Υπάρχει ένα κατακυρωμένο αξίωμα που μας συνοδεύει στη ζωή μας και εγγράφεται στα προσωπικά μας δεδομένα, το οποίο αναφέρεται στο σεβασμό και στη βαθιά μας πίστη και αφοσίωση που πρέπει να δείχνουμε στους θεσμούς της πολιτείας και ιδία προς την δικαιοσύνη. Η υποχρέωσή μας αυτή συμβάλλει στην εδραίωση της δημοκρατίας στον τόπο και στην ομαλή πορεία του. Με δεδομένο αυτό το ετυμολογικό, του σεβασμού και της πίστης μας προς τη δικαιοσύνη θα ήταν βεβήλωση να στραφεί κάποιος εναντίον της με απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς και με εκφράσεις που υποβαθμίζουν το κύρος και την αποστολή της μέσα στην κοινωνία, επειδή δεν συμφωνεί και δεν εγκρίνει τις αποφάσεις που είναι το καταστάλαγμα μεγάλης πνευματικής νομικής αναζήτησης, σοβαρής μελέτης και πολύχρονης πείρας και όχι το αποτέλεσμα κάποιας αμέλειας ή αγνωσίας του νόμου.
Η δικαιοσύνη. Το καταφύγιο προσφυγής και προστασίας των αδυνάμων, δεν είναι τυφλή, ούτε έχει κλειστά τα αυτιά της, όπως την χαρακτήρισε ο αναπληρωτής υπουργός δικαιοσύνης. Είναι ανοιχτή, προσιτή και δίκαιη σε όλους που προσφεύγουν ενώπιόν της και έχουν υποθέσεις, τις οποίες μελετά με την ευσυνειδησία που τη διακρίνει, τις επεξεργάζεται, αξιοποιεί το αποδεικτικό υλικό και τις γνώσεις της και κατόπιν αποφασίζει. Κατόπιν τούτων ήταν σκληρή, άστοχη, άδικη και υπονομευτική η παραπάνω τοποθέτηση του κ. Παπαγγελόπουλου απέναντι των συναδέλφων του δικαστών, εκτός αν κρίνει εξ ιδίων τα αλλότρια.
Είναι αλήθεια ότι η δικαιοσύνη στην πορεία της λειτουργίας της, έκανε λάθη. Λάθη όμως κάνουμε όλοι μας στη ζωή. Αλάθητος είναι μόνο ο θεός. Αυτό όμως δεν σημαίνει, ότι όλοι εμείς μπορούμε να ξεσπούμε εναντίον της, να την πυροβολούμε, να την βομβαρδίζουμε, να την λοιδορούμε, με γλώσσα πέραν του μέτρου της ευπρέπειας, με ασαφείς εγκλήσεις και αφορισμούς κείμενους στο χώρο της απρέπειας και του υβρολογίου, που εκφυλίζουν και αλλοτριώνουν τη σύγχρονη κοινωνία, αλλά οφείλουμε να σεβόμαστε τις αποφάσεις των δικαστηρίων, ακόμα και αν δεν συμφωνούμε με το περιεχόμενό τους. Διατηρούμε όμως το δικαίωμα να τις κρίνουμε και να εκφράσουμε την αντίθεσή μας, όταν επιστημονικά είναι λαθεμένες.
Το πολιτικό κατεστημένο πάντα ήθελε τη δικαιοσύνη θεραπαινίδα των στόχων, ιδεών, απόψεων , επιδιώξεων και σκοπών του. Την ήθελε υποχείριο όργανο των δικών του βλέψεων , συμφερόντων και οραματισμών του. Γι΄αυτό και πολλές φορές συγκρούσθηκε μαζί της, επειδή η τελευταία δεν υπέκυπτε, αρνιόταν να συνταυτιστεί μαζί του και να υιοθετήσει τις παράλογες και έκνομες απαιτήσεις του, που καταργούσαν το κράτος δικαίου και πλήγωναν βαθιά την ύπαρξη και την υπόστασή της.
Η ενορχηστρωμένη επίθεση που δέχεται η διακοσύνη κατά τις έσχατες αυτές ημέρες και καταπλημμυρίζει τον κοινωνικό μας χώρο, δεν είναι τυχαίο γεγονός, ούτε σύμπτωμα. Είναι σχεδιασμένη προσπάθεια μεταλλαγής της ατίμητης προσωπικότητάς της. Επικίνδυνη αμφισβήτηση της υπόστασής της, φθοράς και αλλοτρίωσης του προσώπου της, της αυθεντικότητάς της, με σκοπό τον εκφοβισμό, την υποταγή και την υποδούλωσή της στα κελεύσματα εκείνων που θέλουν να έχουν την επικυριαρχία τους, σ΄όλους τους άλλους που με το ήθος, το έργο και τον αγώνα τους βρίσκονται σε σταθερή δυναμική αδιάκοπη κοινωνία με την αλήθεια και την καθαρότητα. Αυτό που παρατηρούμε τον τελευταίο καιρό σε βάρος της δικαιοσύνης με πρωταγωνιστή το γνωστό «υβριστή» και πρωτοπαλίκαρο της κυβέρνησης, αναπληρωτή υπουργό υγείας, είναι πρωτόγνωρο και πρωτάκουστο. Γλώσσα απρεπής, ανάρμοστη, πεζοδρομιακή, που εκτοξεύει φαρμακερά βέλη εναντίον της και ταπεινώνει ένα θεσμό που έχει εκτός των άλλων ,ως μοναδική αποστολή και διατεταγμένη ευθύνη να χειραγωγεί την ανθρώπινη προσωπικότητα στο δρόμο της νομιμότητας και του καθήκοντος μέσα στην κοινωνία μας. Ο κ. Πολάκης είναι μία ανοικτή πυορροούσα κυβερνητική πληγή που ψέγει ασταμάτητα τους πάντες και τα πάντα χωρίς κανένα φραγμό και έλεος, διαφθείροντας έτσι, ολοένα και περισσότερο την εικόνα της κυβέρνησης. Μπροστά σ΄αυτό το δείγμα του τσαλακωμού και του ευτελισμού της δικαιοσύνης από μέρους του, ο ελληνικός λαός θλίβεται πραγματικά. Βασανίζεται για το τι πρέπει να καταθέσει. Την περιφροσύνη του ή το βαθύ πόνο, τον καγχασμό ή το θρήνο απέναντί του; Θεωρώ ότι η διένεξη «χόντρυνε» πολύ και ξέφυγε πέρα από τα επιτρεπτά όρια της ορθής λειτουργίας της δημοκρατίας στη χώρα μας. Και αν συνεχισθεί έτσι, φοβούμαι ότι οι συνέπειες για τη χώρα θα είναι απρόβλεπτες, οδυνηρές, ολόθριες. ΄Όταν η δικαιοσύνη που είναι η λαλιά της κοινωνίας βάλλεται κατά τρόπο σκληρό και βάναυσο από το σύστημα, τότε κινδυνεύει η δημοκρατία.. Η ελευθερία. Κινδυνεύουμε εμείς οι ίδιοι.
.. Από την πλευρά της η δικαιοσύνη, δεν έπρεπε να εμπλακεί στη διένεξη αυτή, αφήνοντας κατά μέρος τις πικρίες και τις άδικες επιθέσεις που δεχόταν. Ο λαός ουδέποτε πίστεψε ούτε υιοθέτησε τις καταγγελίες αυτές. Ούτε μπόρεσε να κατανοήσει τη σκοπιμότητα και την ορθότητα των ενεργειών αυτών, εκείνων που τις σοφίστηκαν και τις ενεργοποίησαν.Έμεινε στο πλευρό της δικαιοσύνης και καυτηρίασε αυτές τις άδικες επιθέσεις εναντίον της...Έπρεπε στη δικαιοσύνη να επικρατήσει περισσότερη σύνεση, σωφροσύνη και ψυχραιμία. Να μη παρασυρθεί σε διάλογο και αντιδικία με την κυβέρνηση. Η αντιπαλότητα δεν επιλύει τα προβλήματα, αλλά διχάζει και αντιπαρατάσσει τους ανθρώπους μεταξύ τους. Δυσχεραίνει τη σύμπτυξη και τη γόνιμη λειτουργία της εκτελεστικής και δικαστικής εξουσίας. Η δικαιοσύνη από το δικό της μετερίζι υψώνει το λάβαρο της προοδευτικότητας και της υπευθυνότητας και ποτέ δεν κατέρχεται στο επίπεδο να αποκαλεί ένα υπουργό αγράμματο, έστω και αν η αγανάκτησή της και η πρόκληση της, από τον ίδιο, θα της το επέτρεπε. Η δικαιοσύνη στέκεται πάντα ψηλά. Κοιτάζει μπροστά. Δεν παρασύρεται, ούτε αναμειγνύεται στις πολιτικές αντιδικίες και αναμετρήσεις των εραστών της εξουσίας.
Αυτοί που την έβαλαν στο απόσπασμα και την λοιδορούν και την πυροβολούν κατά βούληση, κάποια στιγμή θα το μετανιώσουν πικρά Όσοι προσπαθούν να την υποτάξουν στους κόλπους τους και να την χρησιμοποιήσουν ως μοχλό και όργανο πίεσης επικράτησης των άνομων επιδιώξεών τους, πρέπει να γνωρίζουν ότι είναι δημιουργοί ανωμαλίας και αναστάτωσης του τόπου. Όσοι νοιώθουν πως νομιμοποιούνται να εκφράσουν τη συμπάθεια τους και την αγάπη τους ας το πράξουν τώρα που έχει ανάγκη. Η αυλαία της αντιπαράθεσης και της τριβής μεταξύ κυβέρνησης και δικαιοσύνης πρέπει να πέσει. Να σταματήσει εδώ. Αυτός ο αλληλοσπαραγμός είναι καιρός να περάσει στην ανακωχή. ¨Ότι συνέβη, ας ξεχαστεί. Τώρα χρειάζεται ενότητα και ομοψυχία. Ας το καταλάβουν και οι δύο πλευρές και ας φροντίσουν να λειτουργούν μέσα στα όρια που το σύνταγμα θέτει για την καθεμιά.
* Από τον Αθανάσιο Φώτο
Ο Αθανάσιος Φώτος είναι επί τιμή δικηγόρος
