Ψηφιδωτό είναι η τεχνική με την οποία επενδύονται επιφάνειες με μικρές (συνήθως τετράγωνες ή και πολυγωνικές ψηφίδες από φυσικά πετρώματα ή υαλόμαζα). Οι ψηφίδες προσκολλώνται σε κατάλληλα διαμορφωμένο υπόστρωμα από ασβεστοκονίαμα, δημιουργώντας περίτεχνα διακοσμημένες επιφάνειες. Πότε εμφανίζονται τα ψηφιδωτά;
Και... πότε ακριβώς φιλοτεχνήθηκαν τα ψηφιδωτά της Ροτόντας στη Θεσσαλονίκη; Στις αρχές ή στα τέλη του 4ου μ.Χ. αιώνα;
Είναι αμιγώς χριστιανικά ή «αυτοκρατορικά»;
Είναι τα ψηφιδωτά των δεκάδων βυζαντινών ναών της Θεσσαλονίκης, το πλέον ολοκληρωμένο σύνολο βυζαντινών ψηφιδωτών στον κόσμο;
Αυτός ο τεράστιος, πανέμορφος και μυστικός κόσμος μιας ολόκληρης «χριστιανικής» χιλιετίας και των πτυχών της βυζαντινής κοινωνίας και πίστης, που απεικονίζεται εντυπωσιακά στα «Ψηφιδωτά της Θεσσαλονίκης 4ος-14ος αι.» ταξιδεύει στη Θεσσαλονίκη.
Το μνημειώδες έργο, με υλικό που συγκεντρώθηκε ύστερα από 40ετή και πλέον μελέτη του πλούσιου «υλικού» που προσφέρει η πόλη της Θεσσαλονίκης παρουσιάστηκε δύο χρόνια μετά την έκδοσή του, μήνες μετά τη διοργάνωση ειδικής ημερίδας αποκλειστικά για τα «Ψηφιδωτά της Θεσσαλονίκης» στο περίφημο Courtauld Institute of Art του Λονδίνου, στο Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού.
Συγγραφείς του έργου είναι οι Θεσσαλονικείς επιστήμονες: Χαράλαμπος Μπακιρτζής, επίτιμος έφορος Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Θεσσαλονίκης, Χρυσάνθη Μαυροπούλου- Τσιουμή, ομότιμη καθηγήτρια, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και η αείμνηστη πλέον (1940-2013) επίτιμη έφορος Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Θεσσαλονίκης και πρώτη διευθύντρια του Μουσείου Βυζαντινού Πολιτισμού της πόλης Ευτυχία Κουρκουτίδου- Νικολαΐδου.
