Από τη Μαρίνα Αποστολοπούλου
..Γι΄ αυτό « μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μη λες»!
‘Η αν δεν μας κάνει τόσο η λαϊκή σοφία μπορούμε να το πάμε και στους αρχαίους ημών, οπότε ο Χίλων ο Λακεδαιμόνιος είχε πει «γλώτταν μη προτρεχέτω της διανοίας». Να μην προτρέχει η γλώσσα της σκέψης.
Βέβαια ειδικά οι πολιτικοί και μεγάλα λόγια συνηθίζουν να λένε και να μιλούν πριν σκεφτούν επίσης (δεν θέλουμε να υποψιαστούμε καν ότι δεν μπορούν… να σκεφτούν διότι τότε πραγματικά την έχουμε όλοι πολύ άσχημα και ακόμη πιο άσχημα εμείς που τους πιστεύουμε και τους ψηφίζουμε). Και όχι μόνον λένε μεγάλες κουβέντες αλλά και όταν εκ των πραγμάτων αποδεικνύεται ότι αυτές οι μεγάλες κουβέντες ήταν άνευ αντικρίσματος αντί να πουν τουλάχιστον ένα… « σε πάτσα, sorry» προσπαθούν να μπαλώσουν τα λάθη τους με νέες μεγάλες κουβέντες.
Τώρα γιατί αυτό το παιχνίδι συνεχίζεται στο διηνεκές και επαναλαμβάνεται σε διαφορετικές εκδοχές, παρότι ξέουμε όλοι τους κανόνες τους, είναι πραγματικά απορίας άξιον! Το σίγουρο είναι ότι ουδόλως έχει να κάνει με την πολιτική αλλά με την ψυχολογία των μαζών.
Κάπως έτσι από το «σκίσιμο» του Μνημονίου, έπεσε στο τραπέζι η 9μηνη παράτασή του.
Αντί να τελειώνει επιτέλους αυτή η οδυνηρή κατάσταση (πώς να τελειώσει βεβαίως εδώ που τα λέμε με τις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί), πάμε για παράταση. Και τι παράταση είναι αυτή που ζητάει η Κυβέρνηση που εξελέγη για να καταργήσει τα μνημόνια; Εννέα ολόκληρη μήνες. Αυτό πια δεν είναι παράταση είναι κανονική εγκυμοσύνη! Και το ερώτημα είναι στο τέλος τι θα είναι αυτό που θα γεννηθεί; Μήπως έχουμε καμία τερατογένεση; Και στον δρόμο πώς θα εξελιχθεί η εγκυμοσύνη; Θα είναι νορμάλ ή θα έχουμε τίποτε μυστηριώδεις επιπλοκές που μπορεί να οδηγήσουν σε πρόωρο τοκετό ή ακόμη και σε αποβολή; Κι αν η εγκυμοσύνη είναι δύσκολη και πρέπει η εγκυμονούσα να παραμείνει κλινήρης και ακούνητη επί 9μηνο; Κι αν οι «γιατροί» διαφωνούν μεταξύ τους για τις συνθήκες υπό τις οποίες θα πρέπει να εξελιχθεί η εγκυμοσύνη; Κι αν πρέπει να γίνει καισαρική; Και αν δεν «πιάνει» ο ανώδυνος;
Μη νομίζετε, μιλάμε για πληθώρα υπαρξιακών και επιστημονικών ερωτημάτων. Δεν είναι ένα και δυο.
Και έτσι από το για «πρώτη φορά αριστερά» θα πάμε στο «πρώτη φορά αριστερό μνημόνιο».
Ε κι έτσι άμα το δει κανείς είναι μία αλλαγή. Όχι η επιθυμητή και η υποσχόμενη αλλά είναι μία αλλαγή για να δούμε και αυτή την οπτική γωνία, την αριστερή, τη μνημονιακή πολιτική. Κατά πάσα πιθανότητα και όπως όλα δείχνουν, εν τέλει θα καταλήξουμε ότι το μνημόνιο δεν έχει οπτικές γωνιές. Έχει μόνον διαρκείς αγωνίες και περικοπές. Δεν έχει χρώμα, πώς να πούμε! Είναι… υπερκομματικό!
Μετά από τόση «εθνική αξιοπρέπεια» καταλήγουμε εκεί που ήμασταν πριν και χειρότερα και θα φθάσουμε να πούμε και «ευχαριστώ» γι’ αυτό. Και θα είμαστε και ευχαριστημένοι και ανακουφισμένοι γιατί μένουμε εντός των τοιχών της ευρωζώνης και δεν μας ξωπέταξαν. Τώρα κατά πόσον είναι καλύτερο αυτό από το να βρισκόμασταν «εκτός» δεν είναι σίγουρο ότι μπορεί να το πει κανείς με ασφάλεια. Αλλά ακριβώς αυτό το αίσθημα «ασφάλειας» αυτό το αίσθημα του «ανήκειν» -πώς λέγαμε παλιά «ανήκομεν εις την Δύσιν»- είναι αυτό που υπαγορεύει και τη συγκεκριμένη επιλογή, παρά το κόστος.
…Τώρα γιατί οι Κύπριοι έσφιξαν το ζωνάρι για δυόμισι χρόνια και κατάφεραν να τελειώσουν σχεδόν με αυτή την ιστορία και εμείς φάγαμε την 5ετία και βάλε και το ξαναπιάνουμε πάλι από την αρχή και αυτό, είναι ένα ακόμη θέμα απορίας άξιον.
Αν η «περήφανη διαπραγμάτευση» εν τέλει οδηγεί σε μία «περήφανη παράταση του μνημονίου» τότε πραγματικά ας μην σκεφθούμε καν τι θα γινόταν αν δεν ήμασταν… περήφανοι!
Όχι μόνον νέα μέτρα αλλά και αξιολογήσεις από την αρχή. Όπως παλιά. Σε αυτά που γνωρίζουμε τόσο καλά. Μόνο που θα λέμε την «τρόικα»-«θεσμοί» και ως φαίνεται τελικά εκεί θα μείνουμε. Στις «αναβαπτίσεις» των όρων. Κατά τα άλλα, ίδια και χειρότερα.
Θα περάσει; Δεν θα περάσει;… Μία τέτοια «συμφωνία» όχι από την ελληνική Βουλή (κατά πάσα πιθανότητα θα περάσει δεδομένης της στάσης της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού) αλλά από την κυβερνητική κοινοβουλευτική ομάδα; Αυτό είναι ένα ερώτημα. Κρίσιμο ερώτημα. Γιατί από την απάντηση σε αυτό θα εξαρτηθούν και οι εσωτερικές εξελίξεις.
Πάντως το πιθανότερο είναι ότι οι πρόωρες εκλογές δεν θα αποφευχθούν ακόμη και αν περάσει η συμφωνία από τη Βουλή.
Και παρότι ο Α. Τσίπρας προς το παρόν διαμηνύει το αντίθετο δεν αποκλείεται εν τέλει ο ίδιος να τις επιδιώξει, προκειμένου, αν μη τι άλλο να καθαρίσει το εσωκομματικό του τοπίο και να ξέρει με ποιους θα παίζει μπάλα με ασφάλεια το επόμενο χρονικό διάστημα που όλα αυτά που θα συμφωνηθούν θα πρέπει και να εφαρμοστούν.
«Πραγματικότητα δεν σε έχω πια ανάγκη»
Σύνθημα σε τοίχο από τα χέρια κάποιου που ήθελε προφανώς απεγνωσμένα να της ξεφύγει και δεν την… άντεχε.
Η επέκταση του… συνθήματος για όσα σήμερα βιώνει η ελληνική κυβέρνηση και κατ’ επέκταση η χώρα είναι «πραγματικότητα δεν μπορώ να σου ξεφύγω». Τώρα πια αυτό έχει γίνει κατανοητό με τον πλέον καταλυτικό τρόπο. Οπότε τι μένει; Αυτό που λένε οι Άγγλοι: «if you can’t avoid it enjoy it»! «Αν δεν μπορείς να το αποφύγεις απόλαυσέ το»!
