Μετά από τρία χρόνια επισκέψεων στην Αθήνα και αφού έχει γνωρίσει την αποθέωση από 60.000 θεατές, ο σπουδαιότερος εν ζωή Ρώσος χορογράφος και για 30 χρόνια καλλιτεχνικός διευθυντής των Μπολσόι (όπου συνεχίζει να χορογραφεί μέχρι και σήμερα), έρχεται και πάλι στην Ελλάδα, αυτή τη φορά με όλους τους συντελεστές του Γκριγκορόβιτς Μπαλέ (150 συντελεστές) αλλά και με φιλοξενούμενους διάσημους σολίστ από τα Μπολσόι, για να παρουσιάσει σε παγκόσμια πρεμιέρα, τις παραγωγές ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ (8/9) και ΖΙΖΕΛ (9/9), με σκηνικά και κοστούμια ειδικά σχεδιασμένα για το Ηρώδειο.
Όπως αναφέρει ο ίδιος ο Γκριγκορόβιτς στο σημείωμα του για τη νέα περιοδεία στην Ελλάδα:
«Μετά την επίσκεψη μου στην Ελλάδα για την «Λίμνη των Κύκνων» και τον «Δον Κιχώτη» το 2013, έδωσα υπόσχεση ότι αυτό το τόσο θερμό και υπέροχο κοινό της χώρας σας πρέπει να ζήσει μια μεγάλη και μοναδική εμπειρία μπαλέτου. Ο «Σπάρτακος» και η «Ζιζέλ» με νέα σκηνικά ειδικά για το Ηρώδειο, με μεγάλα αστέρια του χορού, ζωντανή ορχήστρα και χορωδία, είναι κάτι που ονειρευόμουν πολλά χρόνια πριν, στις επισκέψεις μου στο Ηρώδειο με τα Μπολσόι. Θα γίνει πραγματικότητα φέτος και θα αποτελεί παγκόσμια πρεμιέρα και ελπίζουμε να ενθουσιάσει το Ελληνικό κοινό που εδώ και τρία χρόνια μας έχει αγαπήσει τόσο...».
Ο Σπάρτακος του Αράμ Χατσατουριάν είναι ένα μοναδικό έργο για μπαλέτο βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα από την αρχαία ιστορία. Ο ήρωας ήταν μονομάχος θρακικής καταγωγής, που ηγήθηκε μεγάλης επανάστασης δούλων και άλλων καταπιεσμένων, εναντίον των Ρωμαίων τον 1ο προχριστιανικό αιώνα, όταν η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ήταν αήττητη. Ο δούλος μονομάχος, που επαναστάτησε στην καρδιά της Ιταλίας και έμεινε ασύλληπτος για τρία χρόνια, αποτέλεσε ένα ισχυρό πλήγμα για το γόητρο της Αυτοκρατορίας και αναδείχθηκε σε σύμβολο ηρωισμού και ελευθερίας.
Ο αρμενικής καταγωγής Ρώσος συνθέτης Αράμ Χατσατουριάν, συνέθεσε μία εξαίσια και επική μουσική για το μπαλέτο Σπάρτακος (1956), εμπνεόμενος καθαρά από τη λαϊκή παράδοση του τόπου του.
Ο Γιούρι Νικολάγεβιτς Γκριγκορόβιτς (1927), ο σπουδαιότερος χορογράφος και καλλιτεχνικός διευθυντής των μπαλέτων Μπολσόι (1964-1995), δημιούργησε τη δική του εκπληκτική και δυναμική χορογραφία του Σπάρτακου με ομολογουμένως μεγάλες τεχνικές δυσκολίες για τους χορευτές, χορογραφία που έμελλε να μείνει ιστορική!
Οι λάτρεις του μπαλέτου θεωρούν τον Σπάρτακο υπέροχο συνδυασμό μουσικής και χορογραφίας και ένα από τα κορυφαία έργα του κλασικού ρεπερτορίου.
Ο Γιούρι Γκριγκορόβιτς θυμάται την ιστορία της παράστασης:
Ήταν το 1940, αφηγείται σε μια συνέντευξή του, όταν είχε μόλις μπει στην εφηβεία και, σπουδαστής ακόμη στην περίφημη Ακαδημία Βαγκάνοβα του τότε Λένινγκραντ, πάτησε για πρώτη φορά τη σκηνή του Μπολσόι σε μια παράσταση την οποία παρακολούθησε ο ίδιος ο Στάλιν – τον οποίον ο μικρός χορευτής αντίκριζε για πρώτη φορά από κοντά.
«Η διαμάχη του Καλού με το Κακό που αντιπροσωπεύει ο Σπάρτακος είναι διαχρονική, ή καλύτερα σύγχρονη με την ίδια την αιωνιότητα. Παράλληλα, με εντυπωσίασε το πώς ο Χατσατουριάν εξέφρασε με γλυπτική ακρίβεια και δυναμικότητα αυτή την πάλη. Δεν δημιούργησε απλώς συναρπαστικές μελωδίες που μαγεύουν με τη δραματικότητά τους, αλλά πραγματική μουσική μπαλέτου, ικανή να εκφράσει βαθιά συναισθήματα και δυνατές συγκινήσεις.
Το 1968 λοιπόν και ενώ είχα ήδη γίνει καλλιτεχνικός διευθυντής του μπαλέτου Μπολσόι, αποφάσισα να παρουσιάσω τη δική μου εκδοχή πάνω στη μουσική του Χατσατουριάν.
Η βάση του “Σπάρτακου” είναι το κλασικό στοιχείο, εμπλουτισμένο όμως με κάποιες σύγχρονες πινελιές. Στη σύγκριση αυτών των δύο μπορείς να διακρίνεις την αντοχή του κλασικού στον χρόνο και την ικανότητά του να είναι εξίσου σύγχρονο.
Η πολιτική αλλάζει, τα καθεστώτα πέφτουν, ο “Σπάρτακος” όμως παραμένει ζωντανός εκφράζοντας υψηλά ιδανικά και αιώνιες συγκρούσεις: την επιθυμία για ελευθερία, την αγάπη και το μίσος. Για μένα ο “Σπάρτακος” είναι το σύμβολο των ομαδικών ανθρώπινων αγώνων».
