Από την Μαρίνα Αποστολοπούλου

 

Έχουμε κάνει άλμα στον χρόνο

... Απλώς δεν το έχουμε καταλάβει. Εμείς δεν είμαστε εδώ να περιμένουμε τον ανασχηματισμό του Αγίου Πνεύματος ή την επομένη. Ούτε είμαστε εδώ να καθόμαστε να αναρωτιόμαστε γιατί έκλεισε αιφνιδιαστικά η Βουλή και θα ανοίξει σε 15 μέρες με τα θερινά τμήματα. Ούτε είμαστε εδώ για να σχολιάζουμε το «σόου» της «Χρυσής Αυγής» στην Βουλή με το οποίο άλλωστε έριξε αυλαία για την... χειμερινή σεζόν.

Γιατί; Γιατί απλούστατα... δεν είμαστε εδώ!

 

Πολιτικά έχουμε φθάσει ήδη στον Φεβρουάριο!

Εκεί βρίσκονται ήδη τα κόμματα από την επομένη των ευρωεκλογών. Εντάξει, έτσι ή αλλιώς θα γίνει ο περίφημος ανασχηματισμός, θα μπει κάπως καλύτερα το καλοκαίρι (ελπίζουμε), έρχεται και το Μουντιάλ προς τέρψιν των ποδοσφαιρόφιλων και εκτόνωση γενικώς και... Καλά όλα αυτά αλλά αλλού είναι ο «καημός» των κομμάτων, που άλλωστε δεν είναι και κρυφός, διότι όλοι το συζητάνε το θέμα ανοιχτά. Καθώς, εκτός συγκλονιστικού απρόοπτου η επόμενη «στάση» για εκλογές, είναι η λήξη της θητείας του Προέδρου της Δημοκρατίας. «Θα μπορέσει ή δεν θα μπορέσει η παρούσα Βουλή να εκλέξει πρόεδρο;» ιδού η απορία. Διότι αν δεν μπορέσει προφανώς θα πάμε σε εθνικές εκλογές. Οπότε το ενδιαφέρον των κομμάτων, έχει επικεντρωθεί σε αυτό το θέμα, ανάλογα με την οπτική που το καθένα το προσεγγίζει. Είναι τα κόμματα που δεν θέλουν εκλογές και είναι και τα άλλα που θέλουν εκλογές. Στην μέση βεβαίως βρίσκονται οι πολίτες, ως συνήθως, αλλά... .ποιός κάθεται να ασχοληθεί;

 

Όποτε οι «υπολογισμοί» σ’ αυτό το θέμα αφορούν.

 Αν έχουν βγάλει οι κυβερνητικοί εταίροι κομπιουτεράκι και έχουν βαλθεί να μετράνε, δεν έχει να κάνει ούτε με την απομείωση του χρέους ούτε με το αν θα μας φθάσουν τα... ευρά για να μην πάρουμε το «πακετάκι» και το νέο «μνημονιάκι» που αναπόφευκτα θα το συνοδεύει.

Βουλευτές μετράνε. Να δούνε αν θα τους φθάσουν για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από αυτή τη Βουλή, ώστε να μην προκληθούν εθνικές εκλογές εξαιτίας τους. Διότι, ναι μεν ο Σαμαράς, λέγεται ότι έχει δύο, όχι μία, καλές προτάσεις, για την θέση , προκειμένου να την βγει στον Τσίπρα από αριστερά και να τον μπλοκάρει αλλά... Αλλά, ο τελευταίος είναι τόσο «ταγμένος» στις εκλογές που μπορεί, έστω κι έτσι να μην «τσιμπήσει». Οπότε τι μένει; Το μέτρημα. «Τόσους έχω εγώ με την ΝΔ, τόσοι έμειναν στον Βενιζέλο, για να δούμε και πόσους μπορούμε να ψήσουμε από τους ανεξάρτητους που έχουν φθάσει τους 20, μήπως... καλοπιάσουμε και το ΚΚΕ, μπας και λοξοδρομήσει και κανένας από τους ΑΝΕΛ (αν θα υπάρχει το κόμμα μέχρι τότε), μήπως συναινέσει και κανένας της ΔΗΜΑΡ να συμπληρώσουμε τους 180 που χρειαζόμαστε» λέει ο Σαμαράς. Ο Τσίπρας πάλι υπολογίζει από την... ανάποδη. Και, από τους 71 βουλευτές που έχει η κοινοβουλευτική του ομάδα, κοιτάει πώς θα τους «αβγατίσει», να τους φθάσει 121 προκειμένου να αποτρέψει την εκλογή πρόεδρου της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή. Μάλιστα το εγχείρημα έχει και τίτλο:« σχέδιο 121». Σαν κωδικός στρατιωτικής επιχείρησης για την ανακατάληψη υψώματος. Και αυτός βεβαίως ορέγεται τους ανεξάρτητους του Κοινοβουλίου και υπολογίζει στους ΑΝΕΛ- με τους οποίους άλλωστε έχουν συμπλεύσει σε πολλά θέματα- και οι οποίοι επίσης, λένε ότι θέλουν εκλογές. Και επίσης ελπίζουν ότι θα υπάρχουν και ως κόμμα ως τότε, παρότι φυλλορροούν επικίνδυνα.

 

Εδώ που τα λέμε, μπορούν να κάνουν έναν «πλειοδοτικό διαγωνισμό».

Οι δυο «αντιμαχόμενες» πλευρές προκειμένου να προσεταιριστούν κατά το δυνατόν περισσότερους βουλευτές προκειμένου να επιτύχουν τον σκοπό τους, μπορούν να επιδοθούν σε μία διαδικασία «πλειοδοσίας», τάζοντας βεβαίως. Διότι μπορεί το «τάξιμο να μην χαλάει σπίτι αλλά χωρίς αυτό δεν γίνεται τίποτα εν Ελλάδι, αυτά είναι γνωστά να μην τα επαναλαμβάνουμε. Και, όποιος τάξει τα περισσότερα στους βουλευτές που πλευρίζουν, μπορεί να συγκεντρώσει και τον «μαγικό αριθμό» που επιθυμεί διακαώς.

 

Τώρα ποιος θα ‘ναι ο επόμενος Πρόεδρος της Δημοκρατίας;

Ήδη συζητιούνται ή και προτείνονται ευθέως διάφορα ονόματα με «κυρίαρχο» αυτό του Φ. Κουβέλη διότι εξυπηρετεί και στην «αριστερή» ντρίπλα που θέλει να κάνει ο Σαμαράς στον Τσίπρα, παρότι έχει και άλλη «εναλλακτική» αριστερής προέλευσης όχι τόσο συζητημένη.

Εκείνο που η ιστορία μάς έχει δείξει πάντως μεταπολιτευτικά είναι ότι η θέση καταλαμβάνεται από εν αποστρατεία πολιτικούς η πρότερη πορεία των οποίων «για αλλού τους πήγαινε για αλλού και αλλού η ζωή τους πήγε».