ΤΟ ΠΟΡΤΡΕΤΟ ΜΙΑΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΠΟΥ ΦΛΕΓΕΤΑΙ
(Portrait of a Lady on Fire /Portrait de la Jeune Fille en Feu)
Δραματική ταινία-Έγχρωμη-Διάρκεια: 122΄– Παραγωγή: Γαλλία, 2019- Σκηνοθεσία και Σενάριο: Σελίν Σιαμά - Πρωταγωνιστούν: Νεομί Μερλάν, Αντέλ Ενέλ-Κατάλληλη για άνω των 15 ετών.
Γαλλία, τέλη του 18ου αιώνα. Η ζωγράφος Μαριάν (Νεομί Μερλάν) φτάνει σε ένα απομακρυσμένο νησί της Βρετάνης, όπου πρόκειται να φιλοτεχνήσει το γαμήλιο πορτρέτο της Ελοΐζ (Αντέλ Ενέλ). Μέρα με τη μέρα ένας ιδιαίτερος δεσμός αναπτύσσεται μεταξύ τους.
Το σενάριο της πολυβραβευμένης σκηνοθέτιδος Σελίν Σιαμά τοποθετείται χρονικά σε μια εποχή κατά την οποία η πλειονότητα των γυναικών ήταν υποχρεωμένη να ακολουθεί τη μοίρα που της επέβαλε η οικογένειά της και οι επιταγές της κοινωνίας. Η Ελοΐζ, μια κοπέλα που μετά τον θάνατο της αδερφής της επέστρεψε από το μοναστήρι για να παντρευτεί, γνωρίζει την ελεύθερη και ανεξάρτητη Μαριάν. Το όνομα της ζωγράφου παραπέμπει στο σύμβολο της Γαλλικής δημοκρατίας, τη γνωστή Μαριάν, που προσωποποιεί ιδέες, όπως η Ανεξαρτησία κι η Ελευθερία. Αυτές τις αξίες μεταδίδει με τη ζωή και την πορεία της η καλλιτέχνης, επηρεάζοντας τη μέχρι τότε απομονωμένη Ελοΐζ. Με συντροφιά τη μικρή υπηρέτρια του σπιτιού ζούνε στιγμές που εκφράζουν αυτές τις ιδέες, αλλά και εκείνες της Ισότητας και της Αδελφοσύνης που μαζί με την Ελευθερία αποτέλεσαν το σύνθημα της Γαλλικής Επανάστασης του 1789.
Στο διάστημα παραμονής της Μαριάν στο σπίτι, οι τρεις γυναίκες κινούνται ελεύθερα, συντρέχουν η μία την άλλη σε δύσκολες καταστάσεις. Όταν οι δύο πρωταγωνίστριες έρχονται πιο κοντά, τα συναισθήματα και το πάθος εκφράζονται σιωπηλά, καθώς η σκηνοθέτης φτιάχνει πλάνα-πίνακες ζωγραφικής. Τα κοστούμια της Ντόροθι Γκιρό, οι αντιθέσεις του μπλε στα ρούχα της Ελοΐζ με το κόκκινο της Μαριάν, «ιερών» όπως αποκαλούνται χρωμάτων στη θρησκευτική τέχνη, καθώς και τα πορτρέτα που δημιούργησε η ζωγράφος Ελέν Ντελμέρ, αφηγούνται με την παρουσία τους την υπερβατική διάσταση της ταινίας. Το έργο τέχνης που εκτυλίσσεται στη μεγάλη οθόνη μπροστά στα μάτια μας είναι μια συγκινητική ιστορία αγάπης. Φανερώνει πόσο αναγκαίο είναι να γίνουν πράξη ιδέες, για τις οποίες κάποιοι αγωνίστηκαν στο παρελθόν και σήμερα κάποιοι άλλοι επιλέγουν επιδεικτικά να τις αγνοούν. Η ταινία κέρδισε το βραβείο σεναρίου στις Κάννες, αποδεικνύοντας ότι διάλογοι και πλάνα που με απλότητα ξεγυμνώνουν το πάθος βγαίνουν πάντα νικητές!
****½/5

ΤΟ ΚΟΛΠΟ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ
(The Heist of the Century / El Robo del Siglo)
Κωμική Περιπέτεια-Έγχρωμη-Διάρκεια: 114΄– Παραγωγή: Αργεντινή, 2020 - Σκηνοθεσία: Αριέλ Γουϊνογκράδ - Σενάριο: Φερνάντο Αραούχο, Άλεξ Ζίτο - Πρωταγωνιστούν: Γκιγιέρμο Φρανκέλα, Ντιέγκο Περέτι - Κατάλληλη για άνω των 12 ετών.
Ο Φερνάντο Αραούχο (Ντιέγκο Περέτι), ψάχνοντας για κάτι που θα τον συναρπάσει και θα διεγείρει το μυαλό του, καταλήγει στο ότι πρέπει να σχεδιάσει τη μεγαλύτερη ληστεία που έγινε ποτέ στην Αργεντινή. Μαζί με τον Μάριο (Γκιγιέρμο Φρανκέλα) συστήνουν μια συμμορία και οι μικροαπατεώνες βάζουν σε εφαρμογή το κόλπο του αιώνα.
Η πλοκή βασίζεται στην ιστορία της αληθινής ληστείας που έλαβε χώρα στην Αργεντινή το 2006. Η αληθοφάνειά της ενισχύεται από το γεγονός ότι ο πραγματικός «εγκέφαλος» του ριφιφί, Φερνάντο Αραούχο, έγραψε το σενάριο. Με έναν τέτοιο «εγκέφαλο» πίσω από αυτό το σημαντικό κομμάτι της παραγωγής, «Το Κόλπο του Αιώνα» εξελίσσεται σε μια ενδιαφέρουσα εικόνα της δράσης μιας ομάδας μικροαπατεώνων. Το εκπληκτικό ατού της ταινίας είναι το απίθανο σχέδιο πίσω από την εκτέλεση της ληστείας, το οποίο, όσο και αν μας φαίνεται ανέφικτο, αποδεικνύεται πέρα ως πέρα πραγματοποιήσιμο. Η δυναμική του πραγματικού γεγονότος ωθεί τη δράση και την αγωνία της έκβασης. Το λεπτό χιούμορ του σεναρίου γίνεται αντιληπτό μέσω του απροσδόκητα συγχρονισμένου καστ, από το οποίο ξεχωρίζουν ο Ντιέγκο Περέτι ως Φερνάντο Αραούχο και ο Γκιγιέρμο Φρανκέλα ως Μάριο.
Εδώ διαπιστώνουμε ότι ο σεναριογράφος Φερνάντο παρουσιάζει τον εαυτό του με τα καλύτερα χρώματα, ως πανέξυπνο, ζεν και «ψαγμένο» άνθρωπο. Δικαιολογεί την παράνομη πράξη του, πίσω από την οποία δεν υπάρχει το κίνητρο του πλουτισμού, αλλά μια εσωτερική ανάγκη. Αβαντάρει, όμως, και τον Μάριο, δίνοντάς του μια προσωπική ιστορία, την οποία ο Φρανκέλα εκμεταλλεύεται προς όφελος του χαρακτήρα που υποδύεται. Όταν το ριφιφί μπαίνει σε εφαρμογή, η σκηνοθεσία σκάβει σε βάθος και το μοντάζ, μαζί με τα flashback, βγάζουν στην επιφάνεια την πολυεπίπεδη δράση. Η ταινία είναι μια διασκεδαστική περιπέτεια με πρωταγωνιστές ιδιαίτερες φυσιογνωμίες του σινεμά της Αργεντινής και με ιστορία που θα σας κινήσει την περιέργεια για το τέλος!
***/5

AFTER 2: ΜΕΤΑ ΤΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ
(After we Collided)
Αισθηματικό Δράμα -Έγχρωμο-Διάρκεια: 105΄– Παραγωγή: Η.Π.Α., 2020 - Σκηνοθεσία: Ρότζερ Καμπλ - Σενάριο: Άννα Τοντ, Μάριο Τσελάγια- Πρωταγωνιστούν: Τζόζεφιν Λάνγκφορντ, Χίρο Φάινς Τίφιν-Κατάλληλο για άνω των 15 ετών.
Η Τες (Τζόζεφιν Λάνγκφορντ) και ο Χάρντιν (Χίρο Φάινς Τίφιν) προσπαθούν να ξεπεράσουν τα εμπόδια και να είναι και πάλι μαζί, στο σίκουελ της ταινίας του 2019 «After». Πίσω από την ιστορία των δύο ηρώων βρίσκονται τα πέντε βιβλία της σειράς «After» της Άννα Τοντ, τα οποία έγραψε σε διάστημα μόλις 2 ετών και σημείωσαν μεγάλη επιτυχία.
Το σενάριο, στη συγγραφή του οποίου συμμετείχε και η Τοντ, θυμίζει σε αρκετά σημεία τη σειρά ταινιών «Πενήντα Αποχρώσεις του Γκρι», μόνο που τώρα το κοινό στο οποίο απευθύνεται είναι κυρίως οι ηλικίες 15-25. Δυστυχώς η πλοκή βαδίζει σε μια επίπεδη γραμμή. Η Τες και ο Χάρντιν δεν αντιμετωπίζουν αγεφύρωτες προκλήσεις, ενώ οι ηθοποιοί που τους υποδύονται δεν έχουν χημεία μεταξύ τους, αλλά ούτε και το απαιτούμενο ταλέντο. Σαν ρομπότ απαγγέλουν τις γραμμές που έχουν αποστηθίσει και δεν είναι ικανοί να εκφράσουν οποιοδήποτε συναίσθημα. Ο σκηνοθέτης Ρότζερ Καμπλ, γνωστός από τις ταινίες «Ερωτικά Παιχνίδια» (1999) και «Ερωτικά Παιχνίδια 2» (2000), κάνει λάθος επιλογή πλάνων σε σκηνές, με αποτέλεσμα να χάνει σημεία της ταινίας που μπορούσαν να την κάνουν να ανέβει ποιοτικά.
Αναμένουμε, λοιπόν, τα επόμενα σίκουελ, για να διαπιστώσουμε αν αυτή η δεύτερη ταινία είναι το τέλος της κατηφόρας για την ιστορία των Τες και Χάρντιν! ½
½/5

Από τη Δέσποινα Τριανταφυλλίδου, Δρ. Κινηματογράφου του Α.Π.Θ.,
μέλος της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου και της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου