Οι Φίλοι Συμφωνικής στην Εθνική Λυρική Σκηνή

ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΝ ΔΥΟ ΟΠΕΡΕΣ -ΕΠΙΣΚΕΦΤΗΚΑΝ ΚΑΙ ΜΟΥΣΕΙΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

Δύο υπέροχες όπερες που εξιστορούν τα πάθη των ταπεινών λαϊκών ανθρώπων του Ιταλικού Νότου είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν τα μέλη του Συλλόγου Φίλων της Συμφωνικής Ορχήστρας στην Εθνική Λυρική Σκηνή του Ιδρύματος Νιάρχου. Την Καβαλλερία Ρουστικάνα του Πιέτρο Μασκάνι και τους Παλιάτσους του Ρουτζιέρο Λεονκαβάλλο. Τα δύο αυτά έργα από την πρώτη μέρα της παρουσίασής τους παραμένουν σταθερά στον πυρήνα των λυρικών θεάτρων όλου του κόσμου. Η γεμάτη πάθος μουσική τους που ενδυναμώνει το δράμα και δημιουργεί έντονες συγκινήσεις τους χάρισε την αθανασία!

Η Καβαλλερία Ρουστικάνα (Αγροτικός ιπποτισμός) είναι μια συναρπαστική όπερα, η οποία έγινε ένα από τα δημοφιλέστερα έργα της μουσικής σκηνής. Έχει χαρακτηριστεί ως η εθνική ιταλική όπερα, διότι προέρχεται απευθείας από τη ζωή των ανθρώπων: υπάρχει έρωτας, ζήλια, μίσος και ολέθρια εκδίκηση.
Το σκηνικό εντυπωσιακό, σ’ ένα χωριό της Σικελίας, γεμάτο από ανοιξιάτικο πασχαλινό φως. Το μεγαλόπρεπο εναρκτήριο χορωδιακό να εκφράζει αισθήματα που σχετίζονται με την άνοιξη και τις ιεροτελεστίες της γιορτής του Πάσχα στην ιταλική ύπαιθρο. Και στο τέλος όταν ο Τουρίντου αποχαιρετά τη μητέρα του, ο μονόλογός του με την ξαφνική έκφραση απελπισίας να «μεταφράζεται» σε μια πανέμορφη μελωδία. Ένα ρίγος συγκίνησης διαπέρασε το κορμί όλων μας στη σκηνή του αποχωρισμού του Τουρίντου από τη μητέρα του και στην κραυγή του τέλους.
Οι Παλιάτσοι παρουσιάστηκαν στο Μιλάνο το 1892 υπό τη μουσική διεύθυνση του Αρτούρο Τοσκανίνι και σημείωσαν τεράστια επιτυχία. Η άρια «Ridi, Pagliaccio» («Γέλα, παλιάτσο») έγινε παγκοσμίως διάσημη χάρη στον θρυλικό τενόρο Ενρίκο Καρούζο και μέχρι σήμερα παραμένει συνώνυμη ολόκληρης της λυρικής τέχνης.
Στον περίφημο μονόλογό του ο Παλιάτσος του Λεονκαβάλλο μάς αποκάλυψε τη μοναξιά του καλλιτέχνη που δεν μπορεί να βρει τη θέση του στην κοινωνία, αλλά μένει στο περιθώριο και περιφέρεται σε έναν φανταστικό κόσμο. Η μικρή μπαλάντα της Νέντας ήταν ένα εξαιρετικό κομμάτι με εκπληκτική ενορχήστρωση που αποδεικνύει ότι ο Λεονκαβάλλο ανήκε στη γενιά των Ιταλών Βαγκνερικών. Το ερωτικό ντουέτο, στο οποίο ο Σίλβιο πείθει τη Νέντα να τον ακολουθήσει, έχει επιρροές από την όπερα «Τριστάνος και Ιζόλδη» του Βάγκνερ. Έχει μια ονειρική έκφραση και μια έννοια απομάκρυνσης από τον κόσμο. Ενώ η κορύφωση μοιάζει με τον «νυχτερινό ύμνο αγάπης» του Τριστάνου και της Ιζόλδης.
Στο Μουσείο Κάλλας ψηλαφήσαμε το καλλιτεχνικό μεγαλείο, την υπερβατή προσωπικότητα, ακούσαμε τη φωνή που μίλησε και συνεχίζει να μιλά στην ψυχή μας. Ακούσαμε τη φωνή που μάγεψε την υφήλιο.
Ενώ στο Μουσείο της πόλεως των Αθηνών που αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα της νεοκλασικής αρχιτεκτονικής της Ελλάδος, θαυμάσαμε ζωγραφικούς πίνακες, χαρακτικά, γλυπτά, ιστορικά έπιπλα και άλλα αντικείμενα, ιστορικά κείμενα και ενθυμήματα, αλλά και τον μεγαλύτερο πίνακα που έγινε ποτέ για την Αθήνα, έργο του 1674, του Jacques Carrey, καθώς και τον εκπληκτικό πίνακα του Νικολάου Γύζη «Το καρναβάλι στην Αθήνα». Τέλος, επισκεφθήκαμε και την έκθεση για τον κορυφαίο των ελληνικών γραμμάτων «Εγεννήθην εν Σκιάθω», σε επιμέλεια της ιστορικού Τέχνης Ίριδας Κρητικού, και μεταφερθήκαμε στην ατμόσφαιρα του Παπαδιαμάντη, στα τοπία που περιπλανήθηκε στις εξοχές και στα ξωκλήσια, στη φύση που δοξολόγησε.
ΝΕΛΛΗ ΒΑΣΒΑΤΕΚΗ