«Το δεύτερο πρόγραμμα βοήθειας μπορούσε να έχει ολοκληρωθεί επιτυχώς το Δεκέμβριο του 2014 εάν η συγκυβέρνηση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δρομολογούσε τη μεταρρύθμιση στο συνταξιοδοτικό και την αύξηση του ΦΠΑ στα ελληνικά νησιά. Αντ’ αυτού προκηρύχθηκαν εκλογές», σημειώνει ο επίτροπος Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων της ΕΕ στο ολοσέλιδο άρθρο του και συνεχίζει: «Οι Έλληνες εξέλεξαν ως κυβέρνηση τον Συνασπισμό της Ριζοσπαστικής Αριστεράς στη βάση ενός εκ διαμέτρου αντίθετου εκλογικού προγράμματος, πράγμα που οδήγησε σε εντάσεις επί έξι μήνες με την ΕΕ και τις αγορές». Επιχειρώντας έναν απολογισμό της ελληνικής διάσωσης ο Γάλλος πολιτικός υποστηρίζει καταρχήν ότι ήταν σωστή η απόφαση να σωθεί η Ελλάδα καθώς σε διαφορετική περίπτωση θα κατέρρεε και θα βυθίζονταν σε ένα πολιτικό και οικονομικό χάος που θα είχε καταστροφικές συνέπειες και για τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές οικονομίες. Παράλληλα χαιρετίζει την ολοκλήρωση του τρέχοντος τρίτου προγράμματος, εκτιμώντας ότι σηματοδοτεί το τέλος μιας οκτάχρονης περιόδου η οποία ήταν ιδιαίτερα επώδυνη για τον ελληνικό λαό και αποσταθεροποιητική για τη ζώνη του ευρώ. Η χώρα καταγράφει και πάλι ανάπτυξη και η ανεργία υποχωρεί σταδιακά, ωστόσο, όπως επισημαίνει, «το τέλος του προγράμματος δεν συνεπάγεται το τέλος του δρόμου. Πρέπει να γίνουν ακόμη πολλά για να σταθεί η Ελλάδα στα πόδια της σε μακροπρόθεσμη βάση».Εγιναν λΑθη
Ο Γάλλος επίτροπος παραδέχεται ότι κατά τη διάρκεια της κρίσης και της επιχείρησης διάσωσης έγιναν παντού λάθη -τόσο στην Αθήνα και στις Βρυξέλλες όσο και στην Ουάσινγκτον- τα οποία παρέτειναν χωρίς λόγο την κρίση.
...Ο Μοσκοβισί μιλά για τις ευθύνες των Ευρωπαίων πολιτικών -από τις οποίες δεν εξαιρεί τον εαυτό του- κατηγορώντας τους ότι υπό το φόβο της κατάρρευσης του ευρώ αντέδρασαν με διστακτικότητα ενώ πολλές αποφάσεις ενείχαν πολιτικές σκοπιμότητες. «Στο στρατόπεδο της ευρωπαϊκής δεξιάς πολλοί ήθελαν να αποτύχει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ υπό τον Αλέξη Τσίπρα καθώς είχε εκτοπίσει τη ΝΔ». Επίσης συχνά, σύμφωνα με τον κ. Μοσκοβισί, επικρατούσε το συναίσθημα σε βάρος της πολιτικής σύνεσης. «Είδα, για παράδειγμα, τον τότε υπ. Οικονομικών Σόιμπλε να λέει απροκάλυπτα στον Ελληνα ομόλογό του ότι δεν τον εμπιστεύεται πια. Και μια φορά έπρεπε να χωρίσω τον Ολλανδό υπουργό Οικονομικών Ντάισελμπλουμ και τον Ελληνα ομόλογό του Βαρουφάκη, πριν έρθουν πιθανότατα στα χέρια».
...Ο επίτροπος είναι ιδιαίτερα καυστικός όσον αφορά τον τρόπο της λήψης αποφάσεων που αφορούσαν την Ελλάδα εν γένει. Μπορεί, όπως λέει, οι θεσμοί να πρότειναν τα εξειδικευμένα μέτρα, ωστόσο «οι τελικές αποφάσεις λαμβάνονταν αποκλειστικά στο Eurogroup, χωρίς πραγματικό δημοκρατικό έλεγχο. Προσωπικά δεν αισθανόμουν καλά όταν πίσω από κλειστές πόρτες αποφασίζαμε για το μέλλον εκατομμυρίων Ελλήνων. Από δημοκρατική σκοπιά αυτό ήταν σκανδαλώδες διότι μόλις λίγοι υπουργοί ήταν επαρκώς ενημερωμένοι και είχαν συγκεκριμένη εντολή».