άμεσα και καταλυτικά. Σε κατάσταση βίας, ο άνθρωπος έρχεται καταρχάς σε αντίθεση και σε σύγκρουση με τον εαυτό του σαν να χάνει την ταυτότητα της προσωπικότητάς του, βρίσκεται εκτός εαυτού. Tungsten είναι το βολφράμιο, ένα μέταλλο με υψηλές αντοχές και αγωγιμότητα. Το τι αντέχει το ανθρώπινο σώμα, ίσως δεν το ξέρει και το ίδιο μέχρι τη στιγμή που το ανακαλύπτει. Μία στιγμή, που αποκαλύπτει πώς το σώμα γίνεται αγωγός μίας κατάστασης ανάλογα με τις συνθήκες που καταδεικνύουν τις αντοχές του στις επιλογές (αντι)δράσεων του ανθρώπου ως προς την κατάσταση με την οποία ήρθε αντιμέτωπος. Στην ταινία «Tungsten» που έγραψε και σκηνοθέτησε ο Γιώργος Γεωργόπουλος, η οποία προβάλλεται απόψε στις 24:00 στο Κανάλι της Βουλής και διατίθεται επίσης στο YouTube, τα πρόσωπα δεν έχουν ονόματα, είναι μόνο οι ρόλοι που παίζουν στην καθημερινότητά τους (Βαγγέλης Μουρίκης, Τάσος Νούσιας, Όμηρος Πουλάκης, Προμηθέας Αλειφερόπουλος και Κόρα Καρβούνη σε θαυμάσιο σύνολο ερμηνειών). Αυτή η δραματ(ουργ)ική «αποστασιοποίηση» του θεατή από τα κινηματογραφικά πρόσωπα, τον φέρνει ταυτόχρονα και εντελώς κοντά τους χωρίς «συναισθηματολογίες». Κανένας δεν είναι στη θέση του άλλου και ο καθένας μπορεί να βρεθεί εκεί –ή όσο πιο κοντά γίνεται– ανά πάσα στιγμή. Ο «ρεαλισμός» στη φόρμα της μυθοπλασίας εκφράζει οργανικά την ποιητική του περιεχομένου σε συγκλονιστική επίσης αρμονία με την ασπρόμαυρη φωτογραφία του Ανδρόνικου Καρακατσάνη και τη νευραλγική μουσική των Dirty Granny Tales στη ρυθμική σύνθεση του πολύπτυχου κάδρου. Με μία διακοπή ρεύματος καταλύεται η ροή της πόλης της ανωνυμίας. Σε αυτήν την πόλη, με τη βίαιη ανατροπή συνθηκών από την πτώση της ασφάλειας μίας παροχής, το σώμα αντιμετωπίζει τη βία που ενδέχεται να κυοφορείται στην κυκλοφορία του. Το «Tungsten» του Γιώργου Γεωργόπουλου είναι ένα από τα πιο σημαντικά έργα της Ιστορίας του Ελληνικού Κινηματογράφου και όχι μόνο.
Μιχάλης Δ. Ταμπούκας, ηθοποιός
