Ένα μονάχα τήρησα απαρέγκλιτα. Να σκέφτομαι ελεύθερα κι ελεύθερα να λέγω» έγραψε ο Κ.Γ. Ταβουλτσίδης, «Η Σφίγξ».

Αντιθέτως το καταστάλαγμα της σοφίας και της προίκας που μας κληροδότησαν εξαιρετικοί Έλληνες και ξένοι νόες, εμένα με συγκινεί και όπως επισημαίνει, για το «Έφοδος στον Ουρανό» ο Θαν. Λάλας στοχαστές που τόλμησαν να διερευνήσουν τα απάτητα της ύπαρξης, το σκοτάδι που υπάρχει μέσα μας και μας καθορίζει, πέρα απ’ το απέραντο γαλάζιο της άγνοιας. Υπάρχει ένα επιμύθιο του Οδυσσέα Ελύτη που λέει: «θεέ μου τι μπλε ξοδεύεις για να μη σε βλέπουμε»…

«Να σκέφτομαι ελεύθερα κι ελεύθερα να λέγω» κι όχι μόνον να επιλέγω και να πράττω, γιατί στα λόγια και στις διαπιστώσεις όλοι είμαστε ωραίοι. Τελευταία τα συλλαλητήρια τράβηξαν το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης και μάλιστα των Αθηνών ταυτίσθηκε με ανοιχτή λαϊκή εθνοσυνέλευση στο ψήφισμά του και υποδηλώνει, όπως πληροφορούμαι… κι άλλες κινητοποιήσεις.

Έζησα μέσα στο πλήθος πρωτόγνωρες καταστάσεις κι αντιδράσεις που ούτε πρόβλεψε ούτε θέλει όπως όλα τα καθεστώτα να καταλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ μες την ανημπόρια και τα «ιδεοληπτικά» του νεφελώματα.

Δέστε μαργαριτάρια : Έπειτα από συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας του ΠΡΑΤΤΩ, επισημαίνεται: Η συμμετοχή του Λαού στα συλλαλητήρια για τη Μακεδονία είναι δημοκρατικό δικαίωμα έκφρασης και η συντριπτική πλειοψηφία όσων συμμετέχουν δεν συμμερίζεται τον κίβδηλο πατριωτισμό πατριδοκάπηλων υπερπατριωτών. Ο κάθε πολίτης με πατριωτική συνείδηση και σεβασμό στη Δημοκρατία και τους Θεσμούς της, μπορεί να αποτρέψει κάθε ακραία φωνή…

Αυτά και άλλα υπογράφει ο Κοτζιάς ως πρόεδρος της συνιστώσας του ΣΥΡΙΖΑ, «Πράττω» και την επομένη έρχεται ως ΥΠ.ΕΞ. να πει τα γκαιμπελίστικα, ότι όσοι έμειναν στο σπίτι είναι περισσότεροι απ’ τους 120.000…. Τόση αφροσύνη από ένα υποτίθεται ευπατρίδη;

«Η πολτοποίηση της Ιστορίας και η ισοπέδωση των εθνικών δικαίων, όσο κι αν βολεύει την παγκοσμιοποίηση, δεν είναι πατριωτικά ανεκτές διαδικασίες, όποιος κι αν τις επικαλείται…» θα σημειώσει ο Γιάννης Πανούσης σ’άρθρο του που μου έστειλε προχθές.

«Ο συλλογικός εγωισμός για το ηρωικό παρελθόν δεν πρέπει να εξαντλείται σε συγκυριακές εκρήξεις [ρομαντικού ή αντιδραστικού χαρακτήρα] αλλά να εντάσσεται σε μία διαρκή ειρηνική στρατηγική της χώρας και σε μία ανθρωπιστική Παιδεία, που ενώνει τους λαούς και δυναμώνει τη διεθνή συνεννόηση, με την Ελλάδα όρθια και περήφανη για το χθες και για το σήμερα.

Η πολιτιστική ιδιαιτερότητα κάθε λαού, οι παραδόσεις και οι παραδοχές του συγκροτούν ένα φιλικό εθνισμό και δεν ταυτίζονται με τον επιθετικό εθνικισμό, ο οποίος όχι μόνον θέλει να καταβροχθίσει καθετί ‘’ξένο’’ αλλά δεν αποκλείει και την περίπτωση να θυσιαστούν οι ελευθερίες και τα δικαιώματα και των γηγενών.

Η Αριστερά οφείλει ν’ αρνηθεί / ν’ απορρίψει τις ελαστικές συνειδήσεις, τις ελιτίστικες προσεγγίσεις, τις σεπαρατιστικές τάσεις, να εναντιωθεί στο νεο-φασισμό, τους ολοκληρωτισμούς, στο θρησκευτικό φανατισμό.

Χρειάζεται όμως προσοχή. Δεν πρέπει ν’ αφήσει [ή να προκαλέσει με λαθεμένους χειρισμούς] ν’ αφυπνισθούν οι υποδόριες απειλές και οι λανθάνοντες φόβοι που θα σήμαιναν το τέλος της νεοελληνικής νεωτερικότητας. Ο λαϊκισμός δεν είναι σαν ένα like στο facebook,που έχει στιγμιαίο αποτέλεσμα. Δρα υπογείως και διαβρώνει συνεχώς τα λαϊκά ανακλαστικά.

Όλοι οι έλληνες, όλων των χώρων, αντί ν’ αλληλοκατηγορούνται για προδοσία, πρέπει να διδαχθούν από τα ιστορικά μας λάθη και να διδάξουν στις νέες γενιές τη δύναμη της εθνικά υπεύθυνης Δημοκρατίας. Αυτό το χρέος πρέπει ν’ αναλάβει η Κυβερνώσα Αριστερά, χωρίς φόβο και δίχως πάθος.

ΥΓ. "Στο κάστρο της υπομονής στέκω ακοίμητος φρουρός. Το Γόρδιο δεσμό μου κόβοντας. Με τους συμβιβασμούς και τις φτηνές υποχωρήσεις" [Δ. Καραμβάλης, Τη Νύχτα] καταλήγει ο αγαπημένος μου πανεπιστημιακός δάσκαλος Γιάννης Πανούσης .

Φίλες και φίλοι οι πάντες κρίνονται, «Άρχοντες» και αρχόμενοι . Απ’ τους «αυτάρκεις» ακραίους της δεξιάς, τους ενδιάμεσους, μέχρι και τους αρνητές του έθνους, τους εθνομηδενιστές της αριστεράς. Απ’ το ’78 δήλωσα – κι εκδιώχθηκα από ένα σπίτι -ότι ο φασισμός έχει χρώματα, πολλά χρώματα. Τους ίδιους φόβους εξέφρασε κι ο Μίκης και ειδικά για τον αριστερόστροφο… Η πραγματικότητα είναι δίπλα μας, δεν ωφελεί να κλείνουμε τα μάτια ή να βγάζουμε τα μάτια μας μόνοι μας. Η άκρα δεξιά πουλά μούρη, τους βλέπεις και φυλάγεσαι, απ’ τους άλλους υφέρποντες φασισμούς πως θα προστατευτείς;

Είδα μια ανάρτηση, μόλις γύρισα απ το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης και …ήταν τούβλο στο κεφάλι: «…Θά χαμε μια μεγάλη Μακεδονία αλλά ας όψεται ο επίσκοπος Καστοριάς Γερμανός Καραβαγγέλης κι ο μισθοφόρος του κράτους Παύλος Μελάς. Εξελλήνισαν βίαια τους Μακεδόνες και να τ’ αποτελέσματα» .

Αυτό δεν είναι ιστορία, δεν μπορεί αυτόν που άφησε τα σαλόνια και χύνει το αίμα του χάριν υπόδουλων Ελλήνων να τον αποκαλείς μισθοφόρο …Έλεος.

«Ο λαός δεν είναι απαραίτητα σοφός, ψηφίζει κατά καιρούς ανάλογα και με τα συμφέροντά του …» μού λεγε ο Γ. Πανούσης στο ραδιόφωνο.

Πιστεύω ωστόσο ότι πέρα απ’ τα λάθη του λειτουργεί το ένστικτο της αυτοσυντήρησης.

Θα κλείσω μ’ ένα παράδειγμα από το τελευταίο βιβλίο του συντοπίτη μας συγγραφέα Θωμά Ψύρρα «Θα βοσκήσω το μαύρο» (Εκδόσεις Μεταίχμιο), που λέει απλά το τι συμβαίνει:

«Τι να πω;... Τι σκατά χώρα είν' ετούτη;... Μη και δεν φταίει η χώρα και φταίει το κεφάλι μας το στραβό, που γουστάρει παραμύθα; Τι σκατολαός είμαστε; Αλλά γιατί να αναρωτιέμαι;... Αφού τα έζησα. Παραμύθα θέλει ο κόσμος. Όχι ότι δεν την ψυλλιάζεται. Όλα κι όλα. Μια χαρά τη μυρίζεται, την καταλαβαίνει και την παρακαταλαβαίνει αλλά ωστόσο τη γουστάρει. Να 'χει μετά να λέει πως τον κοροϊδέψανε, να το παίζει θύμα και να 'χει κάποιον να βρίζει…»

Ο λαός ενδίδει και παραμυθιάζεται από παραμορφωτικούς χρωματιστούς καθρέφτες. Έχει προτερήματα κι ελαττώματα. Δεν μας φταίνε κι επιβουλεύονται πάντα οι ξένοι κι οι κακοί γείτονες τα συμφέροντά μας. Εμείς τά χουμε απεμπολήσει. Φωνάζουμε ότι ο λαός δεν βγαίνει στους δρόμους κι όταν το κάνει τους βαφτίζουμε εθνικιστές. Όχι ρε φάτσες δεν είναι έτσι.

Αντίο αμίγκος

Ο Πέτρος Ιωάννου ήταν καθηγητής, υποψ. βουλευτής με το Ε.Πα.Μ. τώρα δε ραδ. παραγωγός.