Το μέγεθος αυτών των μεγάλων σμηνών είναι κάτι περισσότερο από τεράστιο. Ένα μόνο τέτοιου είδους σμήνος θα μπορεί να περιέχει δεκάδες εκατομμύρια έντομα δημιουργώντας ένα ιπτάμενο ζωντανό χαλί έκτασης περίπου 2,5 χιλιάδων τετραγωνικών χλμ. Τέτοιου είδους κρούσματα εντοπίζονται κυρίως στη Βόρεια Αφρική, σε μέρη της Μέσης Ανατολής και της Ασίας με τα σμήνη των ακρίδων να σε μία μόνο μέρα να αποδεκατίσουν χιλιάδες στρέμματα γεωργικής γης.
Μερικές φορές μάλιστα τα κρούσματα εκδηλώνονται σε πολλές τοποθεσίες ταυτόχρονα, προκαλώντας καταστροφή των καλλιεργειών και επισιτιστική ανασφάλεια σε περιφερειακή κλίμακα. Για παράδειγμα, το 2003, τέσσερα ξεχωριστά κρούσματα ξεκίνησαν ταυτόχρονα στη Μαυριτανία, το Μάλι, τον Νίγηρα και το Σουδάν και εξαπλώθηκαν σε πολλές άλλες χώρες, προκαλώντας εκτιμώμενες απώλειες 2,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων σε καλλιέργειες τα επόμενα δύο χρόνια.
Η κατανόηση των πυροδοτήσεων αυτών των γεγονότων θα μπορούσε να βοηθήσει τους αγρότες να προβλέψουν και να αποφύγουν την καταστροφή. Όμως οι ερευνητές προσπάθησαν να εντοπίσουν τους οδηγούς. Για να τα αναγνωρίσουν, οι ερευνητές της μελέτης εξέτασαν μια μεγάλη βάση δεδομένων από τον Οργανισμό Τροφίμων και Γεωργίας, μέρος των Ηνωμένων Εθνών. Η βάση δεδομένων παρακολούθησε τον αριθμό των εστιών ακρίδας σε 36 χώρες και μια περίοδο 35 ετών μεταξύ 1985 και 2020. Η ομάδα συνδύασε αυτές τις πληροφορίες με μετεωρολογικά δεδομένα για δείκτες όπως η θερμοκρασία, η ταχύτητα του ανέμου και η βροχόπτωση.
Εντόπισαν «μια ισχυρή σύζευξη μεταξύ της εμφάνισης ακρίδας και των κλιματικών συνθηκών». Τα μετεωρολογικά δεδομένα έδειξαν ότι οι επιδημίες ακρίδων πλήττουν συχνά περισσότερες από μία χώρες τη φορά και τείνουν να συμπίπτουν με περιόδους έντονων περιφερειακών βροχοπτώσεων και ανέμων.
Η μελέτη δείχνει να επιβεβαιώνει μια από τις θεωρίες για την αναπαραγωγή των ακρίδων σύμφωνα με την οποία τα αυγά ακρίδας, τα οποία γεννιούνται μαζικά στο έδαφος, απαιτούν υψηλά επίπεδα υγρασίας του εδάφους για να αναπτυχθούν και να εκκολαφθούν. Οι έντονες βροχοπτώσεις ενισχύουν επίσης την ανάπτυξη των φυτών, παρέχοντας πλούσια καλλιέργειες και άλλη βλάστηση ως έτοιμη τροφή για τα νεογνά, τα οποία στη συνέχεια αναπτύσσονται και πετούν στον ουρανό σε σμήνη.
Οι δυνατοί άνεμοι μπορούν να βοηθήσουν να μεταφέρουν σμήνη ακρίδων σε μεγάλες αποστάσεις για να ξεκινήσουν εστίες σε νέα μέρη. Έτσι η νέα έρευνα παρέχει μια ακόμα ανησυχητική εικόνα για το μέλλον υπό την κλιματική αλλαγή.