Δεν είναι μόνο ο εγκληματίας που γυρίζει στον τόπο του εγκλήματος και κάποτε τον προδίδει.
Είναι και η φαντασία μας που συχνά μας φέρνει πίσω στα παλιά, τα περασμένα χρόνια, που ήταν καθάριο το μυαλό και στα μαλλιά του κεφαλιού δεν είχαν πέσει χιόνια.
Τότε που οι τρεις ηγέτες της Νίκης του Β' Παγκοσμίου Πολέμου μοίρασαν την Ευρώπη σε σφαίρες επιρροής (τσιφλίκια) και που εμείς, απασχολημένοι με τις ενδοοικογενειακές μας έριδες δεν δώσαμε, ιδιαίτερη προσοχή ποιον έχουμε αφέντη και "βγάλαμε γλώσσα στον Τσόρτσιλ όπου με μια προβοκάτσια στις 3-12-'44 πέσαμε στην παγίδα του και ήλθαμε αντιμέτωποι με τα αγγλικά τανκς του Σκόμπυ.
(Δεκεμβριανά τα είπαν) και κράτησαν μέχρι τη συμφωνία της Βάρκιζας (Φλεβάρη 1945) και που παραβιάστηκε αμέσως και από τις δύο μεριές.
Ετσι άλλοι για Γράμμο τράβηξαν και άλλοι για την Αθήνα και τις μεγάλες πόλεις. Στις 31-3-'46 (ημέρα Εθνικών εκλογών) οι αντάρτες χτύπησαν το Λιτόχωρο.
Ο εμφύλιος πόλεμος είχε αρχίσει καθώς είχε σχεδιαστεί... (Συμμοριτοπόλεμο τον είπαν οι νικητές).
Τότε η Φρειδερίκη, γνήσια ναζίστρια, γνώριζε πως στις τελευταίες μάχες στο Βερολίνο επιστρατεύτηκαν 15χρονα Γερμανόπουλα για την άμυνα της πόλης.
Η εμπειρία αυτή την ώθησε να "μαντρώσει" σε παιδοπόλεις όσα παιδιά είχαν ξεμείνει στην ύπαιθρο, για να μην αποτελέσουν εφεδρείες του Δ.Σ. (Βασιλική Πρόνοια την είπαν).
Παράλληλα, ο Δ.Σ. περιμάζεψε από την Επικράτειά του όλα τα παιδιά και τα προώθησε σε χώρες του παραπετάσματος για να "σπουδάσουν μαρξισμό!" (παιδομάζωμα το είπαν οι νικητές).
Στο μεταξύ η "θερμή Ιερά Συμμαχία" εξελίχθηκε, σε ψυχρό (τι ψυχρό, παγωμένο) πόλεμο.
Αυτή η μεταβολή έδωσε τη νίκη στον εθνικό Στρατό σε σύντομο, ευτυχώς χρονικό διάστημα.
Με τα "λυκοφαγώματα" από το Δόγμα Τρούμαν, Σχέδιο Μάρσαλ, ΝΑΤΟ, κ.ά. (το ψαχνό φαγώθηκε με τον ίδιο τρόπο που φαγώνονται όλα τα δάνεια και οικονομικές βοήθειες από το 1822 καταφέραμε να βρούμε τον δρόμο (τον Ευρωπαϊκό) για την ανάκαμψη και τη σταθεροποίηση. Μα κυρίως να καταλαγιάσουμε τα μίση και τα πάθη, έτσι που η συμφιλίωση μέρα με τη μέρα να κερδίζει πόντους.
Μόνο η θεία Βασίλω δεν ξέχασε το εμφύλιο μίσος! Κάποια μέρα στην πλατεία του χωριού σταμάτησε ένα στρατιωτικό τζιπ. Το χωριό ήταν έρημο, όλοι ήσαν στα χωράφια. Μόνο η θεία Βασίλω που φούρνιζε το ψωμί τους καλοδέχτηκε.
Την ρώτησαν αν στο χωριό υπάρχουν τουαλέτες του Δήμου.
Και η απάντηση:
"Δεν υπάρχουν γιε 'μ ούτε τ' Δήμου, ούτε τ' Μήτσου, ούτε κανενός άλλου.
Τα πήραν ούλα οι αναθεματισμένοι Αντάρτες!".
Σπύρος Χαλικιάς
