ΞΥΠΟΛΗΤΟΙ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ
(Paris Pieds Nus / Lost in Paris)
Ρομαντική Κομεντί-Έγχρωμη-Διάρκεια: 83’ Παραγωγή: Γαλλία, Βέλγιο, 2016 Σκηνοθεσία και Σενάριο: Ντομινίκ Αμπέλ και Φιόνα Γκόρντον- Πρωταγωνιστούν: Ντομινίκ Αμπέλ, Φιόνα Γκόρντον, Εμανουέλ Ριβά, Πιερ Ρισάρ-Κατάλληλη για άνω των 12 ετών.

Η Φιόνα (Φιόνα Γκόρντον) λαμβάνει τυχαία ένα γράμμα της θείας της Μάρθα (Εμανουέλ Ριβά) και αποφασίζει να ταξιδέψει από τον Καναδά στο Παρίσι, για να την επισκεφθεί. Όταν, όμως, ανακαλύπτει πως η Μάρθα έχει εξαφανιστεί, την αναζητά στους δρόμους της πόλης με τη βοήθεια του Ντομ (Ντομινίκ Αμπέλ), ενός άστεγου. Με όχημα την εκκεντρική προσωπικότητα του Ντομ, οι δύο ξένοι θα γνωρίσουν ο ένας τον άλλο και μαζί την ομορφιά γύρω τους.
Ζευγάρι στη ζωή και στο σινεμά, ο Ντομινίκ Αμπέλ και η Φιόνα Γκόρντον παραμένουν πιστοί σε αυτό το είδος κωμωδίας, δίνοντας τα ονόματά τους στους ήρωες της πλοκής. Οι χαρακτήρες που δημιουργούν είναι μιας άλλης εποχής, ψυχές που επέστρεψαν από κωμωδίες του παρελθόντος, φιγούρες που μπορούν και κινούνται σαν κινούμενα σχέδια. Στις όχθες του Σηκουάνα, μαζεύονται όλοι, ονειροπόλοι και ρομαντικοί.
Ο Ντομ, ο παριζιάνος κλοσάρ με το φωτεινό χαμόγελο, έχει έναν αρκετά φημισμένο «απόγονο», τον αλητάκο του Τσάρλι Τσάπλιν. Τιμώντας τον αγαπημένο και πρωτοπόρο κωμικό, ο Ντομ καλωσορίζει με τον τρόπο του, και μέσα από χαριτωμένες συμπτώσεις, την πελαγωμένη Φιόνα. Το τεράστιο κόκκινο σακίδιο που εκείνη κουβαλά, είναι η αφορμή να συναντηθούν σε ένα από τα ποταμόπλοια του Σηκουάνα. Η βραδιά κάθε άλλο παρά ρομαντική είναι για την ταλαιπωρημένη Φιόνα, αλλά ο Ντομ αλλάζει δια μαγείας την ατμόσφαιρα. Δεν τρέχει, όπως ο Σαρλό, αλλά τα οπτικά γκαγκ με πρωταγωνιστή τον ίδιο και την καινούργια του φίλη θα σας κάνουν να χαμογελάσετε. Το παρουσιαστικό της Καναδής Φιόνα της πλοκής, σίγουρα θα σας φέρει στο μυαλό την Όλιβ, το κορίτσι του Ποπάυ. Σκοπός της γίνεται το ταξίδι από τον παγωμένο τόπο στον οποίο κατοικεί, που στην ουσία αποτελεί μια κουκίδα στον χάρτη της χώρας, στη μεγάλη και πολυπληθή Πόλη του Φωτός. Εκεί, καταλήγει άστεγη και μόνη. Φύλακας άγγελός της αναδεικνύεται ο Ντομ, καθώς ψάχνουν τα ίχνη της θείας της, της Μάρθα. Σκηνοθετώντας μαζί την ταινία, ο Αμπέλ και η Γκόρντον, δημιουργούν μικρές εικόνες της πόλης. Εστιάζουν, κυρίως, στη γέφυρα της Γκρενέλ, όπου στέκεται περήφανο ένα από τα αντίγραφα του Αγάλματος της Ελευθερίας. Το αυθεντικό βρίσκεται, όπως όλοι γνωρίζουμε, στις Η.Π.Α και αποτέλεσε δώρο των Γάλλων για τα 100 χρόνια ανεξαρτησίας της χώρας. Κάτω από το άγαλμα-σύμβολο της Ελευθερίας, εντοπίζουμε το καταφύγιο. Ο Ντομ Ζει μόνος του σε μια σκηνή, ενώ στο βάθος δεσπόζει ένα ακόμα σύμβολο της Γαλλίας, ο Πύργος του Άιφελ. Τα δύο αυτά μνημεία συνθέτουν το σκηνικό της πλοκής, σε συνδυασμό πάντα με το νεκροταφείο του Περ- Λασέζ, τόπο ανάπαυσης μεγάλων προσωπικοτήτων των τεχνών και των γραμμάτων. Σε ένα παγκάκι του διάσημου κοιμητηρίου κινηματογραφείται μια συγκινητική, χαρούμενη και εξαιρετική σκηνή χορού.
Σε αυτή τη σκηνή συμμετέχουν δύο πραγματικά αστέρια του γαλλικού κινηματογράφου, η αξέχαστη Εμανουέλ Ριβά και ο σπουδαίος κωμικός Πιερ Ρισάρ. Η Ριβά, η Ελ στο Χιροσίμα, Αγάπη Μου (1959) του Αλέν Ρενέ, υποδύεται, στον τελευταίο της κινηματογραφικό ρόλο, την ηλικιωμένη Μάρθα που αρνείται πεισματικά να μπει σε γηροκομείο. Η έφηβη ψυχή της θέλει να ζήσει ελεύθερη και το σκανταλιάρικο μουτράκι της Ριβά χαμογελά, κάνοντας αυτή την ψυχή να πετάει. Σύντροφος, και επίσης έφηβος, ο παλιός της φίλος Νόρμαν, στον ρόλο του οποίου βλέπουμε τον Ρισάρ. Ο Ρισάρ, γνωστός από κωμωδίες, όπως Ο Ψηλός Ξανθός με ένα Παπούτσι Μαύρο (1972), είναι ο παρτενέρ της Ριβά σε αυτό το διασκεδαστικό χορευτικό των παπουτσιών, τα οποία, αν και προστατεύουν τα κουρασμένα πόδια τους, έχουν μάθει να πετούν.
Παρέα με τους χαρακτήρες ταξιδεύουμε κινηματογραφικά στο Παρίσι, και την ιστορία της Μάρθα που γίνεται η αφορμή να ξεκινήσει ακόμα μια σπουδαία ιστορία ζωής. Χωρίς φλυαρία και με αστείρευτη επιμονή στη θετική πλευρά των πραγμάτων, το Ξυπόλητοι στο Παρίσι είναι μια χαρούμενη ταινία που πρέπει να δείτε.
***/5

Από τη Δέσποινα Τριανταφυλλίδου, διδάκτορα Κινηματογράφου του Α.Π.Θ, μέλος της Ελληνικής
Ακαδημίας Κινηματογράφου και της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου