Το αρχαίο θέατρο και ο Πηνειός ποταμός είναι από τους πιο παλιούς «κατοίκους» της Λάρισας. Ουσιαστικά, ζούσαν πάντα εδώ… Η Λαρισαία γλύπτρια τοπίου Νέλλα Γκόλαντα, το «εισέπραξε» αυτό, το ένιωσε, το «μύρισε» περιδιαβαίνοντας τους δρόμους της πόλης της. Είδε τη στίλβη του ποταμού να λαμπυρίζει από μακριά, στην ίδια ευθεία με το θέατρο. Εντυπωσιάστηκε…
Πιστεύει ότι από τα σοβαρότερα γεγονότα που σημάδεψαν τη ζωή της είναι ότι έζησε σαν παιδί έπαιξε, έτρεξε, είδε τα ποτάμια, τη θάλασσα, «μέσα από το δομικό κάτοπτρο που αντέταξαν οι κάτοικοι αυτού του τόπου, από τους αρχαιότατους χρόνους μέχρι πριν από 30 χρόνια. Για χιλιάδες χρόνια, από τους κλασικούς ναούς ως τα πιο ταπεινά κτίσματα, οι χρήστες του πάντα αισθάνθηκαν τον εαυτό τους για κλίμακα κι έκαναν πράξη την τύχη και τη χαρά να βιώνουν ένα τέτοιο θαύμα. Θα μπορούσα να πω πως σαν παιδί έζησα σε ένα ανοιχτό μουσείο: την Ελλάδα…».
Η δουλειά της είχε αρχίσει από το 1970 και εξελισσόταν. Επί δημαρχίας Λαμπρούλη ήρθε και η ώρα της δικής της Λάρισας. Στο νου της ήταν μια κατεστραμμένη πόλη, η μεταπολεμική Λάρισα, που την ενέπνευσε με τη θέληση των κατοίκων της να είναι κοινωνοί του φυσικού και ιστορικού τοπίου του τόπου τους. Κάπως έτσι προέκυψε ο «γλυπτός ποταμός», τα γλυπτά της Νέλλας Γκόλαντα, που στολίζουν τις δύο κεντρικές της πλατείες… «Στον Γλυπτό Ποταμό της Λάρισας (1993-1998) που αποτελείται από τρία τμήματα επεδίωξα να αναδυθεί ο διαχρονικός ιστορικός χαρακτήρας της πόλης, να αναδειχθούν τα φυσικά στοιχεία του τοπίου και ξανακάνω πρωταγωνιστή της ζωής στην πόλη, τον ποταμό Πηνειό…»
Ως φτιαγμένα με τον ίδιο προβληματισμό αναφέρονται επίσης, σε διεθνείς παρουσιάσεις και δημοσιεύσεις, οι επεμβάσεις μας στην Δυτική Περιφερειακή Υμηττού 2000 -05 όπως και οι επεμβάσεις που έχουμε κάνει σε τρεις λατομικούς χώρους : Το Γλυπτό Θέατρο Αιξωνής στη Γλυφάδα 1984 -92, Το Λατομείο Διονύσου Πεντέλης 1994 -97 και το Έργο ανάδειξης του Αρχαίου Λατομείου Κλεωνών που βρίσκεται στον νέο οδικό άξονα της Πελοποννήσου “Μωρέας”, με στόχο την ανάπτυξη σχέσεων μεταξύ του φυσικού και ανθρωπογενούς τοπίου.
Υπάρχουν, λέει η ίδια, «κάποια διεθνή γεγονότα, όπως η αναφορά σε ένα από τα έργα μου, συνολικών σχεδιαστικών παρεμβάσεων στο Δημόσιο Χώρο, και συγκεκριμένα για την «Γλυπτή Προκυμαία Φλοίσβου» 1984-1986 στο Παλαιό Φάληρο, όπου ο διάσημος καθηγητής της Ιστορίας της Τέχνης και Αρχιτεκτονικής του Πανεπιστημίου ΕΤΗ Ζυρίχης Philip Ursprung, παρουσιάζει το προαναφερόμενο έργο, ως ένα έργο που έγινε πριν 30 χρόνια με τα χαρακτηριστικά της νέας διεθνούς τάσης όπου η παρουσία “presence” του ανθρώπου μέσα στο φυσικό και ιστορικό τοπίο σηματοδοτεί τελικά και τους άξονες της καθημερινής βίωσης όπου αναδεικνύεται το φυσικό, ανθρωπογενές και ιστορικό περιβάλλον. Αρκετά έργα μεγάλης κλίμακας στο δημόσιο χώρο μετά το 1996, έχουν γίνει σε συνεργασία με την αρχιτέκτονα Ασπασία Κουζούπη και στο σχήμα “Γλυπτά Αρχιτεκτονικά Τοπία».
Η Δημοτική Πινακοθήκη Λάρισας – Μουσείο Ι. Κατσίγρα κάλεσε τη Νέλλα Γκόλαντα, 1ο επίτιμο μέλος του Πανελληνίου Συλλόγου Αρχιτεκτόνων Τοπίου να παρουσιάσει τα έργα της μεγάλης πολεοδομικής κλίμακας που έχουν κατασκευαστεί στην Ελλάδα και που έχουν σχέση μέσω συνολικών αισθητικών επεμβάσεων στην Άρση του Αδιάφορου των Σύγχρονων Μεγαλουπόλεων και τη σύνδεση με τις φυσικές και ιστορικές δυνάμεις του ευρύτερου τοπίου κάθε περίπτωσης. Ε. ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΣ
