Τα παιδιά, παρουσία γονέων και συγγενών τους, παρουσίασαν, καταχειροκροτούμενα, το θεατρικό «Όταν μεγαλώσω, θέλω να γίνω...», δίνοντας το καθένα, με ιδιαίτερα χιουμοριστικό τρόπο, το επάγγελμα που ονειρεύεται να ακολουθήσει στο μέλλον.
Προβλήθηκε, επίσης, βίντεο, αυτοχρηματοδοτούμενο από τα παιδιά, με τίτλο «Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία», όπου με αφορμή τα ονόματα δρόμων της Αγιάς, οι μαθητές και οι μαθήτριες, με κείμενά τους, που προέκυψαν από δική τους αναζήτηση σε ήδη υπάρχοντα ιστορικά στοιχεία της περιοχής, έδωσαν τον βίο και την πολιτεία ανθρώπων, Αγιωτών και μη, που διαδραμάτισαν σπουδαίο ρόλο για την περιοχή, ενώ αναφέρθηκαν και σε γεγονότα – ορόσημα στην τοπική Ιστορία.
Της απονομής των ενθυμίων σε όλα τα παιδιά που την επόμενη χρονιά θα φοιτούν στο Γυμνάσιο, προηγήθηκε μια πολύ ιδιαίτερη στιγμή γι’ αυτά. Δημιουργώντας μια χρονοκάψουλα, έκλεισαν μέσα της διάφορα αντικείμενα που χαρακτηρίζουν την τωρινή χρονική περίοδο και, εν συνεχεία, τη σφράγισαν με την υπόσχεση να την ανοίξουν μετά από 20 χρόνια σε ένα reunion τότε της τάξης τους. Μερικά από τα όσα μπήκαν στη χρονοκάψουλα ήταν φωτογραφίες της Αγιάς, μάσκα προσώπου, self test κορονοϊού, νόμισμα του ευρώ, ένα φύλλο της εφημερίδας «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ», Αθηναϊκές εφημερίδες, ένα κινητό τηλέφωνο, ένα ψηφοδέλτιο, ένα σχολικό βιβλίο, ένα περιτύλιγμα σοκολάτας, τα όνειρα των παιδιών γραμμένα σε ένα χαρτί για το πώς σκέφτονται το μέλλον τους… κι άλλα πολλά.
Η όμορφη γιορτή έκλεισε με χορό και …δάκρυα, τόσο από τα παιδιά, όσο και από τη δασκάλα τους Σοφία Σοφολόγη – Μπαλταγιάννη. Δάκρυα συγκίνησης για μια γλυκιά περίοδο που τελείωσε, με πολλές ευχές από όλους να ξεκινήσει μια νέα …ακόμη πιο ενδιαφέρουσα.

ΑΓΙΑ (Γραφείο «Ε»)
Του Νίκου Γουργιώτη