Η Κυπριακή Δημοκρατία ιδρύθηκε ύστερα από τις Συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου που έλαβαν χώρα, πρώτα στις 11 Φεβρουαρίου του 1959 στη Ζυρίχη και ύστερα στο Λονδίνο στις 19 του ίδιου μήνα. Με τις Συμφωνίες αυτές η Τουρκία επανερχόταν στην Κύπρο, παρά το γεγονός ότι με τις Συμφωνίες της Λωζάνης παραιτήθηκε επίσημα κάθε δικαιώματος επί της Μεγαλονήσου. Ήταν κι αυτό μια μεγάλη ήττα της Ελληνικής Εξωτερικής Πολιτικής και προσωπικά του Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Σημαντική για τον θρίαμβο της Τουρκίας από την μια και το βατερλό της ελληνικής πλευράς από την άλλη, με τη συμφωνία της Ζυρίχης, είναι και η δήλωση ενός Τούρκου διπλωμάτη, του Οζλέρ: «Δομήσαμε ένα τέτοιο καθεστώς στην Κύπρο, όπου δίχως τη δική μας συγκατάθεση δεν μπορεί να μετακινηθεί ούτε μια πέτρα. Πιο κυνικός ο ΦΑΤΙΝΡΟΥΣΤΟΥΖΟΡΛΟΥ (Υπ. Εξωτερικών της Τουρκίας) δήλωσε: «Αντί να αποδυθούμε σε έναν μακροχρόνιο αγώνα με την Ελλάδα, εξασφαλίσαμε την κυριαρχία και διαφέντεψη όλης της μεγαλονήσου από την τουρκική κοινότητα.
Οι Τούρκοι Κύπριοι, με τα υπερ-δικαιώματα που απέκτησαν με τη Ζυρίχη, παρέλυαν και εξευτέλιζαν καθημερινά το κράτος μέσω αποφάσεων και ενεργειών των υπουργών τους στην Κυβέρνηση Μακαρίου και των βουλευτών στην Κυπριακή Βουλή. Τα υπερ-προνόμια που δόθηκαν στην τουρκική μειονότητα της Κύπρου (όταν εξισώνεται το 82% των Ελλήνων Κυπρίων με το 18% των Τούρκων Κυπριών δεν μπορούμε να μιλάμε ούτε για δικαιοσύνη ούτε για δημοκρατία) και η αδιάκοπη προσπάθειά της να προβάλλει εμπόδια (με χρήση του δικαιώματος αρνησικυρίας που της παρείχε στο σύνταγμα) στην εύρυθμη λειτουργία του κράτους, σύντομα οδήγησαν σε κατά μέτωπο σύγκρουση.
Ήταν παραμονές Χριστουγέννων του 1963, όταν η Άγκυρα έβαζε σε εφαρμογή το σχέδιο διχοτόμησης της Κύπρου, ένα αγγλικής εμπνεύσεως σχέδιο δημιούργημα του τουρκικού παρακράτους και των Τούρκων Κυπρίων εξτρεμιστών της τρομοκρατικής οργάνωσης ΤΜΤ που αιματοκύλησε την Κύπρο. Είχε προηγηθεί εισήγηση του Μακαρίου για αναθεώρηση μερικών άρθρων του Συντάγματος ώστε αυτό να μην εμποδίζει την εύρυθμη λειτουργία του κράτους (δεν τροποποίησε το Σύνταγμα ο Μακάριος όπως ψευδώς λέγεται και γράφεται, προτάσσεις αναθεώρησης είναι που υπέβαλε).
Ανατρέχοντας πίσω στα γεγονότα εύκολα διαπιστώνεται με ποιο τρόπο η Άγκυρα προωθούσε και προωθεί το στρατηγικό στόχο της στην Κύπρο, για ολοκληρωτικό έλεγχο της Μεγαλονήσου. Στην αρχή πέτυχε την αναγνώριση ως τουρκικής μιας μουσουλμανικής μειονότητας με ελληνική καταγωγή (εξισλαμισθέντες/εξωμότες Έλληνες είναι οι Τούρκοι της Κύπρου μην ξεχνιόμαστε). Στη συνέχεια κατάφερε να τη θέσει υπό τον έλεγχο της αναβαθμίζοντας την τεχνητά σε κοινότητα και η ίδια να αναγνωρισθεί ως «προστάτιδά» της! Κατόπιν, το 1963, ύστερα από μια καλά σκηνοθετημένη τουρκοκυπριακή ανταρσία/πραξικόπημα, συγκέντρωσε τεχνητά, τη μειονότητα σε συγκεκριμένες εδαφικές περιοχές (θύλακες) και το 1974, σε μια εδαφική περιοχή. Σήμερα, πάντα με την στήριξη του Ηνωμένου Βασιλείου και την εκκωφαντική σιωπή/ανοχή της Παγκόσμιας Κοινότητας, απαιτεί την αναβάθμιση της κοινότητας αυτής σε χωριστό λαό με ένα δικό της κράτος που θα αποτελεί κομμάτι του τουρκικού έθνους! Με την ελληνική πλευρά να φαίνεται αδύναμη και ανίκανη να κάνει κάτι ουσιαστικό για τον τερματισμό της τουρκικής κατοχής.
Υστερόγραφο: Για αυτοδιάθεση - Ένωση της Κύπρου με την Μητέρα Ελλάδα, έγινε ο αγώνας της Ε.Ο.Κ.Α. 1955-59. Σε μια κολοβή ανεξαρτησία, καταλήξαμε!!! Παρ’ όλα αυτά σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, έχουμε υποχρέωση να στηρίξουμε με κάθε τρόπο το μοναδικό στήριγμα που μας απέμεινε! Την Κυπριακή Δημοκρατία και τα μάτια μας!
Από τον Δρ. Αυγουστίνο (Ντίνο) Αυγουστή

καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας,

av.avgoustiνοs@gmail.com