βραβείου που αναγνωρίζει την εξαιρετική συμβολή των γυναικών στη σύγχρονη φωτογραφία, ήταν η φωτογράφος Valentina Sinis. Η Valentina Sinis, με τις λήψεις της κατάφερε να αποτυπώσει τη φρίκη της ενδοοικογενειακής βίας και το πώς οι γυναίκες του Ιρακινού Κουρδιστάν επέλεγαν να αυτοπυρποληθούν παρά να ζουν καθημερινά την κόλαση στα χέρια των βασανιστών τους.
Ονομάζοντας τη φωτογραφική της συλλογή «Σπασμένη Πριγκίπισσα» η Valentina Sinis με τα στιγμιότυπά της φέρνει στο φως τις ιστορίες των γυναικών του Ιρακινού Κουρδιστάν, που μέσω της φωτιάς, -ενός πολιτισμικού συμβόλου για τους Κούρδους-, ήθελαν να φύγουν από το αδιέξοδο μίας ζωής σε μία καταπιεστική κοινωνία, χωρίς οικονομική και κοινωνική ανεξαρτησία. Οι γυναίκες αυτές, με όχημα κάθαρσης τη φωτιά επιλέγουν να κάψουν τη ζωή τους. Επιλέγουν τον πόνο για να κάψουν μία ζωή πόνου.
Η ίδια η Valentina Sinis γράφει για τη «Σπασμένη Πριγκίπισσα»: «Η ενδοοικογενειακή βία είναι ένα παγκόσμιο ζήτημα. Αλλά πουθενά δεν είναι πιο διαδεδομένο από ό, τι σε κοινωνίες όπου οι θεμελιώδεις αξίες εξακολουθούν να είναι εντελώς πατριαρχικές. Η «Σπασμένη Πριγκίπισσα» είναι η ιστορία των γυναικών στο Ιρακινό Κουρδιστάν που προσπάθησαν να δραπετεύσουν – και να διαμαρτυρηθούν – για την ενδοοικογενειακή βία πυρπολώντας τον εαυτό τους.ΓΙΑΤΙ ΦΩΤΙΑ;
Ενώ η αυτοκτονία μπορεί να συνιστά μια επιλογή για τις γυναίκες, το ερώτημα είναι γιατί οι γυναίκες του Ιρακινού Κουρδιστάν επέλεγαν τον πόνο και την καταστροφή της αυτοπυρπόλυσης. Αυτό είναι που με ανάγκασε να διερευνήσω το φαινόμενο. Η φωτιά έχει ιστορική και πολιτιστική σημασία για τους Κουρδούς: Σημαίνει φως, καλοσύνη και καθαρισμό. Οι Κούρδισσες εκφράζουν την αγάπη τους λέγοντας «Εγώ καίγομαι για σένα!». Ο απόλυτος δείκτης αφοσίωσης και πίστης. Στην αυτοκτονία, η φωτιά γίνεται το δικό τους όχημα κάθαρσης. Μέσω της φωτιάς, οι γυναίκες ξεφεύγουν από μια ζωή που τις παγιδεύει σε μια καταπιεστική κοινωνία χωρίς οικονομική ή κοινωνική ανεξαρτησία. Αλλά δεν καταφέρνουν όλες να αυτοκτονήσουν. Όσες επιβιώνουν, ζουν με τρομερές σωματικές ουλές και πιθανώς ακόμη πιο οδυνηρές ψυχολογικές: με λίγη υποστήριξη, βρίσκονται σε ένα μέρος που είναι χειρότερο, με κάποιους τρόπους, από πριν.
Δεδομένου ότι η αυτοκτονία φέρνει ντροπή στην οικογένεια, πολλά καμένα πτώματα μένουν στα αζήτητα και θάβονται χωρίς όνομα. Αποτελούμενη από φωτογραφίες, βίντεο και κείμενο, η «Σπασμένη Πριγκίπισσα» εξερευνά τις ζωές, τα όνειρα, τον πόνο και τις αναμνήσεις αυτών των γυναικών, που επιτέλους φωτίζονται από πραγματικά στοιχεία. Το τελικό αποτέλεσμα που ελπίζω είναι ότι η εργασία λειτουργεί ως καταλύτης για την παροχή καλύτερων ευκαιριών και συνθηκών στις γυναίκες – κάτι που θα απαιτήσει κοινή προσπάθεια από την κουρδική κοινωνία και διεθνείς οργανισμούς.
