Του Αποστόλη Ζώη
Για μηχανισμούς μέσω των οποίων η άσκηση και η φυσική δραστηριότητα μπορεί να επηρεάσει τον καπνιστή, ώστε να αποστραφεί από το κάπνισμα, είτε τον αλκοολικό να ξεφύγει από την κατάχρησή του, κάνει λόγο ο καθηγητής στο ΤΕΦΑΑ του πανεπιστημίου Θεσσαλίας κ. Γιάννης Θεοδωράκης μετά από σειρά εργασιών.
Αυτοί, σύμφωνα με τον ίδιο, μπορεί να είναι είτε ψυχολογικοί, είτε φυσιολογικοί, ή βιοχημικοί. Η συστηματική φυσική δραστηριότητα, προστίθεται από τον ίδιο, μπορεί να αυξήσει την αυτοπεποίθηση του ατόμου ότι μπορεί να κόψει το κάπνισμα, να αντιμετωπίσει δυναμικά τα συμπτώματα στέρησης, που προκαλεί η εξάρτηση από την νικοτίνη, και που συνοδεύουν συνήθως το άτομο, όπως είναι το στρες, η κατάθλιψη, η οξυθυμία, οι ανησυχίες, η κακή συγκέντρωση.
Βοήθεια
Η άσκηση επίσης, βοηθάει μέσω την αύξηση κατανάλωσης των θερμίδων στην μεταβολική ισορροπία και την προστασία του ατόμου από την αύξηση του βάρους του σώματος. Οι σχετικές έρευνες, διευκρινίζει ακόμα ο κ. Θεοδωράκης, δείχνουν ότι τα άτομα αντιλαμβάνονται την άσκηση ως ένα τρόπο να ρυθμίσουν αισθήματα στρες και έντασης, και να βελτιώσουν τη ζωή τους και να ακολουθήσουν έναν υγιεινό τρόπο ζωής, και επίσης αντιλαμβάνονται την φυσική δραστηριότητα ή τα οργανωμένα προγράμματα άσκησης ως μια βασική στρατηγική παρέμβασης στην προσπάθεια διακοπής του καπνίσματος. Είναι ενδιαφέρον ότι παρά τα πιθανά οφέλη της άσκησης που θα βοηθήσουν τους καπνιστές να διακόψουν το κάπνισμα, ή τους αλκοολικούς να περιορίσουν ή να διακόψουν το αλκοόλ, υπάρχουν πάντοτε αρκετά εμπόδια, σύμφωνα με τον ίδιο, και κυρίως έλλειψη συστηματικής ερευνητικής τεκμηρίωσης πάνω στο θέμα αυτό.
Για παράδειγμα δεν έχει εξετασθεί το θέμα της κατάλληλης μορφής της άσκησης ή το θέμα της έντασης της άσκησης ή το επίπεδο της φυσικής κατάστασης του καπνιστή, που θα μπορούσε να βοηθήσει καλύτερα τα άτομα, ή κατά πόσο η άσκηση θα μπορούσε να λειτουργήσει ως μηχανισμός απόσπασης της προσοχής, ή ο συνδυασμός με άλλες τεχνικές ψυχολογικής υποστήριξης. Σύμφωνα με πρόσφατη ανασκόπηση εργασιών, η άσκηση έχει θετική επίδραση στη μείωση της επιθυμίας για κάπνισμα.
Ωστόσο, η κατάλληλη μορφή άσκησης, η ένταση και οι μηχανισμοί δεν είναι ξεκάθαρη. Επιπλέον, τονίζει ο κ. Θεοδωράκης, δεν υπάρχουν επαρκή ερευνητικά δεδομένα διεπιστημονικής προσέγγισης, όπως είναι η επίδραση διαφορετικών μορφών άσκησης και ψυχολογικούς και βιοχημικούς δείκτες όπως η ενδοφρίνη και οι κατεχολαμίνες σε καπνιστές και αλκοολικούς.
Για τις σχέσεις, τέλος της άσκησης με την κατανάλωση αλκοόλ, ερευνητές καταλήγουν ότι δεν αξιοποιείται ακόμα ο ρόλος της άσκησης στην υποστήριξη των αλκοολικών, ενώ υπάρχουν πολλές ενδείξεις για τις ευεργετικές της επιδράσεις.
Η άσκηση, μάλλον, δεν οδηγεί τον αλκοολικό στο να μειώσει το αλκοόλ, αλλά επηρεάζει ευεργετικά τη ψυχική του διάθεση, τη φυσική του κατάσταση, την αίσθηση της ικανότητας και την αίσθηση ότι το σώμα του μπορεί να λειτουργήσει καλύτερα, καταλήγει ο ίδιος.
