Παρά το γεγονός ότι με την αποχώρησή του από το Θεσσαλικό Θέατρο, το τοπίο ήταν θολό για το ποια θα είναι τα επόμενα βήματά του, ο Κώστας Τσιάνος διέψευσε για ακόμη μία φορά όσους πίστεψαν ότι τα φώτα της αυλαίας έσβησαν για εκείνον. Για ακόμη μία φορά έκανε την έκπληξη και σκόρπισε το θρίαμβο. Με ένα νέο έργο με τίτλο «Ζωή Χαρισάμενη» επανήλθε στα θεατρικά δρώμενα της Αθήνας χωρίς όμως να ξεχνά τη Λάρισα, αφού στην πρεμιέρα της παράστασης δήλωσε ότι την κατάθεσή του αυτή την αφιερώνει στο "Θεσσαλικό Θέατρο" και στην πόλη που γεννήθηκε. Τη Λάρισα! Μιλώντας στην «Ε» σχολίασε ότι είναι αυτονόητο ότι η «Ζωή χαρισάμενη» θα ανέβει και στο Θέατρο του Μύλου την ερχόμενη άνοιξη. Το έργο είναι ένας συνταρακτικός μονόλογος, που απογειώνεται με τη συγκλονιστική ερμηνεία της Αγγελικής Λεμονή στο ρόλο της Ζωής. Η Ζωή, μια αγράμματη γυναίκα, αγνώστου πατρός και μητρός, βρέθηκε στο περιθώριο της ζωής από την πρώτη μέρα που ήρθε στον κόσμο. Μέσα από τα συγκλονιστικά λόγια της γνωρίζουμε την ιδιαίτερη πορεία της και όσα στιγμάτισαν την ίδια και την εποχή στην οποία έζησε! Ο Κώστας Τσιάνος αναφέρει για την ηρωίδα του: «Η Ζωή, η ηρωίδα του έργου, πέρασε “Δια Πυρ(αι)ός και σιδήρου” από τη μέρα που την βρήκαν νεογέννητη σαν «πεταμένο σκατό» στο κατώφλι κάποιου χωριάτικου σπιτιού. Πότε από δω, πότε από κει κατέληξε, πάμφτωχη κι αγράμματη, παραδουλεύτρα σε οίκο ανοχής. Αστεφάνωτη και με τρία παιδία νόθα έζησε μια “Ζωή… χαρισάμενη” ανάμεσα σε πόρνες, σωματέμπορους, μαυραγορίτες, προδότες και μ’ όλα τ’ αποβράσματα της κοινωνίας. Γνώρισε τη δικτατορία του Μεταξά, τον πόλεμο, την κατοχή, τον εμφύλιο σπαραγμό και όλη τη ζοφερή μετεμφυλιακή περίοδο. Σε μια Ελλάδα εξαθλιωμένη πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά, κατόρθωσε με το παντοδύναμο μητρικό της ένστικτο να μεγαλώσει και να αποκαταστήσει μόνη τα παιδιά της.
Έχοντας έμφυτο το αίσθημα της αυταπάρνησης, της γενναιοψυχίας και του αυτοσαρκασμού βγήκε νικήτρια στη ζωή και τελικά αναδεικνύεται πρόσωπο ιερό, σεβαστό, όπως τόσες και τόσες γυναίκες που βίωσαν κι αυτές μια “Ζωή… χαρισάμενη!».
«Θρίαμβος η πρεμιέρα. Συγκινήθηκα πολύ. Ο κόσμος έδειξε από την πρώτη στιγμή ότι αγάπησε τη Ζωή μου» σχολίασε καταλήγοντας ο σκηνοθέτης.
Τι να πει κανείς για τον σπουδαίο Κώστα Τσιάνο; Παρότι άνθρωπος του θεάτρου, δεν κατάφερε ποτέ να «παίξει θέατρο» και να κρύψει τα αισθήματά του. Το Θεσσαλικό Θέατρο ήταν και είναι η ζωή του. Ό,τι και αν πει, ό,τι και αν κάνει όλα γύρω από το Θεσσαλικό περιστρέφονται. Μπορεί να μην είναι πια εκείνος που το οδηγεί, όμως όπως και ο ίδιος δηλώνει θα είναι πάντα δίπλα του. Γι’ αυτό και την παράσταση της πρεμιέρας την αφιέρωσε στο Θεσσαλικό … και σίγουρα λαχταρά για τη στιγμή που θα τη φέρει στο σανίδι του.
Παραστάσεις δίνονται κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 9 το βράδυ στο Θέατρο «Προσκήνιο» (Στουρνάρη & Καπνοκοπτηρίου 8, Αθήνα).
Της Νατάσας Πολυγένη
