* Του Αλέξανδρου Ραχωβίτη
Πραγματοποιήθηκαν πριν από λίγες ημέρες με επισημότητα και με την παρουσία του υπουργού Πολιτισμού, τα εγκαίνια του Λαογραφικού Ιστορικού Μουσείου της πόλης μας, με μια σημαντική όμως απουσία.. Η μοίρα δεν το θέλησε στην τελετή των εγκαινίων να παρευρίσκεται και εκείνη που ως πριν λίγους μήνες υπήρξε η «ψυχή» του Λαογραφικού Ιστορικού Μουσείου, η ιδρύτρια και πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου του, η αδελφή μου η Λένα Γουργιώτη. Σοβαρό πρόβλημα υγείας την καθήλωσε στο κρεβάτι και της στέρησε τη δυνατότητα να μπορέσει να ιδεί την πραγματοποίηση του ονείρου της ζωής της, τα επίσημα εγκαίνια του μουσείου «της». Από τη στιγμή που αποφοίτησε από τη Φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης, η Λένα εξειδικεύθηκε και ασχολήθηκε σχεδόν αποκλειστικά με τη Λαογραφία. Πίστευε και συνεχώς το τόνιζε, πως η πολιτιστική ταυτότητα ενός λαού δεν πρέπει να χαθεί με τις αλλαγές που αναγκαστικά επέρχονται στον τρόπο ζωής με την πάροδο του χρόνου, εξ αιτίας της εμφάνισης της τεχνολογίας και της επίδρασης των ξένων επιρροών. Γι’ αυτό και έβαλε σαν μοναδικό σκοπό της ζωής της τη δημιουργία στον τόπο της ενός μουσείου. Στο μουσείο αυτό θα συγκέντρωνε για συντήρηση, μελέτη και προβολή, τα αντικείμενα που θεωρούσε πως αποτελούν δείγματα του παραδοσιακού μας πολιτισμού, της λαϊκής τέχνης και της λαϊκής παράδοσης της περιοχής της Θεσσαλίας κυρίως, δευτερευόντως όμως και της υπόλοιπης Ελλάδας. Με την αρωγή και τη συμπαράσταση του Υπουργείου Πολιτισμού, με τη βοήθεια των συνεργατών της και την υποστήριξη των μελών του συλλόγου που είχε δημιουργήσει, αγωνίστηκε σε όλη τη ζωή της μόνο για την πραγματοποίηση αυτού του σκοπού. Παντρεύτηκε με τον Γιώργο Γουργιώτη, ένθερμο συλλέκτη. Όσο ο Γιώργος ζούσε, υπήρξε ο πολύτιμος συνεργάτης και συμπαραστάτης στους αγώνες και στο έργο της. Οι ιδιωτικές συλλογές Γιώργου και Λένας Γουργιώτη που αποκτήθηκαν με δικά τους οικονομικά μέσα, αποτελούν σήμερα ένα σημαντικό τμήμα του μουσειακού υλικού του Λαογραφικού Μουσείου. Δεν απόκτησαν παιδιά και συμβολικά συνήθιζαν να λένε πως το δικό τους παιδί είναι το Λαογραφικό Ιστορικό Μουσείο της Λάρισας. Εμείς που ζήσαμε κοντά τη Λένα, ξέρουμε με πόσους κόπους, πόσες θυσίες και με πόσους αγώνες αλλά και με πόσες αγωνίες και απογοητεύσεις, κατόρθωσε τελικά να συγκεντρώσει ολόκληρο εκείνο το πολύτιμο λαογραφικό υλικό με τις χιλιάδες των μουσειακών αντικειμένων. Με τη βοήθεια των Λαρισαίων πολιτικών κατόρθωσε να πείσει το Υπουργείο Πολιτισμού για τη σημαντικότητα του έργου και να επιτύχει την κατασκευή του νέου κτιρίου. Με λίγα λόγια κατόρθωσε να δημιουργήσει και να οργανώσει αυτό που αποτελεί σήμερα το Λαογραφικό Ιστορικού Μουσείου της Λάρισας. Το μουσείο αυτό έλεγε, θα είναι το θησαυροφυλάκιο της μνήμης του πολιτιστικού μας παρελθόντος. Για όλη της αυτή τη δραστηριότητά, της έχουν απονεμηθεί πολλές τιμητικές διακρίσεις. Θα αναφερθώ ιδιαίτερα σε δύο. Τη βράβευσή της από την Ακαδημία Αθηνών με βραβείο που είχε αθλοθετήσει η εφημερίδα «Ελευθερία» της πόλης μας και την απονομή από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας του ανώτερου τιμητικού τίτλου, του τίτλου του επίτιμου διδάκτορα. Με τη μεταφορά όμως του μουσείου στο νέο κτίριο και με τον περιορισμό λόγω της οικονομικής κρίσης των επιχορηγήσεων του Υπουργείου Πολιτισμού και των ιδιωτικών χορηγιών, το μουσείο αναγκαστικά δημιούργησε χρέη και η λειτουργία του κατέστη προβληματική. Νέοι αγώνες πάλι και τελικά η μόνη λύση που βρέθηκε ήταν η συμφωνία που επιτεύχθηκε επί δημαρχίας του κ. Τζανακούλη, κατά την οποία το μεν μουσείο, ως Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου παραχώρησε με δωρεά ολόκληρο το μουσειακό υλικό στον Δήμο Λαρισαίων, ο δε Δήμος ανέλαβε την υποχρέωση της διάθεσης των αναγκαίων πόρων για την ομαλή και εύρυθμη λειτουργία του. Επί πλέον το Υπουργείο Πολιτισμού έχει αναλάβει τη στήριξη του μουσείου, με την παροχή τεχνικής και επιστημονικής βοήθειας. Είμαι βέβαιος ότι και επί δημαρχίας του κ. Καλογιάννη η νέα Δημοτική Αρχή στη δικαιοδοσία της οποίας πέρασε πλέον η λειτουργία του Μουσείου, θα εκτιμήσει τη σημαντικότητα και την αξία αυτού του έργου και θα το αξιοποιήσει δεόντως. Θέλω ακόμα να πιστεύω πως η Δημοτική Αρχή, θα θεωρήσει σαν χρέος της να βρει τον τρόπο να τιμήσει την προσφορά της Λένας και τη μνήμη του Γιώργου Γουργιώτη.
