ώς να τα καταφέρει όμως με έναν κατώτατο μισθό που φτάνει ...αισίως τα 706 ευρώ καθαρά (830 μεικτά), για τα οποία με θράσος πανηγυρίζουν οι υπουργοί και τα παπαγαλάκια τους;
Επειδή όμως η ίδια η ζωή των εργαζομένων είναι αδιάψευστος μάρτυρας, έχουμε και λέμε:
Πρώτον, η νέα αυτή προσαρμογή του κατώτατου μισθού γίνεται ξανά με τον άθλιο μνημονιακό νόμο ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ (γνωστό και ως νόμο Βρούτση - Αχτσιόγλου), δηλαδή με κυβερνητική απόφαση και με κριτήριο τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών ομίλων. Επομένως οι εργαζόμενοι είναι χαμένοι από χέρι, αφού το εισόδημά τους έτσι κι αλλιώς λεηλατείται για να παραμένουν θωρακισμένα τα κέρδη των ομίλων.
Δεύτερον, η αύξηση κατά 50 ευρώ μεικτά, δηλαδή ούτε 40 ευρώ καθαρά (λίγο πάνω από 1 ευρώ τη μέρα), αφορά όσους αμείβονται με τα κατώτατα όρια (περίπου 550.000 μισθωτούς) και εξανεμίστηκε ήδη από την εκτίναξη του κόστους ζωής και τον πληθωρισμό, που σε βασικά είδη έχει οδηγήσει σε μείωση του πραγματικού εισοδήματος κατά 30% μέσα σε 14 χρόνια! Την ίδια στιγμή, 3 στους 4 μισθωτούς δεν θα πάρουν ούτε μισό ευρώ αύξηση, αφού αμείβονται με ονομαστικό μισθό ίσο ή λίγο πάνω από τον νέο κατώτατο. Η αλήθεια είναι λοιπόν ότι ο μέσος πραγματικός μισθός των εργαζομένων δεν αυξάνεται, ενώ βασικό εργαλείο για τη συγκράτηση όλων των μισθών προς τα κάτω είναι ο νόμος Βρούτση - Αχτσιόγλου, γι’ αυτό άλλωστε αποτελεί «στρατηγικό πυλώνα» της ΕΕ στα Εργασιακά.
Τρίτον, για τη μεγάλη μάζα της εργατικής τάξης παραμένει η κλοπή των τριετιών, δηλαδή του επιδόματος προσαύξησης κατά 10% επί του κατώτατου μισθού για κάθε 3 χρόνια προϋπηρεσίας. Υπενθυμίζεται ότι τα παραπάνω επιδόματα είχαν «παγώσει» από το 2012, ενώ η κυβέρνηση ανακοίνωσε ένα ξεπάγωμα - «μούφα» πριν λίγο καιρό, μηδενίζοντας το «κοντέρ» και εξαφανίζοντας όλα τα χρόνια που μεσολάβησαν από τότε μέχρι σήμερα. Ετσι, ενώ ένας εργαζόμενος που αμείβεται με τον κατώτατο μισθό θα έπρεπε να πάρει αυτομάτως αύξηση 249 ευρώ γι’ αυτά τα χρόνια προϋπηρεσίας, και ενώ πρόκειται για χρήματα που έχει δουλέψει, η κυβέρνηση του τα βουτάει, τον χαρίζει στην εργοδοσία και του ζητάει να πει και «ευχαριστώ» για τα 50 ευρώ «αύξηση» που ανακοίνωσε την Παρασκευή.
Τέταρτον, η προπαγάνδα που συνοδεύει τα ψίχουλα γίνεται ακόμα πιο εξοργιστική αν αναλογιστούν οι εργαζόμενοι ότι τα κέρδη προ φόρων μόνο των 500 μεγαλύτερων επιχειρηματικών ομίλων κατέγραψαν ιστορικό ρεκόρ, 20 δισ. ευρώ το 2022!
Εν έτει 2024, λοιπόν, και με την κερδοφορία να έχει εκτοξευτεί, ο κατώτατος μισθός είναι πάνω - κάτω όσος ήταν και πριν από 12 χρόνια (751 ευρώ), με την τότε Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση, και ενώ ήταν ακόμα σε ισχύ οι κλαδικές ΣΣΕ.
Από τη μία λοιπόν κυβέρνηση, ΕΕ, επιχειρηματικοί όμιλοι και κόμματα του κεφαλαίου μετατρέπουν τους μισθούς σε χαρτζιλίκια, ανοίγουν διαρκώς την ψαλίδα ανάμεσα στην κερδοφορία και στο λαϊκό εισόδημα, απογειώνουν την κλοπή των εργαζομένων.
Από την άλλη, τον δρόμο τον δείχνουν οι αγώνες των εργαζομένων, που μετά από σκληρή αναμέτρηση με την εργοδοσία φέρνουν και αποτελέσματα, όπως δείχνει η υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας στη Ζώνη του Περάματος, στους οικοδόμους, σε μεγάλα εργοστάσια στο Μέταλλο, στα Τρόφιμα κ.α. Εκεί δηλαδή που οι εργαζόμενοι, συσπειρωμένοι στα σωματεία τους, αναμετρήθηκαν με την εργοδοσία, ακύρωσαν στην πράξη αντεργατικούς νόμους, επέβαλαν ουσιαστικές αυξήσεις, σε σύγκρουση με την πολιτική της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων, που μοιάζουν σαν σταγόνες νερού.
Σήμερα υπάρχουν δυνατότητες αυτή η μάχη να δυναμώσει και να απλωθεί σε περισσότερους χώρους δουλειάς, μπροστά στην απεργία στις 17 Απρίλη, που αποτελεί κορυφαίο σταθμό για την κλιμάκωσή της. Για να μεγαλώσει η αγωνιστική πίεση και σύγκρουση με τους αντεργατικούς νόμους, για ουσιαστικές αυξήσεις και σταθερή δουλειά με δικαιώματα!