του Σεπτέμβρη με μια παραμυθένια βραδιά. Την Τρίτη 1 Σεπτεμβρίου 2020, και ώρα 8 μ.μ προσκαλεί τους φίλους του να έρθουν στον κήπο του, για να παρακολουθήσουν την παράσταση-αφήγηση: Ο Όνειρος, το όναρ και το ενύπνιο, με φωνή και βιολοντσέλο.
Η γνωστή αφηγήτρια παραμυθιών κ. Αγνή Στρουμπούλη, κάτω από το ολόγιομο φεγγάρι του Σεπτέμβρη θα αφηγηθεί παραμύθια, κυρίως από την Ελλάδα, την Κίνα, την Αφρική, αλλά και τη Σερβία, για ενήλικες αλλά και παιδιά άνω των 10 ετών. Την αφήγηση πλαισιώνει με βιολοντσέλο ο Σταύρος Παργινός. Η διάρκεια της εκδήλωσης θα είναι: 1 ώρα+ Απαραίτητη η προκράτηση λόγω περιορισμένων θέσεων στο τηλέφωνο του μουσείου: 2410-239.446 (Δευτέρα εως Παρασκευή 8.00 – 14.00)
Είσοδος ελεύθερη. ***Η παράσταση θα πραγματοποιηθεί σύμφωνα με τις οδηγίες προστασίας όπως ορίζονται στο υγειονομικό πρωτόκολλο του υπουργείου Πολιτισμού. Ο μέγιστος αριθμός των ατόμων που θα παρακολουθήσουν την εκδήλωση θα είναι 70 άτομα, ενώ δεν θα γίνει διάλειμμα κατά τη διάρκεια της παράστασης. Επιπλέον, το κοινό πρέπει να φορά μάσκα κατά την είσοδο, κατά τη διάρκεια και κατά την έξοδο από την παράσταση και να χρησιμοποιεί αντισηπτικό αλκοολούχο διάλυμα, ενώ κατά την είσοδο και έξοδο θα πρέπει να τηρούνται ουρές με αποστάσεις 1,5 μέτρου. Η Αγνή Στρουμπούλη ζωντανεύει Παραμύθια, της προφορικής Παράδοσης, προς τέρψη και ψυχαγωγία μικρών και μεγάλων!
Η ίδια είναι πολύ γνωστή για τις παραστάσεις της στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό, για τις ραδιοφωνικές εκπομπές, τα εργαστήρια για την τέχνη της αφήγησης, καθώς επίσης και για τις ανθολογήσεις και το συγγραφικό της έργο. Τα Παραμύθια του λαού μας, για αιώνες, περνούσαν από στόμα σε στόμα, ως να καταγραφούν, και να γίνουν πάλι σήμερα προφορικός λόγος. Θρεμμένα με τις εμπειρίες, το φως, τους ήχους, την πνευματικότητα αυτού του τόπου, πηγαίνουν ολόισια στην ψυχή μας, αναδεύουν ρητές και άρρητες μνήμες και μας αναπαύουν. Ειπωμένα σε μια γλώσσα εξαιρετικής ελευθερίας, αποτυπώνουν το ήθος ανθρώπων ολοζώντανων, γεμάτων περιέργεια, λαχτάρα, καημούς, που τολμούν να ονομάζουν κάθε εμπειρία της ζωής. Έτσι, το πέρασμα του χρόνου δεν τα «παλιώνει», αντίθετα τα καταξιώνει στον ρόλο που είχαν πάντα: να μας μυούν και να μας παρηγορούν στη ζωή.