ΡΩΣΙΚΑ ΛΕΩΦΟΡΕΙΑ ΕΞΕΡΕΥΝΗΣΗΣ

ΜΠΑΙΚΟΝΟΥΡ (ΚΑΖΑΚΣΤΑΝ)

H Σοβιετική Ένωση, και αργότερα η Ρωσία, αφιέρωσαν 20 χρόνια και δισεκατομμύρια ρούβλια στην ανάπτυξη του Buran, ενός σκάφους που θα ανταγωνιζόταν τα αμερικανικά διαστημικά λεωφορεία. Δύο και πλέον δεκαετίες μετά, ένας ρώσος φωτογράφος κατάφερε να τρυπώσει σε ένα εγκαταλειμμένο στέγαστρο γεμάτο μνήμες και ερείπια.

Το πρόγραμμα Buran (Χιονοθύελλα) εγκαινιάστηκε το 1974 και τερματίστηκε το 1993, δύο χρόνια μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, λόγω έλλειψης κονδυλίων και πολιτικής αναταραχής.

H εμφάνιση των σοβιετικών λεωφορείων θυμίζει έντονα τα αντίστοιχα αμερικανικά σκάφη, οι ομοιότητες όμως είναι επιφανειακές -μεταξύ άλλων, τα Buran δεν ήταν σχεδιασμένα να χρησιμοποιούν τους κινητήρες τους κατά την εκτόξευση, και βασίζονταν στους κινητήρες του γιγάντιου πυραύλου Energia που μετέφεραν τα σκάφη.

Ένα από τα τρία σκάφη Buran που κατασκευάστηκαν πραγματοποίησε μια μη επανδρωμένη δοκιμαστική πτήση το 1988. Δεν ξαναπέταξε ποτέ και καταστράφηκε το 2002 όταν κατέρρευσε ένα στέγαστρο στο Μπαϊκονούρ, το κοσμοδρόμιο που νοικιάζει η Ρωσία στο Καζακστάν.

Ο ρώσος φωτογράφος Ραλφ Μίρεμπς παρουσιάζει τώρα φωτογραφίες δύο άλλων Buran που παραμένουν εγκαταλειμμένα στο Μπαϊκονούρ.

Το γιγάντιο στέγαστρο είχε κατασκευαστεί για τη συναρμολόγηση πυραύλων και για τη σύνδεση των Buran στους εξωτερικούς πυραύλους Energia.

Ένα από τα διαστημικά λεωφορεία που σαπίζουν στο στέγαστρο είναι το OK-1K2, γνωστό και με το παρατσούκλι Πτίτσκα («Πουλάκι»), το οποίο ήταν σχεδόν έτοιμο για εκτόξευση το 1992.

Το δεύτερο είναι το ΟΚ-Μ, ένα στατικό μοντέλο πλήρους κλίμακας για επίγειες δοκιμές.

Το φωτορεπορτάζ του Μίρεμπς είναι ίσως το πιο θλιβερό στα χρονικά της διαστημικής εξερεύνησης.

Το θετικό είναι ότι τουλάχιστον δύο Buran σώθηκαν και εκτίθενται σήμερα σε καλή κατάσταση. Το ένα βρίσκεται στο Ραμενσκόγιε της Ρωσίας και το δεύτερο είναι ένα μοντέλο για αεροδυναμικές δοκιμές που μεταφέρθηκε στη Γερμανία το 2008.