχων Στέλιο Κανάκη «η κατάσταση με τα λαθραία (χύμα) τσιγάρα έχει ξεφύγει και γι' αυτό φταίνε όλοι. Αυτή τη στιγμή τα παράνομα σημεία πώλησης λαθραίων τσιγάρων είναι περισσότερα από τα νόμιμα, αρχής γενομένης από τις λαϊκές αγορές, ενώ ορισμένες φορές στήνονται ακόμη και πάγκοι σε κεντρικά σημεία της πόλης, όπου διατίθενται ο χύμα καπνός. Χύμα ο καπνός, χύμα και οι έλεγχοι, αφού τόσο η Αστυνομία, όσο και οι Υγειονομικές Υπηρεσίες για να ελέγξουν κάποιον παραβάτη, πρέπει να γίνει επώνυμη καταγγελία. Να γίνουμε δηλαδή ρουφιάνοι. Κανένας προληπτικός έλεγχος. Μόλις όμως εμείς ξεφύγουμε με τα ψυγεία και τους πάγκους, από τα προβλεπόμενα όρια γίνεται το έλα να δεις. Γιατί δύο μέτρα και δύο σταθμά; Είμαστε η εύκολη λεία;
Επίσης παράνομος είναι και ο καπνιστής του λαθραίου τσιγάρου. Μάλιστα το προκλητικό της υπόθεσης είναι ότι το παίζει και έξυπνος που αγόρασε φθηνότερα το πακέτο και πικάρει αυτόν που προμηθεύτηκε τα τσιγάρα νόμιμα. Από την άλλη καταλαβαίνω τον καπνιστή, ο οποίος λόγω της κρίσης αναγκάζεται να προμηθευθεί μία κούτα λαθραίων τσιγάρα έναντι 10 ευρώ από το να αγοράσει μία νόμιμη με 35-40 ευρώ, αλλά το προσωρινό κέρδος του χάνεται όταν θα κληθεί να πληρώσει περισσότερους φόρους για να καλυφθεί η απώλεια των κρατικών εσόδων.
ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ
Οι συνέπειες από την παράνομη διακίνηση καπνού είναι πολυποίκιλες. Όταν εμείς έχουμε ποσοστό κέρδους μόνο 3%, αλλά οι πωλήσεις έχουν υποχωρήσει τουλάχιστον 50%, πώς θα αντεπεξέλθουμε στα έξοδά μας», αναρωτιέται ο πρόεδρος των περιπτερούχων Στέλιος Κανάκης και συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο τις καταγγελίες του: «Κάποια στιγμή πρέπει να εφαρμοστεί ο Ευρωπαϊκός Αντικαπνιστικός νόμος, ο οποίος απαγορεύει εκτός της διαφήμισης και την προβολή των πακέτων με τσιγάρα. Όταν ορισμένα μίνι μάρκετ και άλλα καταστήματα έχουν από επιγραφές για πωλήσεις τσιγάρων, μέχρι και τα πακέτα στη βιτρίνα τους ή μπροστά στο ταμείο, αλλά όχι σε μη ορατά σημεία, όπως προβλέπει ο νόμος, αλλά δεν υπάρχει καμία συνέπεια, τι να περιμένουμε για το μέλλον;
(ΦΩΤ.) «Πρόγονος» των περιπτέρων μπορούν να θεωρηθούν τα μικρά καπνοπωλεία, που άρχισαν να λειτουργούν με τη δημιουργία του ελληνικού κράτους. Καθώς τα προς πώληση προϊόντα άρχισαν να αυξάνονται, άλλαξε και η χρήση τους.
Στα τέλη του 19ου αι. άρχισε η χορήγηση αδειών σε τραυματίες και θύματα πολέμου. Ήταν μία προσφορά της Πολιτείας προς τους ανάπηρους Πολέμου καθώς δεν υπήρχε η οικονομική δυνατότητα να δοθούν σε αυτούς κανονικές συντάξεις.
Σταδιακά τα περίπτερα άρχισαν να πωλούν εφημερίδες και περιοδικά. Και στη συνέχεια, δίπλα στα τσιγάρα μπήκαν και άλλα είδη όπως τσίχλες και καραμέλες, καρφίτσες κ.ά.
Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και τον εμφύλιο εντάχθηκαν και άλλοι ανάπηροι ως ιδιοκτήτες και από τη δεκαετία του ΄50 και ύστερα το περίπτερο πήρε τη μορφή που συναντάμε σήμερα με τα προϊόντα να αυξάνονται συνεχώς, πολλά δε από αυτά μένουν ανοιχτά όλο το 24ωρο.
Γ. Ρούστας
