Από τον Μιλτιάδη Δεληχά
«Δημοκρατία είναι το πολίτευμα που εξασφαλίζει
ότι δεν θα μας κυβερνήσει κανείς ηγέτης καλύτερος από τον λαό»
Βολταίρος
Στη νεοελληνική πραγματικότητα, τα οθωμανικά κατάλοιπα σε νοοτροπίες και πρακτικές, αποτέλεσαν τροχοπέδη στην ανάπτυξη, τον εκσυγχρονισμό και τη δημιουργία ενός κράτους ευρωπαϊκού. Η ομηρία που ακόμα υφίσταται η οικονομία από τις συντεχνίες των κρατικοδίαιτων που ενίσχυσαν τον… εαυτό τους με προνόμια, επιδοτήσεις και επιδόματα, συνεισέφεραν σημαντικά στην διαμόρφωση μιας τριτοκοσμικής κατάστασης. Οι συντεχνίες, μετατράπηκαν σε μηχανισμούς που λειτουργούν ως τσιφλικάτα, με μια ιδιότυπη ιδιοκτησιακή αντίληψη που καλλιεργήθηκε από προκλητικά προνόμια και θωρακίστηκε από έναν λαϊκίστικο συνδικαλισμό. Ακραίο παράδειγμα η… επανιδρυθείσα ΕΡΤ που διέθετε προσωπικό εξαπλάσιο του BBC.
Οι κρατικοδίαιτες συντεχνίες, εξελίχθηκαν σταδιακά σε μικρούς δυνάστες που θεωρούν από φυσιολογικό έως αυτονόητο, να απαιτούν ακόμα κι από το πτωχευθέν κράτος, έχοντας διαμορφώσει την πεποίθηση ότι πάντα κάποιος τους χρωστάει κάτι. Έτσι, κινήθηκαν σ’ ένα φάσμα συμπεριφορών που εκτείνεται από τους «τεμενάδες» των επιδομάτων και τα «τερτίπια» των επιδοτήσεων μέχρι τους «τσαμπουκάδες» και τα «νταβατζιλίκια» των συνδικαλιστών τους. Ο λαός μιμούμενος ανάλογες συμπεριφορές, έμαθε να εξαργυρώνει την ψήφο του έναντι χαμηλών και βραχυπρόθεσμων προσδοκιών…
Οι πολιτικοί, παραδοσιακά καλομεταχειρίστηκαν τους εκάστοτε προνομιούχους, αναπαράγοντας την αλληλο-εξάρτηση του κράτους με τον κομματισμό. Έτσι, δημιούργησαν κακομαθημένες επαγγελματικές ομάδες, οι οποίες γνωρίζουν πως το φτωχό κράτος, θα βρίσκει πάντοτε τον τρόπο να τους προσφέρει επιπρόσθετα κονδύλια και πρόωρες συντάξεις, έστω και με δανεικά. Παράλληλα, η νοοτροπία των επιδοτήσεων, παρέσυρε ένα μεγάλο κομμάτι του παραγωγικού ιστού και του ιδιωτικού τομέα της χώρας σε λάθος δρόμους, προβάλλοντας το πρότυπο του δίχως κόπο οφέλους. Ο φαύλος κύκλος ενός πελατειακού συστήματος, αναπαρήγαγε τη στασιμότητα, την εσωστρέφεια, την παρεμβατικότητα, το πρόχειρο και το περίπου.
Οι διαχειριστές της εξουσίας, κατάφεραν να διοικούν με τον ίδιο τρόπο ακόμα τα χρόνια της κρίσης, κοροϊδεύοντας ταυτόχρονα λαό και τρόϊκα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η μη εφαρμογή του χιλιοεξαγγελθέντος ενιαίου μισθολογίου στο Δημόσιο, η οποία επιτεύχθηκε με την επινόηση της νεοελληνικής πατέντας της «προσωπικής διαφοράς», με απώτερο σκοπό να διαφυλαχθούν και πάλι τα εισοδήματα των κρατικοδίαιτων συντεχνιών…
Το πρόβλημα όμως δεν λύνεται κρύβοντας τα σκουπίδια κάτω από το χαλί. Η ίδια η Δημοκρατία που τους εξασφάλισε ένα λόγο ελεύθερο έως αιρετικό στο γυαλί και στη Βουλή, τους εκδικείται με την πραγματικότητα της φούσκας που δημιούργησαν. Αυτό είναι σύμφωνα με τον Βολταίρο, το τίμημα της Δημοκρατίας που νομοτελειακά φέρνει τους πολίτες ενώπιον των ευθυνών τους για τους ομοίους πολιτικούς που εκλέγουν Γιατί η «ιερή αγελάδα» που κλωνοποίησαν με οθωμανο-σοβιετικά πρότυπα, έπαψε πλέον να παράγει γάλα αφού οι «κουτόφραγκοι» δανειστές και εταίροι μας, αρνούνται να της παρέχουν στο εξής δωρεάν τροφή. Η «ιερή αγελάδα» των κρατικοδίαιτων, μπορεί να ζήσει - όπως λένε - με «αξιοπρέπεια», τρεφόμενη μόνον από τα εγχώρια λιβάδια. Η τροφή ωστόσο θα είναι λιγοστή κι αλίμονο σε όσους είχαν μάθει μόνο να την αρμέγουν…
* Ο Δρ. Μιλτιάδης Γ. Δεληχάς είναι στέλεχος της πολιτικής κίνησης «Ευρώπη-Οικολογία» που συνεργάζεται με «Το Ποτάμι»
