Η Ελλάδα χρειάζεται ένα συνολικό και ολοκληρωμένο σχέδιο παραγωγικής και κοινωνικής ανασυγκρότησης το οποίο να φέρει την απαιτούμενη βιώσιμη ανάπτυξη. Η χώρα πρέπει να ξαναγίνει διατροφικά αυτάρκης, να αναπτύξει τις σύγχρονες τεχνολογίες και να δώσει δημιουργικό χώρο στη νεολαία της". Αυτά μεταξύ άλλων τονίζει στην «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» ο κ. Γιώργος Χονδρός, μέλος της ΚΕ ΣΥΡΙΖΑ και του Τμήματος Ευρωπαϊκής Πολιτικής, συγγραφέας του βιβλίου στα γερμανικά: «Η αλήθεια για την Ελλάδα, την κρίση του ευρώ και το μέλλον της Ευρώπης».

Η συνέντευξη:

* Πού οδηγείται κατά τη γνώμη σας η Ευρώπη μετά τις εκλογές στη Γαλλία αλλά και τα πρώτα αποτελέσματα στη Γερμανία; Μπορούμε να πούμε πως γίνεται πιο συντηρητική;

- "Φαίνεται δυστυχώς να παγιώνεται η τάση της ραγδαίας συντηριτικοποίησης της Ευρώπης. Όλες οι τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις πιστοποιούν κατά κύριο λόγο δύο τάσεις. Τη μετακίνηση του εκλογικού σώματος προς τα δεξιά και την ακροδεξιά με ταυτόχρονη ΠΑΣΟΚοποίηση, κατάρρευση δηλαδή της Σοσιαλδημοκρατίας.

Ας δούμε επιγραμματικά μερικά αποτελέσματα. Προεδρικές εκλογές στην Αυστρία. Ο λαϊκιστής, ξενοφοβικός και αντιευρωπαϊστής Norbert Hofer, υποψήφιος του ακροδεξιού Φιλελεύθερου Κόμματος της Αυστρίας, βγήκε πρώτος στον πρώτο γύρο, αφήνοντας τους υποψηφίους των συγκυβερνώντων κομμάτων, Σοσιαλιστικό και Λαϊκό στην τέταρτη και πέμπτη θέση αντίστοιχα. Το γεγονός ότι στις επαναληπτικές εκλογές τελικά δεν εκλέχθηκε δεν αναιρεί τη σημασία του τεράστιου ποσοστού που πήρε (46,21%). Σήμερα, λίγους μήνες αργότερα, το πολιτικό σκηνικό της Αυστρίας έχει ρευστοποιηθεί με τα δύο κόμματα της κυβέρνησης να βρίσκονται σε στρατηγική και υπαρξιακή κρίση. Οι πρόωρα προκηρυγμένες εκλογές για τον Οκτώβρη του 2017 αναμένεται να ενισχύσουν τους δεξιούς Λαϊκιστές.

Ολλανδία: Στις τελευταίες εκλογές το κόμμα του πρωθυπουργού Ρούτε,(VVD) έχασε τόσο σε ψήφους όσο και σε έδρες. ΠΑΣΟΚοποιήθηκε το Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα (PvdA) του … Ντάισελμπλουμ. Ο κυβερνητικός εταίρος και δεύτερο κόμμα σε δύναμη μέχρι χθες, καταποντίστηκε, αφού έχασε δεκαεννέα (!) μονάδες και τις 29 από 38 έδρες που είχε στην προηγούμενη Βουλή της Ολλανδίας. Βρίσκεται πλέον στην έβδομη θέση πίσω από το Σοσιαλιστικό Κόμμα και τους Πράσινους. Το ακροδεξιό λαϊκίστικο κόμμα του Βίλντερς (PVV), «έχασε» σε σχέση με τις δημοσκοπήσεις, κέρδισε όμως στις πραγματικές εκλογές. Όχι μόνο κέρδισε πέντε έδρες επιπλέον και είναι το δεύτερο κόμμα στο Ολλανδικό Κοινοβούλιο, κυρίως κατάφερε να επιβάλλει την ατζέντα του στον δημόσιο λόγο της χώρας του και να μετατοπίσει το κέντρο βάρους της πολιτικής, προς τα δεξιά.

Γαλλία: Σπάνια εκλέχθηκε ένας Γάλλος Πρόεδρος με τόσο υψηλό ποσοστό, ο Μακρόν με 66,1%, είναι όμως επίσης αξιοσημείωτο ότι οι υποψήφιοι των Ρεπουμπλικάνων, Φιγιόν με 20,0% και των Σοσιαλιστών, Αμόν με 6,4%, κατέλαβαν στον πρώτο γύρο την τρίτη και πέμπτη θέση αντίστοιχα. Δύο είναι τα βασικά συμπεράσματα από τις γαλλικές εκλογές. Το αδιανόητα για τη Γαλλία και Ευρώπη υψηλό ποσοστό 33,9% του Εθνικοφασιστικού «Εθνικού Μετώπου» της Μαρί Λεπέν και η εκλογική επιβεβαίωση του ακραία νεοφιλελεύθερου προγράμματος του Μακρόν, ενός υποψηφίου που εκλέγεται χωρίς επί της ουσίας να διαθέτει κόμμα. Το πρόγραμμα του Μακρόν που περιλαμβάνει, περικοπές δημόσιων δαπανών στο κοινωνικό κράτος, απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, ιδιωτικοποιήσεις και άλλα συναφή, ενισχύεται από τη σύσταση της Κυβέρνησης με σαφές συντηρητικό και νεοφιλελεύθερο στίγμα. Η υλοποίηση έστω και μέρους αυτού του προγράμματος θα φέρει τη Λεπέν σίγουρα στα Ηλύσια Πεδία και την Ευρώπη στα όριά της.

Αν δε, ρίξουμε και μια γρήγορη ματιά στις τοπικές εκλογές στη Γερμανία, δύο είναι τα συμπεράσματα. Επιβεβαίωση του «αήττητου» της Μέρκελ και η κατάρρευση των Σοσιαλδημοκρατών του Σούλτς οι οποίοι έχασαν τους κυβερνήτες σε δύο ακόμη Κρατίδια.

Δυστυχώς η στάση της ΕΕ στις δύο μεγάλες προκλήσεις της περιόδου, χρηματοπιστωτική κρίση και προσφυγικό, η αδυναμία της να δώσει γρήγορες και βιώσιμες λύσεις, ενίσχυσαν την αποξένωση μεγάλων τμημάτων της κοινωνίας τα οποία στρέφονται πλέον στους Λαϊκιστές και την Ακροδεξιά. Τα Σοσιαλδημοκρατικά Κόμματα αντί να επιστρέψουν στις ιδρυτικές τους αξίες, προσχώρησαν στο νεοφιλελεύθερο δόγμα, στέλνοντας έτσι τους ψηφοφόρους τους στην δεξιά".

* Ποιος είναι ο ρόλος και η θέση της Ελλάδος σε όλες αυτές τις ραγδαίες εξελίξεις στο πολιτικό και οικονομικό πεδίο;

- "Η Ελλάδα, παρόλο που είναι μια μικρή οικονομία στο ευρωπαϊκό πλαίσιο με περίπου το 2% του ΑΕΠ της ΕΕ, εντούτοις παίζει ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο στις εξελίξεις στην ΕΕ και την Ευρώπη. Για δύο κυρίως λόγους: Ένας λόγος η κρίση στην οποία οδηγήθηκε η χώρα και η οικονομία της εξαιτίας των πολιτικών λιτότητας της ΕΕ και του ΔΝΤ. Η τεράστια αδυναμία των Ευρωπαϊκών ελίτ να αντιμετωπίσουν την κρίση δείχνει τα όρια του νεοφιλελεύθερου μοντέλου πολιτικής, που επί της ουσίας θέτει ολόκληρο το οικοδόμημα της ΕΕ υπό ισχυρή αμφισβήτηση. Έβγαλε δηλαδή με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο όλες τις «γενετήσιες αδυναμίες» του Ευρώ και της ΕΕ στην επιφάνεια. Το «ισχυρό ευρώ» στα χνάρια του μάρκου της Γερμανίας σε συνδυασμό με το έλλειμμα δημοκρατίας και πολιτικής εμβάθυνσης, δημιούργησαν τεράστιες ανισότητες μεταξύ Βορρά-Νότου, ενώ τα πλεονάσματα της γερμανικής εξαγωγικής οικονομίας πιέζουν τις υπόλοιπες χώρες μέλη της ΕΕ. Η υπερχρέωση της Ιταλίας, της Γαλλίας αλλά και της Ελλάδας είναι μέρος αυτού του φαινομένου. Η αποτυχία των πολιτικών που εφαρμόστηκαν στην Ελλάδα ως «δήθεν διάσωση», η κοινωνική και οικονομική κρίση που προκάλεσαν, μπορούν να αφυπνίσουν – και αφυπνίζουν - δυνάμεις στην Ευρώπη ώστε αυτή να αλλάξει πορεία και να διασωθεί η ίδια. Αυτό συνδέεται με τον δεύτερο λόγο που καθιστά αυτή την περίοδο την Ελλάδα ενδιαφέρουσα για τις ευρωπαϊκές εξελίξεις. Η ελληνική κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ – μαζί και με αυτή της Πορτογαλίας – είναι η μοναδική στην σημερινή ΕΕ που θεωρεί τη λιτότητα καταστροφή για τις κοινωνίες, την οικονομία και την ίδια την ΕΕ. Αυτό έχει τεράστια σημασία, πρώτον γιατί δείχνει ότι ο νεοφιλελευθερισμός δεν είναι μονόδρομος και δεύτερον ότι υπάρχει εναλλακτική λύση για ολόκληρη της ΕΕ. Το μένος των ελίτ της Ευρώπης και η ακατανόητα τιμωρητική στάση τους έναντι της Ελλάδας πιστοποιούν τα παραπάνω".

* Τι πρέπει να προσέξουμε και σε ποιους τομείς μπορούμε να δώσουμε ιδιαίτερη βαρύτητα;

- "Η Ελλάδα και η κυβέρνηση έχει τα εξής δύσκολα άμεσα καθήκοντα. Να τελειώνουμε με την επιτροπεία και τη λιτότητα. Να αντιμετωπίσουμε το τεράστιο πρόβλημα της ανεργίας, ιδιαίτερα των νέων, και να στηρίξουμε τα τμήματα της κοινωνίας που επλήγησαν περισσότερο από τις αχρείαστες πολιτικές εσωτερικής υποτίμησης και λιτότητας. Η Ελλάδα χρειάζεται ένα συνολικό και ολοκληρωμένο σχέδιο παραγωγικής και κοινωνικής ανασυγκρότησης το οποίο να φέρει την απαιτούμενη βιώσιμη ανάπτυξη. Η χώρα πρέπει να ξαναγίνει διατροφικά αυτάρκης, να αναπτύξει τις σύγχρονες τεχνολογίες και να δώσει δημιουργικό χώρο στη νεολαία της. Ο τουρισμός να επανασχεδιαστεί έτσι ώστε να παραμένει η υπεραξία που παράγει στην ίδια τη χώρα. Η οικονομική ανάπτυξη δεν μπορεί να γίνει σε βάρος του περιβάλλοντος και της δημόσιας περιουσίας και κοινών αγαθών. Το ολοκληρωμένο σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης που συζητάει και διαβουλεύεται αυτή την περίοδο πανελλαδικά ο ΣΥΡΙΖΑ, υπακούει στα παραπάνω".

* Πώς είναι το κλίμα μετά το κλείσιμο της αξιολόγησης;

- "Ποτέ στη σύγχρονη ιστορία της ΕΕ, δεν επηρέαζε η εσωτερική πολιτική συγκυρία μιας χώρας, την εσωτερική πολιτική κατάσταση μια άλλης. Οι Μέρκελ, Σόιμπλε αλλά και οι Σοσιαλδημοκράτες της Γερμανίας, χρησιμοποίησαν την κρίση στην Ελλάδα ως μπαμπούλα για το δικό τους εσωτερικό ακροατήριο, το οποίο πλήττεται επίσης σε μεγάλο βαθμό από το νεοφιλελεύθερο δόγμα της λιτότητας. Και ενώ πληθαίνουν σε ολόκληρη την Ευρώπη, οι επιστημονικές, πολιτικές και κοινωνικές φωνές κατά αυτής της καταστροφικής συνταγής, η γερμανική κυβέρνηση ενισχυόμενη από τους πολιτικούς της δορυφόρους σε άλλες χώρες μέλη της ΕΕ, επιμένει στην ίδια θέση μπλοκάροντας κάθε δυνατότητα εξόδου της Ελλάδας αλλά και της ΕΕ από τη δύνη της κρίσης. Ο στόχος τους δεν είναι μόνο η Ελλάδα και η αριστερή της κυβέρνηση. Ο βασικός τους στόχος παραμένει, να γίνει η σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα το υπόδειγμα για ολόκληρη την ΕΕ και την Ευρώπη. Μια μικρή ματιά στο κυβερνητικό πρόγραμμα του νεοεκλεγέντα Προέδρου της Γαλλίας Μακρόν επιβεβαιώνει τον παραπάνω ισχυρισμό. Τρεις είναι οι βασικοί του προγραμματικοί πυλώνες: Κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων και σχέσεων, οι απολύσεις στο δημόσιο και η ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας. Αυτά συζήτησαν στις Βρυξέλλες οι υπουργοί Οικονομικών Γερμανίας και Γαλλίας, Σόιμπλε και Λεμέρ αντίστοιχα. Αυτή την πολιτική ονειρεύεται και ο υποψήφιος των Σοσιαλδημοκρατών για την Καγκελαρία, πρόεδρος του SPD Μάρτιν Σούλτς, όταν δηλώνει ότι το «πρότυπό του για την ευρωπαϊκή πολιτική είναι ο Μακρόν». Αυτή είναι η πολιτική που προσπαθεί ακόμη το ΔΝΤ να επιβάλει μακροπρόθεσμα στην Ελλάδα.

Οι αποφάσεις του Eurogroup επιβεβαιώνουν το γεγονός ότι αυτή η ΕΕ έχει τεράστιο έλλειμμα δημοκρατίας, αλληλεγγύης και δημοκρατικής νομιμοποίησης από τους πολίτες της. Στην Ελλάδα ευτυχώς, η κοινωνική πλειοψηφία το έχει από καιρό συνειδητοποιήσει και είναι ο λόγος που πέφτει στο κενό η καταστροφολογία της αντιπολίτευσης και των ΜΜΕ. Αντιλαμβάνεται και εμπιστεύεται την πολύ δύσκολη προσπάθεια της κυβέρνησης, που προσπαθεί στο ιδιαίτερα δυσμενές ευρωπαϊκό διεθνές αλλά και εσωτερικό συσχετισμό, να διαπραγματευθεί κοινωνικά βιώσιμη διέξοδο από την κρίση. Έχουμε μακρύ δρόμο ακόμη γιατί η ισχυρή Γερμανία δεν θα επιτρέψει δυστυχώς καμία λύση πριν τις εκλογές του φθινοπώρου.

Σε αυτήν την κρίσιμη φάση έχει ιδιαίτερη σημασία η στάση των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων στη χώρα. Ιδιαίτερα των κομμάτων της αντιπολίτευσης κάποια από τα οποία φέρουν σοβαρότατη ευθύνη για την κατάσταση που περιήλθε η χώρα, μιας και εφάρμοσαν τις πολιτικές κοινωνικής και οικονομικής καταστροφής. Θα συνταχτούν μαζί με την κυβέρνηση σε μια προσπάθεια οριστικής εξόδου με τις λιγότερες δυνατές συνέπειες για την κοινωνία των αποκάτω, ή θα συνεχίσουν τη συμπόρευσή τους με τα πιο σκληρά νεοφιλελεύθερα και ακραία πολιτικά σχέδια στην Ευρώπη, αυτά που εκπροσωπεί ο Σόιμπλε και τα ακροδεξιά κόμματα";

* Έρχονται καλύτερες μέρες εσωτερικά αλλά και σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη για τη χώρα μας;

- "Θα εκμεταλλευτώ την τελευταία σας ερώτηση για να κλείσω την ευχάριστη κουβέντα μας με αισιόδοξο τόνο και τρόπο. Η Ευρώπη ήταν και είναι το πλαίσιο στο οποίο οι λαοί της θα συνεχίσουν την κρίσιμη σύγκρουση για περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη και προστασία, κοινωνικό κράτος, αξιοπρεπή διαβίωση για όλους με ανοιχτά σύνορα, προστασία του περιβάλλοντος και δημοκρατία. Τίποτα από τα παραπάνω δεν είναι αυτονόητα στην εποχή μας, είναι όμως πολύ ελκυστικός και απαραίτητος ο διαρκής αγώνας για την κατάκτηση και την εμβάθυνσή τους. Σε αυτή τη σύγκρουση από τη μία πλευρά παρατάσσονται οι δυνάμεις του ακραίου νεοφιλελευθερισμού, της ξενοφοβίας και του φασισμού. Οι υπόλοιποι, κυρίως η Αριστερά, τα κοινωνικά κινήματα, τα συνδικάτα, οι νέοι, οι άνεργοι, οι αποκλεισμένοι, οι πρόσφυγες και οι μετανάστες να συνεννοηθούμε στο πλαίσιο ενός ανοιχτού ισότιμου διαλόγου για την Ευρώπη που θέλουμε. Το κοινό μας μέτωπο να ανακόψει την άνοδο της ακροδεξιάς και την επέλαση του νεοφιλελευθερισμού. Η Ευρώπη ή θα εξυπηρετεί τις δικιές μας ανάγκες και συμφέροντα ή δεν θα υπάρχει. Είμαι αισιόδοξος ότι θα κερδίσουμε αυτή τη μάχη".

Συνέντευξη στη Γεωργία Κωστακοπούλου