Συγγραφέας παιδικών θεατρικών έργων από το 1981 έχει μεγαλώσει με τα παραμύθια της πολλές γενιές. Η μαγεία των ιστοριών της μεταδίδεται από τους μεγαλύτερους στους μικρότερους και οι κάποτε παιδιά και τώρα γονείς πηγαίνουν παρέα με τα δικά τους πλέον παιδιά για να μοιραστούν την ίδια μαγεία και να βιώσουν τα ίδια συναισθήματα. «Το γέλιο τους είναι καταπληκτικό αλλά αυτό που είναι πολύ συγκινητικό είναι όταν παρακολουθούν μια σκηνή με κομμένη την ανάσα. Το παιδικό κοινό διαφέρει από στιγμή σε στιγμή, από τον έναν στον άλλο και ποτέ δεν είναι το ίδιο. Όταν καταφέρεις όμως να το αγγίξεις τότε γίνεται πραγματικά υπέροχο» δηλώνει στην «Ε» η γνωστή ηθοποιός και συγγραφέας Ξένια Καλογεροπούλου μιλώντας, με αφορμή την παράσταση της Παιδικής Σκηνής του Θεσσαλικού Θεάτρου «Η Κοιμωμένη ξύπνησε» για την ψυχολογία του παιδικού θεατρικού κοινού και τη συμβολική σημασία των παραμυθιών.

* Κυρία Καλογεροπούλου «Η Κοιμωμένη ξύπνησε» είναι ένα παραμύθι που συνδυάζει το φανταστικό με το πραγματικό. Πώς προέκυψε αυτός ο αυτοσχεδιασμός;

-Το πρώτο μισό είναι παραμύθι. Ένα παραμυθένιο πλάσμα, μια πριγκίπισσα που δεν ξέρει τι είναι για παράδειγμα αεροπλάνο βρίσκεται από το πουθενά στο σήμερα. Από την άλλη πλευρά, με ένα μυστηριώδη τρόπο ο νεαρός που γνωρίζει προέρχεται από τη δική μας εποχή, χάνεται σε ένα βουνό και σκαρφαλώνει σε έναν πύργο. Εκεί βρίσκει την πριγκίπισσα και την ερωτεύεται. Η Ωραία Κοιμωμένη υπάρχει σε πολλές εκδοχές παραμυθιών σε όλες τις χώρες. Με το Θωμά το Μοσχόπουλο διαλέξαμε τα στοιχεία που μας ενδιαφέρουν περισσότερο και προσπαθήσαμε να δούμε τι κρύβει αυτή η ιστορία. Η Κοιμωμένη ξυπνά μετά από πεντακόσια χρόνια σε έναν κόσμο καθόλου παραμυθένιο κάτι που θεωρήσαμε πολύ ενδιαφέρον.

* Σε ποια σημεία του παραμυθιού σταθήκατε περισσότερο ως προς το διδακτικό τους περιεχόμενο;

-Στο γεγονός ότι στο νεαρό αυτό κορίτσι απαγορεύεται να κάνει διάφορα πράγματα, στην περιέργεια της απαγόρευσης. Στο γνωστό παραμύθι τρυπάει το δάχτυλό της από το αδράχτι που στη δική μας εκδοχή δεν χρησιμοποιούμε καθώς ένα παιδί σήμερα μπορεί να μη γνωρίζει τι είναι το αδράχτι. Προσπαθήσαμε να προσαρμόσουμε το κείμενο σε ένα γενικότερο πλαίσιο και θέσαμε ως όριο, θα λέγαμε, να μην τρυπήσει το δάχτυλό της γι΄ αυτό και το παιδί αυτό μεγαλώνει φορώντας ένα ζευγάρι γάντια χωρίς όμως να ξέρει γιατί πρέπει να προστατεύσει τα χέρια της εφόσον δεν της έχουν πει ότι αν τρυπηθεί θα πεθάνει. Το μάτωμα, που τρομάζει τα παιδιά συμβολίζει και την αλλαγή στη ζωή τους, το πέρασμα από την παιδική στην εφηβική ηλικία. Έτσι και η κοπέλα μεγαλώνοντας βγάζει τα γάντια και τρυπιέται από μια ξεχασμένη βελόνα στο νυφικό της φόρεμα ενώ το δοκιμάζει κρυφά και οδηγείται σε βαθύ ύπνο. Τα παραμύθια πάντα έχουν συμβολικά θέματα και η ενηλικίωση των παιδιών είναι από τα πιο κλασικά αντικείμενα.

* Πώς θα χαρακτηρίζατε την ψυχολογία του παιδικού κοινού;

-Το παιδικό κοινό διαφέρει από στιγμή σε στιγμή από τον έναν στον άλλο αλλά όταν καταφέρεις να το αγγίξεις τότε γίνεται υπέροχο. Το πιο καταπληκτικό είναι σίγουρα το δυνατό τους γέλιο τους αλλά πολύ συγκινητική είναι και η απόλυτη ησυχία που κάνουν όταν παρακολουθούν με κομμένη την ανάσα μια σκηνή στο έργο.

* Ποια η σχέση παιδιού και θεάτρου σήμερα; Τι έλκει τα παιδιά στο θέατρο όταν τα εφέ της τηλεόρασης και του κινηματογράφου είναι τόσο εντυπωσιακά;

-Αυτό εξαρτάται από την παράσταση που θα δουν. Τώρα τα παιδιά έχουν μια τεράστια προσφορά θεάματος και ακροάματος. Βλέπουν χιλιάδες πράγματα. Όταν πρωτοπήγα στο θέατρο, στα έντεκα χρόνια μου, η κλειστή αυλαία ήταν ένα χτυποκάρδι τρομερό, ‘Τι θα δούμε τώρα’ αναρωτιόμουνα. Πρέπει σήμερα το θέαμα να καταφέρει να μαγέψει τα παιδιά και να τους μεταφέρει ιδέες και σκέψεις μέσα από απλούς τρόπους.

* Ποιος ο ρόλος της κίνησης, του χορού, σε ένα παιδικό θεατρικό παραμύθι;

- Η κίνηση έχει τεράστια σημασία. Οι πιο επιτυχημένες σκηνές περιείχαν κυρίως κίνηση και λιγότερα λόγια. Το χειρότερο πράγμα για ένα παιδί είναι ο μονόλογος. Ο λόγος πρέπει να είναι πυκνός και να αφήνει τα παιδιά να μαντεύουν πράγματα. Αυτό είναι πολύ πιο μαγικό.

* Τι σας κρατάει τόσα χρόνια στο παιδικό έργο;

-Το ότι έχει ένα μεγάλο περιθώριο να ψάχνουμε πράγματα και καταστάσεις που μας πηγαίνουν μπροστά. Θα βαριόμουν να ξαναπαίζαμε τα ίδια επιτυχημένα έργα. Με το παιδικό αισθάνομαι ότι ανοίγονται καινούριοι δρόμοι. Το αγαπώ πολύ. Δεν πρόκειται να το εγκαταλείψω.

* Τι σας χαροποιεί στη σχέση σας με το κοινό σας;

-Χαίρομαι όταν έρχονται παιδιά που έχουν δει προηγούμενες παραστάσεις και φέρνουν μαζί τους τα δικά τους πια παιδιά. Μοιραζόμαστε, όλοι με αυτόν τον τρόπο, όμορφα συναισθήματα γεμάτα συγκίνηση και αποτελεί για εμένα μεγάλη ανταμοιβή.

-Γίνεται γνωστό στους μικρούς αλλά και μεγάλους θεατές της Παιδικής Σκηνής του Θεάτρου πως, η παράσταση των Καλογεροπούλου-Θωμά Μοσχόπουλου, που φιλοξενεί όλα τα Σχολεία της πόλης και του Νομού στο «Αμφιθέατρο του 4ου Δημοτικού Σχολείου Λάρισας», θα επαναληφθεί για το κοινό την Κυριακή 8 Μαρτίου στις 11 το πρωί. Για τη συγκεκριμένη παράσταση για κοινό, οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να προμηθεύονται αριθμημένα εισιτήρια από τα γραφεία του Θεσσαλικού Θεάτρου, «Χατζηγιάννειο» Πνευματικό Κέντρο-Ρούσβελτ 59 από Δευτέρα έως Παρασκευή και ώρες πρωί  9 π.μ – 2 μ.μ.