Για την καλύτερη οργάνωση της εκδήλωσης οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να δηλώνουν τη συμμετοχή τους στα τηλέφωνα 6932.361.271 Θάλεια και 6973.063.243 Αλεξάνδρα.
Σύμφωνα με γραπτές μαρτυρίες τα χάλκινα πνευστά έφθασαν στη Δυτική Μακεδονία από την Αυστρία, όταν διαπρεπείς Βλατσιώτες της διασποράς διοργάνωναν συγκεντρώσεις και συναυλίες και καλούσαν στη Βιέννη λαϊκούς μουσικοεκτελεστές που προέρχονταν από τις αυτοδίδακτες τάξεις των μουσικών της Εράτυρας, της Σιάτιστας, της Βλάστης και της Καστοριάς. Όταν έφευγαν οι λαϊκοί καλλιτέχνες από τη Βιέννη, έπαιρναν ως δώρο από τους διοργανωτές χάλκινα όργανα. Σκοπός των συγκεντρώσεων αυτών ήταν να μαζευτούν χρήματα και να σταλούν στο επαναστατημένο έθνος και αργότερα να χρησιμοποιηθούν για την ανασυγκρότηση του κράτους.
Ετσι, λοιπόν, στα 1860 δόθηκε στη Βιέννη μια μεγάλη συναυλία. Τη λάμπρυνε η παρουσία όλης της Βιεννέζικης αριστοκρατίας με πρώτους και καλύτερους τους Δυτικομακεδόνες προύχοντες και πραματευτάδες, τις οικογένειες των βαρόνων Σίνα, Βέλλιου, Δούμπα. Καλεσμένοι και εκτελεστές από τις μουσικές οικογένειες των Γιουμπουραίων και των Μπουκαίων με τα κλαρίνα, τα φλάουτα και τα νταούλια, οι οποίοι εκείνο το βράδυ ενθουσίασαν το κοινό. Κάποια στιγμή ο Νικόλαος Δούμπας προστάζει να σταματήσουν όλα τα άλλα μουσικά όργανα και να παίξουν μόνο τα κλαρίνα έναν βαρύ σκοπό για τον πατέρα του, τον Στέργιο Δούμπα. Ο Στέργιος Δούμπας, παρά το προχωρημένο της ηλικίας του, χόρεψε με μεγαλοπρέπεια και επιβλητικότητα, ενθουσιάζοντας τους παρισταμένους. Ο χορός του ήταν η προσωποποίηση της ελληνικής λεβεντιάς. Αυθόρμητα, με προτροπή του, ανοίγεται ένα βιβλίο εισφορών, όπου συγκεντρώνεται το υπέρογκο ποσό για την εποχή εκείνη των 3.000 φράγκων, εκ των οποίων τα μισά στέλνονται στην Ελληνική Κυβέρνηση για την ενίσχυση των οικονομικών της και τα άλλα μισά στη Βλάστη. Οι λαϊκοί εκτελεστές, εκτός από την αμοιβή τους, επέστρεψαν στην πατρίδα φέρνοντας δώρα τα χάλκινα όργανα.