Πρόκειται για ένα ιστορικό αφήγημα, χρονικό μιας δραματικής εποχής για την Μακεδονία και την Ελλάδα, που αρχίζει από την είσοδο των Γερμανών στα οχυρά του Ρούπελ και καταλήγει στα Δεκεμβριανά και στη ματωμένη Αθήνα του 1944. Φτάνει δηλαδή ως τη "σιωπή των όπλων", όπως επιγράφεται ο τίτλος του τελικού κεφαλαίου του βιβλίου, ή όταν η υποχώρηση και ο συμβιβασμός της ανακωχής θα άνοιγαν το δρόμο στη "δεξιά του αίματος" αλλά και στον μαύρο Εμφύλιο. Ο συγγραφέας αναπτύσσει την ιστορική αφήγηση, τον ηρωισμό, την αντίσταση, τον θρίαμβο, την πτώση και τον εθνικό χαμό όχι με την ξερή μορφή της ιστορικής έρευνας και μελέτης των αρχείων που συνήθως επιχειρούν οι ιστορικοί ερευνητές αλλά με τρόπο που έχει όλα τα χαρακτηριστικά της ιστορικής έρευνας, αλλά επιπλέον, παραθέτει και αξιοποιεί αναλόγως πολλά ιστορικά είδη και ντοκουμέντα που είτε δεν είναι γνωστά είτε δεν είναι καταγραμμένα. Στις 750 περίπου σελίδες του το βιβλίο, εστιάζει σε επίκαιρα ρεπορτάζ εφημερίδων, σε μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύρων, σε επιστολές, ενθυμήσεις, ανέκδοτα ημερολόγια, συνεντεύξεις αλλά και αφηγήσεις μαρτύρων και μελετητών της εποχής.
Ταυτόχρονα ερευνάται και προβάλλεται ιδιαίτερα η σκληρή βουλγαρική κατοχή στη Μακεδονία και τη Θράκη, με πολλά και σπάνια αρχειακά ντοκουμέντα, λεπτομερείς περιγραφές των εκτελέσεων, των αρπαγών, των βιαιοπραγιών, των βιασμών και προπαντός η σταθερή προσπάθεια των Βουλγάρων να αφελληνίσουν τους κατοίκους της Μακεδονίας και της Θράκης,
