Γράφει ο Πέτρος Χατζής μέλος του Δ.Σ. του Δ.Ω.Λ.
Αφορμή για να γράψω για τις παρελάσεις ,στάθηκαν οι αποδοκιμασίες που σημειώθηκαν στην πόλη μας κατά τη διάρκεια της παρέλασης λόγω της επετείου της εθνικής εορτής της 28ης Οκτωβρίου πριν από λίγες εβδομάδες. Έχοντας λάβει μέρος σε πάρα πολλές παρελάσεις επί πενήντα συνεχή έτη λόγω της ιδιότητας μου ως εκτελεστής της Φιλαρμονικής της πόλης μου, αναλογίζομαι πως ήταν οι παρελάσεις των παρελθόντων ετών και πως είναι σήμερα.
Άλλοτε ήταν μέρα χαράς και εθνικής περηφάνιας. Η μαθητιώσα νεολαία της πόλης μας παρήλαυνε , οι γονείς καταλάμβαναν τις θέσεις πίσω από τις τριχιές που έβαζε η αστυνομία και καμάρωναν τα παιδιά τους. Θυμάμαι συγγένισσα μου που ο γιός της παρήλαυνε ως σημαιοφόρος να πιάνει θέση από τις εννέα η ώρα ο πρωί έναντι της εξέδρας των επισήμων για να χαρεί το γιό της. Ο αείμνηστος φωτογράφος Κακαράτζας να τρέχει πάνω κάτω στην οδό Κύπρου για να βγάζει φωτογραφίες όπου τον φώναζαν οι γονείς. Τώρα αντ ‘αυτού του χαρούμενου γεγονότος έχουμε φωνές αντεγκλήσεις, ύβρεις , αποδοκιμασίες και κιγκλιδώματα. Κιγκλιδώματα παντού , ώστε ο απλός πολίτης να μη μπορεί να παρακολουθήσει την παρέλαση. Ο γονιός να μη μπορεί να χαρεί το παιδί του και οι παππούδες τα εγγόνια τους.
Έχουμε μια εξέδρα γεμάτη από επισήμους , μια εξέδρα η οποία καταλαμβάνει όλη την πρόσοψη της Λέσχης Αξιωματικών. Γιατί να συμβαίνει άραγε αυτό: Γιατί ο καθένας από μας που κατέχει οποιαδήποτε θέση δημόσιου φορέα θέλει να εμφανιστεί στην εξέδρα έχοντας δίπλα του σύζυγο , τέκνα κλπ.
Η χώρα μας περνάει δύσκολες στιγμές λόγω της οικονομικής κρίσης , ο λαός θεωρεί υπαίτιο και όχι άδικα το πολιτικό σύστημα. Μοιραία λοιπόν να βρίσκει την κατάλληλη στιγμή για να αποδοκιμάσει και να εκφράσει τη δυσαρέσκεια του για τα δεινά του τη στιγμή της παρέλασης όπου η πολιτική ηγεσία παρουσιάζεται σύσσωμη απέναντί του.
Είναι αυτό όμως δίκαιο: Όχι βέβαια ούτε για τους πολιτικούς αλλά και ούτε για το λαό που τις μέρες μας υποφέρει οικονομικά.
Ακούγονται διάφορες λύσεις . Όπως να καταργηθούν οι παρελάσεις. Και γιατί να καταργηθούν οι παρελάσεις και να μη καταργηθεί η εξέδρα. Τι νόημα έχει να παρίστανται τόσοι πολλοί πολιτικοί . Εγώ θυμάμαι παλιότερα η εξέδρα φιλοξενούσε τον Δήμαρχο, τον Νομάρχη, τον Μητροπολίτη , τους εκπροσώπους της εκπαίδευσης και μερικούς άλλους επισήμους.
Η παρέλαση διεξήγοντο με ηρεμία , με χαρά εκ μέρους των πολιτών και υπερηφάνεια βέβαια των μαθητών . Θυμάμαι πως τουλάχιστον δεκαπέντε μέρες πριν την παρέλαση , σαν Φιλαρμονική πηγαίναμε στα σχολεία και παίζαμε το βήμα στα παιδιά , παρουσία των γυμναστών τους ,για να παρουσιάσουν ένα άψογο σύνολο. Σε κάποιες παρελάσεις πολλές δεκαετίες πριν το Α’ Γυμνάσιο Θηλέων είχε παρελάσει με ένα τμήμα που έπαιζε στις μελόντικες εμβατήρια. Ήταν ένα πολύ ωραίο θέαμα, να βλέπει κανείς νεαρά κορίτσια να παρελαύνουν σε άψογους σχηματισμούς παίζοντας συγχρόνως. Σήμερα όχι βήμα δεν έχουν τα παιδιά μας αλλά ούτε και εμβαθύνουν στο νόημα της παρέλασης. Η παρέλαση είναι για να αποδώσουμε τιμές στους προγόνους μας, σ΄αυτούς που έδωσαν το αίμα τους για να είμαστε ελεύθεροι και να χαιρόμαστε τη ζωή μας αλλά και για τιμούμε και να θυμόμαστε τα σπουδαία ιστορικά γεγονότα της πατρίδας μας.
Συμπερασματικά ας σκεφθούν οι υπεύθυνοι τι είδους παρελάσεις θέλουμε. Θέλουμε την ηρεμία, την ομορφιά, τη μεγαλοσύνη του έθνους μας ή τις φωνές και τα παρατράγουδα.
