Με αφορμή τις εξελίξεις στον ΕΟΠΥΥ ο Πανελληνιος Συλλογος Εργαστηριακων Υπαλληλων ΕΟΠΥΥ σε ανακοίνωσή του σημειώνει πως «λίγο πριν κατατεθεί το νομοσχέδιο για το νέο ΠΕΔΥ στην Βουλή, οφείλουμε να κάνουμε κάποιες επισημάνσεις για όσους είτε προσποιούνται είτε πραγματικά δεν καταλαβαίνουν. Το νομοσχέδιο ουσιαστικά κατατίθεται προκειμένου να γίνει η μετατροπή του ΕΟΠΥΥ σε αμιγώς διαχειριστή των κεφαλαίων που προκύπτουν από τις υγειονομικές εισφορές καθενός εργαζομένου.

Η νέα «πρωτοβάθμια» μοιάζει να είναι το αναγκαίο κακό για να ξεφορτωθεί σταδιακά το κράτος την δημόσια παροχή υγείας. Αν η πραγματική μεταρρύθμιση της ΠΦΥ ήταν ο στόχος δεν θα περιγραφόταν με τόσο αόριστο και δαιδαλώδη τρόπο η σύστασή της στο παρόν νομοσχέδιο. Οι πολίτες παίρνουν την υπόσχεση της ελεύθερης πρόσβασης, πληρώνοντας συμμετοχή, σε υπηρεσίες υγείας, ενώ ο ΕΟΠΥΥ αναλαμβάνει να πληρώνει τα υπόλοιπα με τα χρήματα που από τον πολίτη και πάλι παίρνει, ορίζοντας όμως το τίμημα με τον κανονισμό παροχών του.

Στην ουσία το νομοσχέδιο και με αυτό ο καθένας μας εξουσιοδοτεί τους τεχνοκράτες του ΕΟΠΥΥ και τους ιδιώτες μεγαλοεπιχειρηματίες του χώρου της υγείας με τους οποίους αυτοί συναλλάσονται-διαπραγματεύονται, ώστε να αποφασίζουν για την υγεία μας αλλά και για το κόστος της.

Ο ΕΟΠΥΥ μπορεί να αποφασίζει και να αναπροσαρμόζει όπως νομίζει τόσο  το είδος των παροχών όσο και το ύψος της συμμετοχής αλλά και την συνολική αποζημίωση η οποία είναι στην ουσία  το πραγματικό κόστος για το κράτος

Πολλοί έβλεπαν ως παράδοξο τον διπλό χαρακτήρα του ΕΟΠΥΥ ως αγοραστή αλλά και ως παραγωγὀ υπηρεσιών υγείας. Γιατί; Τις εισφορές οι ασφαλισμένοι τις πληρώνουν προκειμένου να έχουν δωρεάν υγεία. Προφανώς δεν βλέπουν καμιά παραδοξότητα στο γεγονός πως στο εξής με τον ΕΟΠΥΥ ασφαλιστική εταιρία, το κράτος (ΕΟΠΥΥ) θα αγοράζει υποτίθεται υπηρεσίες υγείας και από τον εαυτό του (Δημόσια Νοσοκομεία και Κέντρα Υγείας.) Αυτή είναι η αληθινή παραδοξότητα και πρόκειται να  αναιρεθεί μόνο με ένα τρόπο. Όταν ο ΕΟΠΥΥ γίνει ιδιωτική εταιρία κάποιου τύπου, με απολύτως προνομιακή θέση ανάμεσα στις άλλες ασφαλιστικές αφού οι εισφορές που συγκεντρώνει είναι υποχρεωτικές. Τότε θα ολοκληρωθεί το έργο και θα επιβεβαιωθούν απόλυτα οι λόγοι της παραίτησης του πρώην Προέδρου του ΕΟΠΥΥ κ.Παπαγεωργόπουλου.

Και ένα ερώτημα για όλους όσους βλέπουν θετικά αυτή την μετάλλαξη του ΕΟΠΥΥ και το τέλος της δωρεάν υγείας : Θα τους φαινόταν το ίδιο λογικό η δημιουργία ενός εθνικού οργανισμού υπηρεσιών (ας πούμε) παιδείας; Να πηγαίνει δηλαδή σε όποιο σχολείο θέλει ο καθένας το παιδί του πληρώνοντας πάντα συμμετοχή σε δίδακτρα, και ως δίκτυο εκπαιδευτικών ιδρυμάτων να θεωρούνται κατά πρώτο λόγο τα ιδιωτικά και κατά δεύτερο τα όποια απαξιωμένα δημόσια. Αυτό είναι που συμβαίνει για την ώρα στην Υγεία. Μπορεί για κάποιους αυτό να μοιάζει ειδυλλιακό τοπίο αλλά πότε αποφασίσαμε ως κράτος και με ποιό σύνταγμα να πάμε σε αυτή την κατεύθυνση;

Ένα καλό παράδειγμα του πώς αντιλαμβάνεται ο ΕΟΠΥΥ την διαχείριση της εξουσιοδότησης που έχει λάβει να παρέχει τις υπηρεσίες υγείας και την πρόσβαση του πολίτη σε αυτές είναι τα πενταψήφια ραντεβού. Πριν 1,5 χρόνο αποφάσισε ο οργανισμός προκειμένου ο πολίτης να εξασφαλίσει την είσοδό του στα πολυϊατρεία να πληρώνει 1 ευρώ τουλάχιστον σε ιδιωτικές εταιρίες από την  τσέπη του για «δημόσιους» γιατρούς σε «δημόσιες» δομές βάζοντας στα ταμεία του για κάθε κλήση 0,09€. Είναι αυτή μια εξαιρετικά επωφελής συμφωνία; και για ποιόν;

Τα δημόσια πολυϊατρεία και εργαστήρια (μικροβιολογικά-ακτινολογικά-οδοντοτεχνικά) του ΕΟΠΥΥ και πρώην του ΙΚΑ με το προσωπικό τους, ιατρούς και υγειονομικούς υπάλληλους παρέχουν  δωρεάν υπηρεσίες στους πολίτες και αυτές μπορούν σίγουρα να γίνουν καλύτερες και αποδοτικότερες αν αυτή είναι η πολιτική στόχευση. Είναι στην μεγάλη του πλειοψηφία αυτό το προσωπικό,  μόνιμοι υπάλληλοι και σε οργανικές θέσεις. Με ποια λογική δίνονται πρώτοι και μάλιστα μαζικά κατά χιλιάδες στις διαθεσιμότητες; Με αυτές μπαίνει τελικά σε διαθεσιμότητα-απόλυση-κατάργηση  η έννοια των δωρεάν δημόσιων ολοκληρωμένων υπηρεσιών πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας. Φαίνεται πως υπάρχουν σήμερα πολλοί διατεθειμένοι να τελειώνουν με αυτές τις υπηρεσίες. Γνωρίζουν και ας το πιστέψουν, πως φύση και θέση δεν μπορούμε παρά να είμαστε απέναντί τους».