- Βασίλη φεύγω
- Φεύγεις, φεύγεις

Άφωνοι ακούγαμε ξανά και ξανά αυτές τις τέσσερις λέξεις. Αμέσως μετά τον δραματικό αυτόν διάλογο, στις οθόνες μια λάμψη, τα συντρίμμια, τα αποκαΐδια, η οσμή του θανάτου, η βαρβαρότητα του τοπίου, το πένθος.
Λίγες μέρες μετά, στις 9 Μαρτίου 2023, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, απευθυνόμενος στο Υπουργικό Συμβούλιο είπε επί λέξει: «Προσωπικά ακούγοντας τους διαλόγους, τους επίμαχους διαλόγους το βράδυ του δυστυχήματος, αισθάνθηκα αυτό που πιστεύω ότι αισθάνθηκαν όλες οι Ελληνίδες και όλοι οι Έλληνες: Οργή και ντροπή».
Έναν χρόνο μετά, εμβρόντητη η ελληνική κοινωνία μαθαίνει πως οι διάλογοι αυτοί δεν είναι οι πραγματικοί, αλλά είναι προϊόν μοντάζ. Είναι ένα ψέμα, μια μούφα.
Σκέφτομαι τους συγγενείς του άτυχου μηχανοδηγού, ο οποίος εξαϋλώθηκε στα Τέμπη. Προσκυνώ στην οδύνη τους!
Είμαι σίγουρος πως έναν χρόνο τώρα φώναζαν παντού:
- Αυτή η φωνή δεν είναι του δικού μας παιδιού.
Δεν γνωρίζω αν τους άκουγε κανείς.
Εκείνο που γνωρίζω, όχι μόνο εγώ, αλλά ολόκληρη η ελληνική κοινωνία, είναι πως οι ζωές των 57 συγγενών των νεκρών του εγκλήματος των Τεμπών άλλαξαν μέσα σε μια νύχτα.
Τώρα τρέχουν στα δικαστήρια, στον εφέτη-ανακριτή, στην Ελληνική Βουλή, στην Ευρωπαϊκή Βουλή, προσδοκώντας και αναζητώντας μια δικαίωση.
Τώρα είμαι βέβαιος πως η οργή τους μεγαλώνει.
Το μέγα ερώτημα εδώ είναι αμείλικτο και παραμένει αναπάντητο:
Ποιος μοντάρισε τα ηχητικά;
Ποιος νοσηρός ποντικός τρύπωσε στα καταγραφικά αρχεία του ΟΣΕ και αλλοίωσε τις συνομιλίες;
Ποιος την ώρα που η βαρβαρότητα του θανάτου φτερούγισε πάνω από τα Τέμπη, είχε τη σκοτεινή έμπνευση να αλλάξει τα ηχητικά ντοκουμέντα;
Δεν γνωρίζω αν θα πάρουμε κάποτε απάντηση. Αλλά τι σημασία έχει μια τέτοια αναγκαστική άγνοια;
Είναι απολύτως σίγουρο ότι το πένθος των γονιών και των συγγενών στο εξής θα τους ακολουθεί έως το τέλος του βίου τους.
Στο γνωστό αριστούργημα της δημοτικής μας ποίησης «Του νεκρού αδελφού» η μάνα που έχασε εννιά γιους σπαράζει στο κλάμα πάνω από το μνήμα του Κωσταντή και του ζητά να πάει στα ξένα και να φέρει πίσω τη μονάκριβη κόρη της, που είναι ξενοπαντρεμένη. Προφανώς για να έχει μια συντροφιά στην οδύνη της και μια παρηγοριά στην ψυχή της.
«Ανάθεμά σε Κωσταντή και μύρια ανάθεμά σε,
όπου μου την εξόριζες την Αρετή στα ξένα!
Το τάξιμο που μου ‘ταξες, πότε θα μου το κάμεις;
Τον ουρανό έβαλες κριτή και τους Αγίους μαρτύρους
αν τύχει πίκρα γη χαρά, να πας να μου τη φέρεις.
Από το μυρανάθεμα και τη βαριά κατάρα,
η γης αναταράχτηκε και ο Κωσταντής εβγήκε.
Κάνει το σύγνεφο άλογο και τα’ άστρο χαλινάρι,
και το φεγγάρι συντροφιά και πάει να της τη φέρει».Συμπέρασμα: Κανείς δεν θα γλιτώσει από το μυριανάθεμα και την κατάρα της Μάνας.